บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 294

ฮ่องเต้มองดูฮองเฮาที่ราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคนอย่างไม่อยากเชื่อ ความเจ็บปวดในร่างกายประทุขึ้นมาอย่างรุนแรง ปากของเขาก็เริ่มอาเจียนออกมาเป็นเลือดอย่างไม่หยุด

ฮองเฮายิ้มกริ่ม แววตาสะใจ

“ฮ่องเต้ ความรู้สึกแบบนี้ไม่ดีใช่ไหม สองวันมานี้หม่อมฉันก็ทุกข์ทรมานอย่างที่สุด หากไม่ใช่เพราะฮ่องเต้ไม่ดีต่อหม่อมฉัน หม่อมฉันจะทำถึงเพียงนี้หรือ”

“ข้าไม่ดีต่อเจ้า? เจ้าอยากได้ดวงดาวอยากได้ดวงเดือนข้าก็ล้วนให้เจ้า เพื่อเจ้า วังหลังของข้าทั้งหมดเพียงห้าหกคน และยังไปหาผู้หญิงคนอื่นน้อยครั้งมาก ข้ารักใคร่ปกป้องเจ้า เจ้าพูดออกมาได้อย่างไรว่าข้าไม่ดีต่อเจ้า?”

ฮ่องเต้อารมณ์ตื่นเต้น แววตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เขาไม่เข้าใจ ฮองเฮาที่ตนเองรักใคร่ขนาดนี้ ฮองเฮากลับวางยาพิษตนเอง และยังพูดว่าตนเองไม่ดีต่อนาง

“เริ่มแรก ฮ่องเต้ไม่ดีกับหม่อมฉันจริงๆ ฮ่องเต้จำไม่ได้แล้วหรือ? ตอนที่หม่อมฉันเพิ่งเจอฮ่องเต้ ฮ่องเต้เพียงมองดูหม่อมฉันอย่างเย็นชา ให้หม่อมฉันไม่ต้องคาดหวังที่จะได้รับความรักใคร่จากท่าน ให้หม่อมฉันหยุดความคิดที่ทางเป็นไปได้”

ฮองเฮาหวนคิดถึงเรื่องราวในอดีต พร้อมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเหน็บแนม

เดิมนางไม่ใช่ฮองเฮา นางเป็นเพียงหญิงงามคนหนึ่งที่เผ่ายกให้ฮ่องเต้ ตอนนั้นในวังมีหญิงงามเยอะมาก ต่างต่อสู้แย่งชิงกัน ล้วนจ้องมองอยากครอบครองตำแหน่งฮองเฮา

นางเพิ่งได้ปรนนิบัติรับใช้เพียงสองครั้ง ก็ถูกผู้หญิงพวกนั้นจับตามอง แต่ละคนต่างมาใส่ร้ายนาง

นางไม่สนใจผู้หญิงพวกนั้น เทียบกับความโหดเหี้ยม ผู้หญิงพวกนั้นบวกรวมกันก็เทียบนางไม่ได้

ดังนั้นช่วงเวลานั้น มีคนที่ไม่เป็นที่รักใคร่มากมาย มีคนเสียชีวิตมากมาย

นางเชี่ยวชาญในการเสแสร้ง ไม่มีใครรู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของนาง

จากนั้นก็ได้ปรนนิบัติรับใช้มากยิ่งขึ้น ยิ่งอยู่นางก็ยิ่งชอบผู้ชายที่ครอบครองแผ่นดินคนนี้มากขึ้นเรื่อยๆ เขายิ่งใหญ่เย็นชา แต่เรื่องบนเตียงกลับถือว่าอบอุ่น มักทำให้รู้สึกว่า ถูกผู้ชายคนนี้ดูแลปกป้องไว้

จนกระทั่ง ฮ่องเต้พบว่านางเป็นคนทำร้ายจวงเจียหยู่คนที่เขาโปรดปรานและเพิ่งเข้าวังมาเสียชีวิต

ทุกอย่างก็ไปแล้ว

ฮ่องเต้ที่อ่อนโยนเป็นบางครั้ง กลายเปลี่ยนเป็นเย็นชา ส่งนางไปอยู่ในตำหนักเย็น เป็นเวลาครึ่งปี ไม่แม้แต่จะมาดูนาง

