บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 397

“นางก็คือเย่จายซิง ได้ยินมาว่านางเป็นคนที่บอกว่า วิธียันต์ของเทพธิดานั้นธรรมดา และนางก็หัวเราะเยาะ”

“เป็นเรื่องที่ตลกมาก คนคนนี้สวยมาก แต่ไม่มีสมองหรือ? ถึงกล้าไปเทียบกับเทพธิดา?”

เมื่อเทพธิดากู่หลิงพูดออกมา สายตาของผู้คนด้านล่างที่มอง เย่จายซิงเปลี่ยนเป็นดูถูกเหยียดหยาม

เมื่อเทพธิดาถือกำเนิด มีนิมิตของสวรรค์และโลก ความเป็นมงคลลงมาจากท้องฟ้า อสูรเทพทุกตัวบินไปด้วยกัน และฝนก็ตกลงมา นำความกระฉับกระเฉงมาสู่แคว้นกู่โหมว

ไม่ว่าจะเป็นฐานการบำเพ็ญเพียรของนางหรือความสามารถของนางในการวาดยันต์ มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถเทียบเทียมกับนางได้

เย่จายซิงคนนี้ นอกจากหน้าตาดีแล้ว ผู้คนไม่รู้จริงๆ ว่านางมีอะไรมาเปรียบเทพธิดาได้

นางยังคงมีความกล้าที่จะเข้าร่วมการแข่งขันยันต์ ไม่รู้จริงๆ ว่าใครกล้ามอบความกล้านี้ให้นาง

“เทพธิดา พวกเราสนับสนุนท่าน กระทืบคนไร้ยางอายผู้นี้จมลงอยู่ใต้ฝ่าเท้าเลย”

“เทพธิดาต้องชนะ”

ฝูงชนโห่ร้องเสียงดัง

แทนที่จะโกรธ เย่จายซิงกลับหัวเราะ ทำไมเทพธิดากู่หลิงคนนี้ถึงเหมือนเป็นหัวหน้าแชร์ลูกโซ่หรือ ผู้ติดตามของนางถึงได้มั่นใจในตัวนางมากนัก

“เสด็จอา ท่านรอข้าอยู่ที่นี่ หลังจากเอาชนะนางได้แล้วข้าจะกลับมา”

นางเผยยิ้มสดใส ยืนเขย่งปลายเท้าและประทับจูบที่มุมปากของเขา

โม่เสิ่นยวนจิบมุมปากเล็กน้อย รอยยิ้มถูกซ่อนไว้ลึกในดวงตาของเขา “ไปเถอะ”

เทพธิดากู่หลิงเห็นสิ่งนี้ ก็สาปแช่งวิญญาณจิ้งจอกอย่างลับๆ

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ชายผู้ยอดเยี่ยมเช่นนี้จะมองเห็นเย่จายซิงเท่านั้น ปรากฎว่าวิญญาณจิ้งจอกผู้นี้มีพลังมหาศาลถึงขนาดกล้าจุมพิตเขาต่อหน้าสาธารณชนอย่างไร้ยางอาย!

“ทำไมรู้สึกว่าความสัมพันธ์ระหว่าง แม่นางเย่และ โม่เสิ่นยวนดีขึ้นแล้ว? อนิจจาดูเหมือนว่าข้าไม่มีโอกาสเลย”

เสวียนหยวนป๋ายซึ่งอยู่ไม่ไกลก็ส่ายหัว

หนานกงจิ่นตบหัวเขาด้วยพัด “เอาล่ะ ไม่ต้องตีฝีปากแล้ว เจ้าไม่มีโอกาสตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เข้าใจหรือไม่”

เสวียนหยวนป๋ายกระซิบอยู่ครั้ง ไม่มีใครรู้ว่าเขาพูดอะไร

“พวกเจ้าว่า แม่นางเย่จะสามารถชนะ เทพธิดากู่หลิงได้หรือไม่?”

เฮ่อจี้ถาม

“น่าจะได้ นางและสามีของนางล้วนไม่ใช่คนธรรมดา ไม่น่าจะทำเรื่องที่แม่มั่นใจ”

หนานกงจิ่นพูดอย่างมั่นใจ

มิฉะนั้นเขาคงจะไม่มาดูการแข่งขันกับพวกเขาหรอก

“เรียกว่าคนเก่งๆมักจะเป็นคนหนุ่มสาว ได้ยินมาว่าแม่นางผู้นี้ก็เป็นปรมาจารย์ของ วิชายันต์ด้วย วันนี้ข้าอยากจะดูว่าเทพธิดาจะเก่งกาจมากกว่าหรือแม่นางผู้นี้เก่งกาจมากกว่า "

ทันใดนั้น ขาตั้งเครื่องมือสีเหลืองสดใสตกลงมาจากท้องฟ้าและตกลงบนที่นั่งของคณะลูกขุน

ชายวัยกลางคนในชุดคลุมมังกรเดินลงมา ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ เย่จายซิง

“ถวายบังคมฝ่าบาท ขอให้ฝ่าบาทอายุยืนหมื่นปี หมื่นหมื่นปี”

แคว้นกู่โหมวทุกคนคุกเข่าและกราบลง

เทพธิดากู่หลิงก็โค้งคำนับด้วย “ไม่คิดเลยว่าฝ่าบาทจะมาทอดพระเนตรการแข่งขันด้วย ความเฟื่องฟูของที่นี่ล้วนเพราะมีพระองค์”

“ฮ่าๆๆๆ ลุกขึ้นเถอะ การแข่งขันของเทพธอดา ข้าต้องมาชมอยู่แล้ว ข้ายังได้ยินมาว่ามีคนบอกว่าเก่งกาจกว่าเจ้า ข้าจึงอยากมาดูให้เห็นกับตาตัวเอง”

สายตาของฮ่องเต้แคว้นกู่โหมวมองอยู่บนตัวของเย่จายซิงมาตลอด เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเขา แต่เหมือนมาให้กำลังใจเทพธิดากู่หลิงมากว่า

น้ำเสียงของเขา ไม่ได้เชื่อเลยว่าเย่จายซิงจะเก่งกาจมากมาย กลับมีความรู้สึกถึงการหัวเราะเยาะ

และสายตาของเขาทำให้ เย่จายซิงรู้สึกไม่สบายใจเหมือนเหยื่อที่ตกเป็นเป้าหมายของนักล่า

สีหน้าของ โม่เสิ่นยวนเยือกเย็นลง เขาเดินไปหา หนานกงจิ่นและคนอื่นๆ

“ฮ่องเต้องค์นี้ เป็นคนหื่นกามหรือ?”

หนานกงจิ่นเกือบจะตกใจ เมื่อได้ยินเสียงพูดนั้น