บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 317

หัวหน้าพรรคเทียนฉานพาบรรดาท่านอาวุโสและเหล่าลูกศิษย์มา กระเหี้ยนกระหือรือเดินทางมาถึงสำนักเฉียนคุน

จงรุ่ยฉียืนอยู่ข้างหลังของหัวหน้าจงพ่อของเขา แววตาเคียดแค้นยิ่งนัก

กระดูกที่หักดีขึ้นแล้ว เป็นเพราะใช้วิธีการกลั่นยาขั้นสูงและตัวยาอันล้ำค่ามากในการรักษากระดูกให้หายดีเช่นนี้ แต่พอคิดถึงภาพเมื่อวานที่เขากลัวจนฉี่ราด หน้าตาเขาตอนนั้นก็ช่างน่าเกลียดเสียจริงๆ

เกิดมาชาตินี้เขาไม่เคยขายหน้ามากขนาดนี้มาก่อน ตั้งแต่เล็กจนโตเขาก็เป็นผู้ยิ่งใหญ่ของเมืองยวี่หลัวมาโดยตลอด ไม่มีอะไรที่อยากได้แล้วจะไม่ได้ อยากจะได้ผู้หญิงคนไหนก็ล้วนแต่มีคนนำมาส่งให้ถึงที่

เมื่อวานวันเดียวเท่านั้น ที่เป็นช่วงเวลาที่แย่ที่สุดในชีวิตของเขา

ไม่ใช่แค่กระดูกหัก แถมยังฉี่ราดกางเกง และโดนปลดทรัพย์สมบัติไปอีก สุดท้ายก็ต้องวิ่งหนีหางจุกตูดไป

หลังจากที่เขากลับไป เขาก็ได้สาบานไว้ว่าจะต้องล้างสำนักเฉียนคุนด้วยเลือด จากนั้นก็จะจับหญิงสาวคนนั้น มาทรมานให้แสนสาหัส

ดังนั้นวันนี้ พวกเขาจึงนำกำลังพลของพรรคเทียนฉานเดินทางมาที่นี่

ปัจจุบันนี้พรรคเทียนฉานเป็นสำนักอันดับหนึ่งของหนานโจว จะยอมรับเรื่องอับอายขายขี้หน้าเช่นนี้ได้อย่างไร แม้ว่าจงรุ่ยฉีจะไม่คิดอยากล้างแค้น แต่พ่อของเขาก็ต้องมากวาดล้างสำนักเฉียนคุนเป็นแน่แท้

“คนของสำนักเฉียนคุน ออกมาให้หมดเดี๋ยวนี้!”

จงรุ่ยฉีตะโกนเสียงดัง ด้วยน้ำเสียงยโสโอหัง

ความมั่นใจของเขาในตอนนี้มีมากมายเหลือล้น พ่อของเขาเป็นผู้มีฝีมืออันดับหนึ่งในเมืองยวี่หลัวแถมยังมีท่านอาวุโสจากสำนักใหญ่แห่งเซียนเหอที่แวะมาทำธุระในเมืองยวี่หลัวติดตามมาด้วยอีกหนึ่งท่าน วิชาการบำเพ็ญตนของท่านอาวุโสรายนี้อยู่เหนือกว่าท่านพ่อของเขามาก

วันนี้ สำนักเฉียนคุน จะต้องถูกล้างด้วยเลือด

หญิงสาวผู้ลึกลับคนนั้น ก็ต้องกลายเป็นเฉลยของนายน้อยจงด้วย!

เจ้าสำนักเหยียนปรากฏตัว พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า

“พวกเจ้าพรรคเทียนฉานมาที่นี่ด้วยเหตุอันใด!เมื่อวานเป็นเพราะพวกเจ้าไร้ความเมตตา พวกข้าเลยต้องลงมือฆ่าท่านอาวุโสหลิวไป วันนี้พวกเจ้าบุกรุกมาถึงที่นี่ หรือว่าจะมาทำลายสำนักเฉียนคุนของพวกข้ากันแน่?”

“ใช่!ข้าจะมาทำลายพวกเจ้า!สำนักเล็กๆ อย่างพวกเจ้า ไม่สมควรเก็บไว้ตั้งนานแล้ว เหตุใดไม่ตัดใจปล่อยไปเสียทีอีกเล่า!”

