บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 379

ตอนนี้ความจริงทุกอย่างได้กระจ่างแล้ว

ตอนที่จงหนิงฝูอุ้มท้องกลับไปที่แผ่นดินหลิงเซียว นางต้องการบอกพ่อของนางว่านางแต่งงานและมีลูกแล้ว

แต่เพราะนางไว้ใจป๋ายหลี่ฮุยผู้ซึ่งเติบโตมาด้วยกันในวัยเด็ก นางจึงมาพบเขาก่อน แต่กลับถูกเขาเกลี้ยกล่อมไปที่อาณาจักรตะวันตก

จงหนิงฝูคลอดลูกอยู่ที่อาณาจักรตะวันตกในแคว้นกู่โหมวเดิมทีป๋ายหลี่ฮุยตั้งใจจะฆ่าลูกในครรภ์ของนาง แต่คิดไม่ถึงว่าเด็กคนนี้จะสบายดี และยังคลอดออกมาได้อย่างราบรื่น

ในเวลาเดียวกัน สาวใช้ข้างกายที่อุ้มท้องก็ให้กำเนิดทารกเพศหญิงในวันเดียวกัน ด้วยความอิจฉาริษยาและความเกลียดชัง เขาจึงขุดเอารากทิพย์ของลูกสาวจงหนิงฝูไป แล้วฝังลงในร่างของลูกสาวตน แล้วเลี้ยงดูทารกเพศหญิงในแคว้นกู่โหมวและปิดบังเอาไว้ตลอดมา

ผ่านไปหลายปี ไม่มีใครรู้ว่าเขามีลูกสาวอายุสิบหกปี

ลูกสาวที่เขาให้กำเนิดเป็นเทพธิดากู่หลิง เนื่องจากมีรากทิพย์สูงส่งในร่างกายของนาง จึงมีพรสวรรค์ที่แตกต่างจากคนทั่วไปตั้งแต่นางยังเด็ก

ส่วนเย่จายซิงที่ถูกขุดเอารากทิพย์ ก็กลายเป็นคนพิการที่ไม่สามารถฝึกฝนได้ และถูกผู้อื่นเยาะเย้ยมาเป็นเวลาหลายสิบปี

จนกระทั่งนางได้กลืนไข่มุกกลียุคลงไป และให้กำเนิดรากทิพย์กลียุค ถึงได้สลัดคำว่าคนไร้ประโยชน์ออกไปได้

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะป๋ายหลี่ฮุย

“ท่านแม่สูญเสียความทรงจำ เป็นฝีมือของป๋ายหลี่ฮุยด้วยหรือไม่?”

เย่ยู่หยางกำหมัดแน่นและถามเสียงเย็นชา

เย่เจ๋อหยวนพยักหน้า “จะเป็นใครได้อีกหากไม่ใช่เขา แม่ของเจ้าไม่ได้สูญเสียความทรงจำอื่น แต่เป็นความทรงจำในช่วงเวลาที่นางอยู่กับพ่อ ราวกับว่ามีคนลบความทรงจำส่วนนั้นของนางออกไป นางสูญเสียความทรงจำ และจำการกระทำชั่วร้ายของป๋ายหลี่ฮุยไม่ได้ ดังนั้นป๋ายหลี่ฮุยจึงสามารถเผชิญหน้าอยู่กับนางได้ ไล่ตามจีบนางราวกับไม่เคยเกิดเรื่องอะไรขึ้น”

เขาอยากจะฟื้นฟูความทรงจำของจงหนิงฝูอย่างมาก แต่นางก็ชอบอยู่สันโดษ เขาไม่เคยได้เห็นหน้าของนางด้วยซ้ำ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการปลุกความทรงจำของนาง

“

“พวกเรามาหาวิธีใกล้ชิดท่านแม่ก่อนดีกว่า ดูว่านางพอจะสามารถฟื้นความทรงจำเก่าๆ ของนางได้หรือไม่ เมื่อไรที่นางจำทุกอย่างได้ งานแต่ก็จะยุติลง”

เย่จายซิงกล่าว

“ไม่ได้!”

