บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 398

“เวลาของการแข่งขันคือหนึ่งชั่วโมง ตอนนี้เกมเริ่มต้นอย่างเป็นทางการแล้ว!"

ผู้อาวุโสประกาศด้วยเสียงอันดัง ปรมารจารย์ยันต์ปรมาจารย์ยันต์ทิพย์รุ่นเยาว์หลายคนต่างหยิบพู่กัน และเริ่มวาดยันต์

ผู้ที่มาเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้ ไม่ใช่คนที่ไร้ชื่อเสียงเรียงนาม พวกเขาล้วนเป็นปรมาจารย์ยันต์รุ่นเยาว์ที่เติมโตขึ้นตามลำดับขั้น

ระดับต่ำสุดคือปรมาจารย์ยันต์ทิพย์ยันต์ขั้นสี่

นอกจากเทพธิดากู่หลิง ยังมีปรมาจารย์ยันต์ทิพย์ขั้นหกอีกสองคน แต่จากที่นางดูแล้ว ทั้งสองคนนั่นไม่น่ากลัวพอ

เพราะไม่เพียงแต่ทั้งสองคนจะแก่กว่านางเท่านั้น และหากปราศจากชี่ทิพย์ของนาง อัตราความล้มเหลวของทั้งสองคนก็สูงกว่านางมากในแง่ของอัตราความสำเร็จ

กระดาษวาดยันต์ยี่สิบแผ่น นางมั่นใจทั้งร้อยเท่าว่านางสามารถวาดยันต์ได้สำเร็จภายในสามหรือสี่อัน แต่ไม่ใช่สำหรับอีกสองคน

นางกวาดสายตามองผู้ชมในสนาม และสุดท้ายก็มอง เย่จายซิงที่ข้างๆนาง

“เจ้ายังหมุนพู่กันอยู่อีกหรือ ยังไม่ได้เริ่มวาดยันต์ คิดจะทำให้ข้าผิดพลาดที่มีเป็นไปตามยถากรรมหรือ”

น้ำเสียงของนางสูงปรี้ด และแฝงความประชดประชัน

ผู้คนต่างพากันหัวเราะ

“ไม่รู้ว่าในตอนแรกใครที่หยิ่งผยอง ตอนนี้การแข่งขันได้เริ่มขึ้นแล้ว กลับไม่กล้าวาดแล้วหรือ"

“น่าเสียดาย ถ้าข้าเป็นเจ้า ข้าจะหารูเพื่อเข้าไปอยู่ในนั้น”

“ข้าไม่เคยเห็นคนตลกเช่นนี้มาก่อน!”

“รีบไปเถอะ อย่ามาขวางทางอยู่ที่นี่”

“เทพธิดารีบไปวาดยันต์เถอะ อย่าสนใจผู้หญิงคนนี้อยู่เลย นางแค่มีใบหน้าที่สวยงามไร้ประโยชน์จริงๆ”

เมื่อเทพธิดากู่หลิงได้ยิน รอยยิ้มยิ่งลึกขึ้น

“ใช่ มีคนบางคนหน้ายาว หยิ่งทะนง และหยิ่งยโส พวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะแสร้งเป็นผู้สูงส่งในแม่น้ำเหลืองได้ ข้าไม่อยากกังวลเกี่ยวกับคนเช่นนั้น ข้าจะเริ่มวาดยันต์แล้ว”

หลังจากที่นางพูดจบ นางยกพู่กันวาดยันต์ขึ้นอย่างสง่างาม จุดสีชาดเล็กน้อย และใช้พลังทิพย์ของนางเพื่อรวบรวมองค์ประกอบระหว่างสวรรค์และโลกบนปลายพู่กันด้วยความมั่นใจ แล้วจึงค่อย ๆ เขียนลงบนกระดาษยันต์

“ว้าว ธาตุน้ำช่างอุดมสมบูรณ์เสียนี่กระไร! สิ่งที่เทพธิดาจะวาดคือยันต์ทิพย์เกี่ยวกับน้ำใช่หรือไม่!”

“เทพธิดาเก่งกาจมา พวกเราแคว้นกู่โหมวที่ยังขาดแคลนอยู่ก็คือธาตุน้ำ นางกล้าวาดยันต์ทิพย์น้ำ ความกล้าหาญของนางน่ายกย่องยิ่งนัก”

ประชาชนหลายคนตื่นเต้นมาก และมองดูเทพธิดากู่หลิงวาดยันต์ด้วยความตื่นเต้น

“นั่นสินะ? สาวน้อยยันต์ทิพย์ผู้มีพรสวรรค์อันดับหนึ่ง สิบปากกว่าไม่เท่าตาเห็น ที่แท้ก็ห่วยแตก”

เย่จายซิงขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจ เทพธิดากู่หลิงหลังจากเห็นอีกฝ่ายเริ่มวาดยันต์ออกมา นางเหลือบไปมองเพียงครั้งหนึ่ง แล้วส่ายหัว

นางท้าทายแค่ไหนที่จะเป็น เทพธิดากู่หลิงดูเหมือนว่านางจะดูถูก เทพธิดากู่หลิงมากเกินไป

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ผู้คนในกลุ่มผู้ชมที่เคารพเทพธิดากู่หลิงต่างก็โกรธเคือง

“คำพูดคำจาเต็มไปด้วยเรื่องไร้สาระ เจ้าบอกว่าเทพธิดาวาดไม่ดี งั้นเจ้ามีความสามารถวาดเกว่านางหรือ”

“น่าขำจนฟันร่วง ข้าไม่เคยเกลียดผู้หญิงคนไหนมากเท่านี้มาก่อนในชีวิต ทำท่าทำทางดัดจริต”

“เทพธิดาวิชายันต์ที่มีพรสวรรค์เป็นอันดับหนึ่ง เจ้าเป็นบ้าอะไร”

“เจ้าก็วาดสิ ข้าอยากจะรู้นักว่าเจ้าจะวาดยันต์ทิพย์ผีไหนออกมา”

เย่จายซิงกระตุกมุมปาก มองไปยังเสด็จอาที่อยู่ท่านกลางฝูงชน เขาสูงหล่อ และเด่นมาก ดูเหมือนเขาจะถูกห้อมล้อมด้วยความกดอากาศต่ำ และคำพูดของคนรอบตัวเขาทำให้เขาไม่มีความสุข

นางขยิบตาให้เขา บอกเขาว่าอย่าไปสนใจพวกกบก้นบ่อเหล่านั้น

“เหล่าคนโง่ ป้าจะทำให้เห็น ว่าป้าแข็งแกร่งกว่าเทพธิดาที่มีอำนาจมากที่สุดในสายตาพวกเจ้ามาก ด้วยกลอุบายแกะสลักแมลงเช่นนี้ ยังกล้าที่จะเล่นต่อหน้าป้า”

ไม่ใช่ว่าจะคุยโวโอ้อวดเป็นยายหวางขายแตง แต่ความแข็งแกร่งของนางอยู่ที่นั่น และความเหลื่อมล้ำก็ไม่ธรรมดา