บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 400

ทันใดนั้นทุกอย่างทั้งเมืองหลวงก็ฟื้นคืนชีพขึ้นมาและเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา

ธาตุน้ำเป็นธาตุของธาตุทั้งห้า ไม่ใช่น้ำบริสุทธิ์ นอกจากนี้ เย่จายซิงได้รวบรวมธาตุไม้ในยันต์ทิพย์มาเพียงพอแล้ว อักษรยันต์โบราณของยันต์ทิพย์นี้มีผลที่มีประสิทธิภาพอย่างคาดไม่ถึง

เมื่อมองดูการเปลี่ยนแปลงของสิ่งที่ให้ความชุ่มชื้นโดยรอบอย่างเงียบๆ ผู้คนต่างอ้าปากพูดไม่ออก

แคว้นกู่โหมวเป็นแคว้นในทะเลทราย แม้ว่าจะมีโอเอซิส แต่ก็ยังขาดคุณสมบัติของน้ำและไม้

ในสภาพแวดล้อมที่ขาดแคลนเช่นนี้ รวบรวมธาตุมากมาย ผสานธาตุอันทรงพลังดังกล่าวเข้ากับอักษรยันต์ได้สำเร็จ จากนั้นจึงวาดให้เป็นปรมาจารย์ยันต์ทิพย์ขั้นเจ็ดอันทรงพลัง

ความยากลำบากในการคิดด้วยนิ้วเท้า นั้นยิ่งใหญ่มาก

"เธอดูเหมือนเทพธิดาจากสวรรค์มายังโลก!"

ทันใดนั้นมีคนมองไปที่ เย่จายซิงและพูดด้วยอารมณ์และการสูญเสียจิตวิญญาณ

เย่จายซิงยืนอยู่บนแท่นสูง ฝนที่ตกหนักลงมา พลังวิญญาณบนร่างของเธอดูเหมือนจะผ่านชั้นของแสง ป้องกันตัวเองจากฝน ผมสีดำของเธอโบยบิน ใบหน้าของเธอหยาบคาย และการแสดงออกของเธอไม่แยแส ราวกับว่าเธอกำลังดูถูกทุกสิ่ง

ผู้คนต่างตกตะลึง ไม่อาจละสายตาได้เป็นเวลานาน หลายปีต่อมา พวกเขาก็จะยังนึกถึงฉากที่น่าตกใจนี้ในจิตใจของพวกเขาในทุกวัน

ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงก่อนที่ฝนฝ่ายทิพย์จะสิ้นสุดลง

หลังจากฝนตก เมืองหลวงทั้งหมดก็สว่างไสวด้วยพลังที่แข็งแกร่ง

บางคนที่ไม่รู้ว่าทำไมผู้คนถึงได้คุกเข่าลงบนพื้นและโค้งคำนับให้สวรรค์ เพื่อขอบคุณท้องฟ้าสำหรับน้ำนี้

“เทพธิดากู่หลิง，เจ้ามั่นใจได้แล้วหรือยังว่าตอนนี้เจ้าแพ้แล้ว ”

เย่จายซิงหันศีรษะไป มองดูเทพธิดาทิพย์โบราณที่เปียกโชกราวกับไก่โดนน้ำ

“เทพธิดากู่หลิงอะไรกัน นางบอกว่านางจะเขียนชื่อกลับด้าน เรียกนางว่าเทพธิดาโบราณทิพย์ ฮ่าฮ่าฮ่า!”

เสวียนหยวนป๋ายย่ามใจอยู่ด้านล่าง

เขาเอ่ยเสียงดังที่สามารถได้ยินได้ทั่วสนาม

เทพธิดากู่หลิงกวาดสายตามองไปที่เสวียนหยวนป๋ายครั้งหนึ่ง ด้วยความขุ่นเคืองที่หาที่เปรียบไม่ได้ในดวงตาของเธอ เธอจ้องไปที่ เย่จายซิง

“เจ้าวาดออกมาได้เพราะโชคช่วย การแข่งขันยังไม่จบ ข้าจะไม่ยอมรับความพ่ายแพ้”

“โชคช่วย?”

เย่จายซิงยิ้ม

“เป็นเพราะโชคช่วยอย่างนั้นหรือ เทพธิดายังคิดว่าเป็นเพราะโชคที่ข้ารอดจากการลอบโจมตีของพวกเจ้าได้หรือ เป็นถึงเทพธิดา ทำสิ่งที่น่ารังเกียจและไร้ยางอายเช่นนี้ ยังต้องการจะแข่งขันต่อหรือ ตามกฎแล้วเจ้าไม่มีสิทธิ์ที่จะแข่งขัน และข้าก็ไม่สามารถแข่งขันกับคนร้ายไร้ยางอายเช่นเจ้าได้"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ทุกคนก็นึกถึงความจริงที่ว่าเทฑธิดาเคยโจมตี เย่จายซิงมาก่อน

ใช่ เป็นเรื่งจริง ทุกคนต่างเห็นกันหมด

ท่าทีของเทพธิดานี้น่าขยะแขยงจริงๆ

ใบหน้าเทพธิดากู่หลิงทั้งซีดทั้งครึม ริมฝีปากล่างกัดอย่างดุเดือดจนมีเลือดไหลออกมา

ฮ่องเต้แคว้นกู่โหมวรีบลุกขึ้นยืนและกล่าวว่า:

“เทพธิดา ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นเด็กและมีพลัง ไม่อยากพ่ายแพ้ เจ้ารีบขอโทษโดยเร็ว เรื่องจะได้จบ..”

ฮ่องเต้พันธุ์สุนัข ก็รู้เช่นกันว่าเทพธิดาไม่สามารถเสียหน้าได้ และหลายคนเข้าใจว่าสิ่งนี้ถูกผลักขึ้นไปข้างบน

เย่จายซิงกลับไม่ได้ให้โอกาสเทพธิดากู่หลิง

เธอยกมือขึ้น: "อย่า ข้าไม่ยอมรับคำขอโทษ ข้าป้องกันการโจมตีครู่แล้วจึงไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ถ้าข้าไม่ได้ป้องกัน ยันต์ทิพย์ที่ข้าเขียนไว้อาจระเบิดและอาจทำให้เสียโฉม นางอยากจะขอโทษแล้วเรื่องจะผ่านไปง่ายๆ มีเรื่องดีๆเช่นนี้ที่ไหนกัน”

ฮ่องเต้ขมวดคิ้วเป็นปม รู้สึกว่าเย่จายซิงนั้นไว้หน้าแล้วแต่ยังหน้าไม่อาย

“เย่จายซิง ข้าบอกแล้วว่าข้าไม่ได้ตั้งใจ เจ้าอย่ามาได้คืบจะเอาศอก”เทพธิดากู่หลิงเอ่ยอย่างโกรธเคือง

เย่จายซิงไม่ได้สนใจนาง และกวาดสายตามองผู้คน

“ข้ามาเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้ด้วยเหตุผลสองประการ หนึ่งคือต้องการทำให้เทพธิดาที่สูงส่งคนนี้รู้ว่าหนือคนยังมีคน เหนือฟ้ายังมีฟ้า ประการที่สองคือการเปิดเผยความลับให้ทุกคนรับรู้”

สิ่งนี้ทำให้ผู้คนต่างพากันเกาหัว เปิดเผยความลับหรือไม่? ความลับอะไร?