ในเวลานี้โม่เสิ่นยวนและเย่เจ๋อหยวนก็พูดออกมาพร้อมกัน

พวกเขามองหน้ากัน โม่เสิ่นหยวนจึงเอ่ยก่อน

“ในร่างกายของเจ้ายังมีคำสาป ตอนนี้ในเมื่อรู้แล้วว่าคนที่ใส่คำสาปในร่างกายของเจ้าอาจจะเป็นป๋ายหลี่ฮุยและเทพธิดากู่หลิง ถ้าอย่างนั้นซิงเอ๋อร์กับข้าต้องไปที่แคว้นกู่โหมว ถ้าเทพธิดากู่หลิงเป็นคนลงคำสาป ก็แค่สังหารนาง แต่ถ้าเป็นป๋ายหลี่ฮุย ก็จับลูกสาวของเขามา แล้วขู่ให้เขาแก้คำสาปซะ”

ในสายตาของโม่เสิ่นยวน การถอนคำสาปเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด เรื่องอื่นๆ ยังสามารถเอาไว้ทำทีหลังได้

เย่เจ๋อหยวนได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้ากล่าว

“พ่อเองก็หมายความเช่นนั้น ซิงเอ๋อร์ คำสาปนี้มันลึกลับมาก ไม่มีใครรู้ว่าอีกฝ่ายได้ลงคำสาปอื่นอีกหรือไม่ ดังนั้นเจ้าจำเป็นต้องเอารากทิพย์ของตัวเองกลับมา เพื่อที่อีกฝ่ายจะได้ทำร้ายเจ้าไม่ได้อีก แน่นอนว่าตอนนี้คำสาปในร่างของเจ้าควรจะแก้ไขให้เร็วที่สุด”

“ใช่ พี่สาว พวกเราต้องกำจัดคำสาปก่อน! พี่ยังมีลูกอยู่ในท้อง อย่าปล่อยให้คำสาปส่งผลต่อเด็กที่อยู่ในท้อง”

เย่ยู่หยางเอ่ยเสริม

อย่างไรก็ตาม ยังมีเวลาอีกสามเดือนก่อนการแต่งงานครั้งใหญ่ระหว่างตระกูลป๋ายหลี่และตระกูลวิหคจะเริ่มขึ้น หากท่านแม่ไม่สามารถฟื้นคืนความทรงจำได้ก่อนงานแต่งงาน เช่นนั้นก็ต้องทำลายงานแต่ง และลักพาตัวท่านแม่ออกมาในสถานการณ์ที่ชุลมุนนั่น

อย่างมากก็แค่ไปหาวิธีตายเอาดาบหน้า

สิ่งสำคัญที่สุดคือการแก้คำสาปในร่างกายของพี่สาว

เย่จายซิงลูบหน้าท้องส่วนล่างของนางทันที ถ้านางไม่เห็นความสำคัญของร่างกาย ก็จะไม่ได้สัมผัสกับสิ่งมีชีวิตเล็กๆ สองชีวิตในท้องของนาง

แต่เมื่อนางมองเห็นความสำคัญในร่างกาย นางก็จะเห็นเด็กน้อยสองคนที่พยายามจะเติบโตอย่างช้าๆ แม้ว่าจะเพียงเล็กน้อยก็ตาม

เรื่องนี้ทำให้นางรู้สึกถึงความมหัศจรรย์ และความรักของแม่ก็เปล่งประกายออกมาจากหัวใจ

เพื่อชีวิตน้อยๆ ทั้งสองดวงนี้ นางต้องแก้คำสาปในร่างกายให้สำเร็จ จะปล่อยให้คำสาปอยู่ในร่างกายของนางไม่ได้