ฮูหยินเฒ่าออกคำสั่ง นางโจวถูกจับมัดอย่างรวดเร็ว
นางโจวดีดดิ้นด้วยความกระวนกระวาย ไม่ยอมรับ:
"ท่านแม่! ข้าถูกครหา พวกเขาตั้งใจป้ายสีข้าอย่างแน่นอน ข้าไม่รู้อะไรทั้งนั้น!"
ถึงแม้นางมักจะขัดแย้งกับสองพี่น้องเย่จายซิง ไม่ใช่คนดี แต่เรื่องนี้นางเป็นผู้บริสุทธิ์ สิ่งที่ไม่ได้ทำ จะยอมรับได้อย่างไร
ทว่าฮูหยินเฒ่า ท่านรองเย่และนางเสิ่นล้วนไม่เชื่อคำพูดของนาง
เย่เจียหยูเองก็คิดว่าบ้านสามอยากจะฮุบสมบัติทั้งหมดแต่เพียงผู้เดียว
นางพูด:
"ท่านแม่ สาวใช้ของพี่สะใภ้สามต้องเอากุญแจไปให้ท่านอาสามแน่นอนเจ้าค่ะ สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือท่านอาสามเปิดคลังสมบัติแล้วหรือยัง!”
ท่านรองเย่ถูกเตือน รีบหันไปถามองครักษ์ที่เฝ้าคลังสมบัติทันที:
"เมื่อวานพวกเจ้าเห็นท่านสามหรือไม่?"
หัวหน้าองครักษ์ส่ายหน้า:
"เรียนท่านสอง เมื่อคืนไม่มีผู้ใดมาขอรับ แต่ว่า..."
"แต่ว่าอะไร?"
ท่านรองเย่สังหรณ์ใจไม่ดี
"แต่ว่าเมื่อคืนพวกเราล้วนรู้สึกสะลึมสะลือ เวลานี้หวนคิดดูแล้ว น่าจะมีปัญหาอย่างแน่นอน"
หัวหน้าองครักษ์พูด
"หรือว่าคลังสมบัติถูกคนเปิดแล้ว?!”
เย่เจียหยูพูดเสียงแหลม นางคาดหวังว่าจะใช้เงินในคลังสมบัติไปประมูลเพลิงลิลึก ทว่าคิดไม่ถึงกลับมีคนเร็วกว่าไปก้าวหนึ่ง
นางมองสมบัติส่วนหนึ่งในคลังสมบัติเป็นสมบัติของตนแล้ว แน่นอนว่าไม่ยอมให้ผู้อื่นลักขโมย
ฮูหยินเฒ่าโมโหยิ่งนัก ตบหน้านางโจวหลายฉาด:
"พวกเจ้าใจกล้ายิ่งนัก ถึงได้กล้าวางอุบายกับข้า!”
ตบหลายครั้งยังไม่บรรเทาความขุ่นเคือง ใช้เล็บจิกและหยิกอีกหลายครั้ง
นางโจวร้องโอดครวญ นางจะยอมรับได้อย่างไร เอาแต่บอกว่านางถูกบ้านรองป้ายสี
"ยังจะปากแข็งอีก!ท่านแม่ ข้าคิดว่าการที่น้องสามไม่ปรากฏตัวต้องเป็นเพราะกำลังเคลื่อนย้ายสมบัติ พวกเรารีบไปหากันเถอะ!”
ท่านรองเย่พูดโดยที่ขมวดคิ้วเป็นปมแววตาฉายความขุ่นเคือง
"ไปกันเถอะ! ข้าจะดูสิว่าลูกทรพีจะเหิมเกริมเพียงใด ไม่กระทั่งข้าที่เป็นแม่ก็ไม่อยู่ในสายตา!”
ฮูหยินเฒ่าพูดเสียงเหี้ยม สิ่งที่นางเกลียดที่สุดคือการที่ผู้อื่นท้าทายอำนาจของนาง ทำให้นางหวนคิดถึตอนที่ตนตกต่ำ
เย่จายซิงเดินตามอยู่ด้านหลังคอยดูเรื่องคลึกครื้น สาวใช้ตกตะลึง คิดไม่ถึงว่าคุณหนูจะพูดถูก มีเรื่องสนุกให้ดูจริงๆ!
เป็นถึงฮูหยินสาม แต่กลับถูกจับเช่นนี้ แก้มยังถูกตบจนบวม
ตลอดทาง สาวใช้เห็นภาพนี้ อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง
นางโจวเจ็บแค้นอย่างมาก ถูกบ่าวไพร่เห็น วันข้างหน้านางจะมีความน่าเกรงขามได้อย่างไร?
แต่ไม่ว่านางจะพูดสิ่งใดฮูหยินเฒ่าก็ไม่เชื่อ นางรู้สึกว่าบ้านรองเป็นคนทำ
นางกัดฟันครุ่นคิด วันข้างหน้าหากมีโอกาส นางจะทำให้พวกบ้านรองได้เห็นดีกัน นางจะเอาคืนความอับอายในวันนี้กลับไปอีกเท่าตัว!
อย่างรวดเร็วก็ไปถึงเรือนที่บ้านสามอยู่
"เย่เจ๋อบูเล่า!”
ฮูหยินเฒ่าพูดเสียงเหี้ยม
บ่าวรับใช้เห็นฮูหยินสามถูกจับมัด ตกใจคิดว่าเกิดเรื่องใหญ่ รีบตอบ:
"เรียนฮูหยินเฒ่า ท่านสามยังนอนหลับ ยังไม่ตื่นเจ้าค่ะ!”
"บัดซบ! ใกล้เที่ยงแล้ว เขาจะยังไม่ตื่นได้อย่างไร!”
ท่านรองเย่โมโหร้าย เขาคิดว่าเย่เจ๋อบูเอาของล้ำค่าในคลังสมบัติและหนีไปตั้งแต่ตอนกลางคืนแล้ว
สมบัติเหล่านั้นเพียงพอให้เขาอิ่มหนำสำราญไปชั่วชีวิตแล้ว!
"ท่านสามยังไม่ตื่นจริงๆ เจ้าค่ะ อยู่ในห้อง หากไม่เชื่อท่านรองเข้าไปดูได้เจ้าค่ะ!”
สาวใช้พูด
ก่อนหน้านี้พวกเขาปลุกเย่เจ๋อบูแล้ว แต่เย่เจ๋อบูกลับบอกอย่างไร้เรี่ยวแรงว่าขอนอนอีกพักหนึ่ง ตอนนี้น่าจะยังอยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์ชายาหมอเทวดา
มาอ่านเรื่องนี้ต่อค่ะ หวังว่าจะลงเนื้อหาจนจบ...
115จนถึงถึง159ไม่มีเลยค่ะลงต่อให้ครบได้มั้ยค่ะ😂...
ตอนที่ 115-159 หายไปค่ะ อ่านต่อไม่ได้อ่ะค่ะ...
115-159หายไปไหนอ่าคะ...
อัพวันละหลายๆตอนได้มั้ยค่ะ ขอบคุณค่ะ...