บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 32

ฮูหยินเฒ่าออกคำสั่ง นางโจวถูกจับมัดอย่างรวดเร็ว

นางโจวดีดดิ้นด้วยความกระวนกระวาย ไม่ยอมรับ:

"ท่านแม่! ข้าถูกครหา พวกเขาตั้งใจป้ายสีข้าอย่างแน่นอน ข้าไม่รู้อะไรทั้งนั้น!"

ถึงแม้นางมักจะขัดแย้งกับสองพี่น้องเย่จายซิง ไม่ใช่คนดี แต่เรื่องนี้นางเป็นผู้บริสุทธิ์ สิ่งที่ไม่ได้ทำ จะยอมรับได้อย่างไร

ทว่าฮูหยินเฒ่า ท่านรองเย่และนางเสิ่นล้วนไม่เชื่อคำพูดของนาง

เย่เจียหยูเองก็คิดว่าบ้านสามอยากจะฮุบสมบัติทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียว

นางพูด:

"ท่านแม่ สาวใช้ของพี่สะใภ้สามต้องเอากุญแจไปให้ท่านอาสามแน่นอนเจ้าค่ะ สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือท่านอาสามเปิดคลังสมบัติแล้วหรือยัง!”

ท่านรองเย่ถูกเตือน รีบหันไปถามองครักษ์ที่เฝ้าคลังสมบัติทันที:

"เมื่อวานพวกเจ้าเห็นท่านสามหรือไม่?"

หัวหน้าองครักษ์ส่ายหน้า:

"เรียนท่านสอง เมื่อคืนไม่มีผู้ใดมาขอรับ แต่ว่า..."

"แต่ว่าอะไร?"

ท่านรองเย่สังหรณ์ใจไม่ดี

"แต่ว่าเมื่อคืนพวกเราล้วนรู้สึกสะลึมสะลือ เวลานี้หวนคิดดูแล้ว น่าจะมีปัญหาอย่างแน่นอน"

หัวหน้าองครักษ์พูด

"หรือว่าคลังสมบัติถูกคนเปิดแล้ว?!”

เย่เจียหยูพูดเสียงแหลม นางคาดหวังว่าจะใช้เงินในคลังสมบัติไปประมูลเพลิงลิลึก ทว่าคิดไม่ถึงกลับมีคนเร็วกว่าไปก้าวหนึ่ง

นางมองสมบัติส่วนหนึ่งในคลังสมบัติเป็นสมบัติของตนแล้ว แน่นอนว่าไม่ยอมให้ผู้อื่นลักขโมย

ฮูหยินเฒ่าโมโหยิ่งนัก ตบหน้านางโจวหลายฉาด:

"พวกเจ้าใจกล้ายิ่งนัก ถึงได้กล้าวางอุบายกับข้า!”

ตบหลายครั้งยังไม่บรรเทาความขุ่นเคือง ใช้เล็บจิกและหยิกอีกหลายครั้ง

นางโจวร้องโอดครวญ นางจะยอมรับได้อย่างไร เอาแต่บอกว่านางถูกบ้านรองป้ายสี

"ยังจะปากแข็งอีก!ท่านแม่ ข้าคิดว่าการที่น้องสามไม่ปรากฏตัวต้องเป็นเพราะกำลังเคลื่อนย้ายสมบัติ พวกเรารีบไปหากันเถอะ!”

ท่านรองเย่พูดโดยที่ขมวดคิ้วเป็นปมแววตาฉายความขุ่นเคือง

"ไปกันเถอะ! ข้าจะดูสิว่าลูกทรพีจะเหิมเกริมเพียงใด ไม่กระทั่งข้าที่เป็นแม่ก็ไม่อยู่ในสายตา!”

ฮูหยินเฒ่าพูดเสียงเหี้ยม สิ่งที่นางเกลียดที่สุดคือการที่ผู้อื่นท้าทายอำนาจของนาง ทำให้นางหวนคิดถึตอนที่ตนตกต่ำ

เย่จายซิงเดินตามอยู่ด้านหลังคอยดูเรื่องคลึกครื้น สาวใช้ตกตะลึง คิดไม่ถึงว่าคุณหนูจะพูดถูก มีเรื่องสนุกให้ดูจริงๆ!

เป็นถึงฮูหยินสาม แต่กลับถูกจับเช่นนี้ แก้มยังถูกตบจนบวม

ตลอดทาง สาวใช้เห็นภาพนี้ อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง

นางโจวเจ็บแค้นอย่างมาก ถูกบ่าวไพร่เห็น วันข้างหน้านางจะมีความน่าเกรงขามได้อย่างไร?

แต่ไม่ว่านางจะพูดสิ่งใดฮูหยินเฒ่าก็ไม่เชื่อ นางรู้สึกว่าบ้านรองเป็นคนทำ

นางกัดฟันครุ่นคิด วันข้างหน้าหากมีโอกาส นางจะทำให้พวกบ้านรองได้เห็นดีกัน นางจะเอาคืนความอับอายในวันนี้กลับไปอีกเท่าตัว!

อย่างรวดเร็วก็ไปถึงเรือนที่บ้านสามอยู่

"เย่เจ๋อบูเล่า!”

ฮูหยินเฒ่าพูดเสียงเหี้ยม

บ่าวรับใช้เห็นฮูหยินสามถูกจับมัด ตกใจคิดว่าเกิดเรื่องใหญ่ รีบตอบ:

"เรียนฮูหยินเฒ่า ท่านสามยังนอนหลับ ยังไม่ตื่นเจ้าค่ะ!”

"บัดซบ! ใกล้เที่ยงแล้ว เขาจะยังไม่ตื่นได้อย่างไร!”

ท่านรองเย่โมโหร้าย เขาคิดว่าเย่เจ๋อบูเอาของล้ำค่าในคลังสมบัติและหนีไปตั้งแต่ตอนกลางคืนแล้ว

สมบัติเหล่านั้นเพียงพอให้เขาอิ่มหนำสำราญไปชั่วชีวิตแล้ว!

"ท่านสามยังไม่ตื่นจริงๆ เจ้าค่ะ อยู่ในห้อง หากไม่เชื่อท่านรองเข้าไปดูได้เจ้าค่ะ!”

สาวใช้พูด

ก่อนหน้านี้พวกเขาปลุกเย่เจ๋อบูแล้ว แต่เย่เจ๋อบูกลับบอกอย่างไร้เรี่ยวแรงว่าขอนอนอีกพักหนึ่ง ตอนนี้น่าจะยังอยู่

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์ชายาหมอเทวดา