เสียงของจงรุ่ยฉีดูสดใส สาเหตุที่เขามาสำนักเฉียนคุนเมื่อวานนี้ ไม่ใช่เพียงแค่เรื่องนาทิพย์ที่อยู่หลังเขานั้นอย่างเดียวหรอก แต่เป็นเพราะว่าช่วงนี้ได้ข่าวว่าสำนักเฉียนคุนมีพื้นที่อุดมสมบูรณ์ มีสมุนไพรแปลกๆ เติบโตเป็นจำนวนมาก ไม่แน่อาจจะมีฌานอยู่ก็เป็นได้

เจ้าสำนักเหยียนขมวดคิ้ว เดิมที่คิดว่าพรรคเทียนฉาน จะมาเพื่อแก้แค้น คาดไม่ถึงว่าจะถูกใจพื้นดินของสำนักด้วย

ถ้าพรรคเทียนฉานมีเจตนาที่จะล้างสำนักด้วยเลือดละก็ พวกเขาก็คงไม่มีทางสู้อะไรอยู่แล้ว

สายตาของเจ้าสำนักจงกวาดตามองเจ้าสำนักเหยียนด้วยความเย็นชาและพูดว่า

“เจ้าสำนักเหยียน เราสองคนรู้จักกันมานาน หัวหน้าของข้าเองก็ไม่ได้เป็นคนที่ใจไม้ไส้ระกำอะไร ถ้าพวกเจ้าคุกเข่าก้มหัวลงด้วยความจริงใจ หัวหน้าของข้าก็จะไว้ชีวิตพวกเจ้า”

“ยังไงก็ไม่!คนสำนักเฉียนคุนของพวกข้ายอมตาย แต่จะไม่ยอมคุกเข่าให้กับพวกเจ้า!”

“จะให้พวกข้าคุกเข่า อย่าฝันไปเลย!”

ไม่รอให้เจ้าสำนักเหยียนพูดจนจบ บรรดาลูกศิษย์ของสำนักเฉียนคุน ต่างพูดด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง

จะให้พวกเขาคุกเข่า ข้ามศพพวกเขาไปยังดีเสียกว่า

เจ้าสำนักจงมองไปที่เจ้าสำนักเหยียนและหัวเราะด้วยน้ำเสียงอันเย็นชา

“เจ้าสำนักเหยียน เดิมทีคิดว่า วิทยายุทธของเจ้าคงเหนือกว่าข้ามาก แต่วันนี้ เทียบไม่ได้แม้แต่ปลายนิ้วของหัวหน้าข้าเลยซ้ำ นี้เจ้ายังคิดจะปกป้องคนของสำนักเจ้าอยู่อีกหรือ ช่างน่าตลกยิ่งนัก!ตอนนี้ข้าให้ทางเลือกเจ้าเพียงทางเดียว ถ้าเจ้ายอมคุกเขาและรอดใต้หว่างขาข้า ข้าจะยอมปล่อยลูกศิษย์ของเจ้าไป เจ้าว่าเป็นยังไงล่ะ?”

หัวหน้าโดนเหยียดหยาม ทำให้บรรดาลูกศิษย์ต่างพากันโกรธจนหน้าตาแดงก่ำ

พวกเขาต่างรู้ว่า วิทยายุทธของหัวหน้านั้นสูงส่ง แต่เนื่องจากอุบัติเหตุครั้งนั้น ทำให้รากทิพย์ได้รับความเสียหาย ทำให้การบำเพ็ญก้าวหน้าไปอย่างช้าๆ

ไม่งั้น การบำเพ็ญตนของหัวหน้าคงก้าวหน้าไปได้ไกลกว่าเจ้าสำนักจงแน่นอน คงไม่มีโอกาสมาเหยียดหยามเขาได้ถึงที่นี้หรอก!

สีหน้าเจ้าสำนักเหยียนดูเคร่งขรึม แต่เขากลับไม่ได้รู้สึกโกรธ แต่มองไปที่เจ้าสำนักจงและพูดว่า

“คำพูดของเจ้าเชื่อถือได้หรือ?”

บรรดาลูกศิษย์ต่างตะโกนว่า

“อย่านะ!หัวหน้า!”

“อย่าคุกเข่านะหัวหน้า!”