ต่อมา นั่งคิดหาวิธีออกมาจากตำหนักเย็น แต่ก็ไม่เป็นที่โปรดปรานมาตลอด นางทำทุกวิถีทาง ในที่สุดก็ได้ปรากฏหน้าตรงหน้าฮ่องเต้ ฮ่องเต้ประทับใจ ให้นางได้ปรนนิบัติรับใช้ในคืนนั้น จากนั้นก็ได้รับความรักใคร่อย่างต่อเนื่อง

แต่ความรักใครแบบนี้นั้นจอมปลอม หากไม่ใช่เพราะนางหาวิธีออกมาเอง ฮ่องเต้ก็จะไม่มีวันจำได้ว่ายังมีนาง คนคนนี้อยู่ไปตลอด นางอาจจะถูกกักขังไว้ที่ตำหนักเย็นไปตลอดชีวิต อยู่ไปวันแล้ววันเล่ากับกำแพงที่เย็นยะเยือกและเงียบงัน

และเมื่อหลังจากฮ่องเต้ถูกลอบทำร้ายได้รับบาดเจ็บ นางเอาเลือดของเขามาเลี้ยงพิษกู่อย่างไม่ลังเล

นับจากนั้น สนมวังหลังมากมาย นางเป็นที่รักใคร่เพียงคนเดียว

หลายสิบปีมานี้ นางเกือบถูกความจอมปลอมนี้บดบังตา ไม่สามารถที่จะตัดสินใจลงมือมาตลอด

โชคดี ตอนนี้ก็ยังไม่สาย

ฮ่องเต้กลับไม่คิดมากขนาดนี้ เขาเพียงจำได้ว่าตอนนั้นเขาเข้าใจฮองเฮาผิด จนนางต้องอยู่ในตำหนักเย็นตั้งครึ่งปี ต่อมาเขาค่อยๆหลงรักผู้หญิงงดงามอ่อนหวานคนนี้ แล้วก็แต่งตั้งให้นางเป็นฮองเฮา

ดังนั้นเมื่อได้ยินฮองเฮาพูดถึงเรื่องที่ผ่านมา เขาพูดขึ้นอย่างโกรธโมโหว่า

“ฮองเฮา นั่นเป็นช่วงเวลาตอนที่เจ้าเข้ามาในวังยังไม่นาน ต่อมาข้าหลงรักเจ้า แล้วแต่งตั้งให้เจ้าเป็นฮองเฮาไม่ใช่หรือ? ทำไมเจ้าจะต้องโกรธแค้นเรื่องเมื่อหลายสิบปีก่อน”

ฮองเฮาหัวเราะ

“ใช่ ตอนนั้นเพิ่งเข้ามาในวัง แต่ไม่มีพิษกู่เสน่หา ความรู้สึกของฮ่องเต้ที่มีให้กับหม่อมฉัน ก็ไม่แตกต่างอะไรกับผู้หญิงในวังหลังพวกนั้น อยากจะทอดทิ้งก็ทอดทิ้งเลย”

“พิษกู่เสน่หาอะไร เจ้ากำลังพูดอะไรอยู่? ฮองเฮา เจ้าเอายาถอนพิษออกมาตอนนี้ ข้าจะไม่เอาเรื่อง”

ฮ่องเต้รู้สึกกลัว พิษกู่เสน่หา เขาเคยได้ยินอยู่แล้ว ฮองเฮาของตนเป็นคนเผ่าโฮ่วาน เขาพอรู้เรื่องหนอนพิษกู่อยู่บ้าง

แต่เขาไม่ยอมเชื่อ

ไม่ยอมเชื่อว่าตนถูกผู้หญิงคนหนึ่ง กุมชีวิตไว้ในมือแล้วก็หลอกลวงมานานกว่าสิบปี

“ยาถอนพิษ? หม่อมฉันจะเอายาถอนพิษให้ฮ่องเต้ได้อย่างไร เมื่อฮ่องเต้ตาย ตำแหน่งฮ่องเต้ก็กลายเป็นของหยิงเอ๋อร์ร์”