บัลลังก์ชายาหมอเทวดา นิยาย บท 65

“พวกเจ้ากำลังทำอะไรอยู่?”

เย่จายซิงหยิกใบหน้าเรียบๆ ของน้องชาย อยู่ๆ ก็ได้ยินเสียงเย็นชาดังลอยมา

นางหันศีรษะไปมองก็เห็นจวินหยวนในชุดคลุมสีม่วงยืนอยู่ที่ประตูโรงเตี๊ยมด้วยความโกรธ

ผ่านหน้ากากนั้น ดูเหมือนจะสัมผัสได้ว่าเขากำลังขมวดคิ้ว

นางรีบชักมือออก ราวกับถูกจับได้ว่ามีชู้

ถุย!

ความรักของนางกับน้องชายเป็นความรักที่บริสุทธิ์ที่สุด

จวินหยวนหงแม้แต่กับน้องชายแท้ๆ ของนางหรือ!

“เสด็จอา ข้าบีบแก้มน้องชายข้ามันเป็นอะไร! ข้าไม่ได้บีบแก้มผู้ชายคนอื่นเสียหน่อย!”

นางพูดอย่างมั่นใจ

“ยังอยากบีบแก้มชายอื่นอีกหรือ?”

เสียงของจวินหยวนเย็นลง

เย่จายซิง: ... ความเข้าใจของชายผู้นี้ช่างยากเย็นเหลือเกิน!

นางจับหน้าผากพลางเอ่ยว่า “ข้าไม่ได้อยาก ต่อไปไม่ทำแล้ว”

อย่างมากต่อไปนางก็จะบีบใบหน้าเล็กๆ ที่น่ารักของน้องชายลับหลังเขาแล้วกัน

เมื่อนางแข็งแกร่ง สิ่งแรกที่ต้องทำคืออยู่ให้ห่างจากชาที่อยากจะครอบครองและขี้หึงคนนี้สักหน่อย

นางจึงเปลี่ยนเรื่อง “เสด็จอามาได้อย่างไร กินข้าวเช้าหรือยัง ถ้ายังก็มากินด้วยกัน!”

นางคิดกับตัวเองว่าคนอย่างเขาน่าจะเรื่องมากไม่กินในห้องโถง

ใครจะรู้ว่าเขาเข้ามานั่งลงตรงข้ามกับนาง

“กินข้าวเสร็จ ข้าจะพาเจ้าไปที่เทือกเขาอัสดง”

“หา?”

ตะเกียบของเย่จายซิงตกลงบนโต๊ะ

เทือกเขาอัสดงอยู่ไกลจากเมืองหลวงมาก และต้องใช้เวลาเดินทางอย่างน้อย 3 วัน จู่ๆ เขาก็จะพานางไปที่นั่นทำไม!

“ถ้าเจ้าไม่เชื่อคำพูดของข้า ข้าหาเบาะแสว่าพ่อของเจ้ายังไม่ตาย ข้าจะพาเจ้าไปดู”

เขาพูดอย่างเฉยชา

“อะไรนะ? เจ้าหมายถึงพ่อของพวกเรายังไม่ตายจริงๆ หรือ!”

เย่ยู่หยางยืนขึ้นอย่างตื่นเต้นและมองไปที่จวินหยวนอย่างไม่เชื่อ

เย่จายซิงประหลาดใจเช่นกัน ก่อนหน้านี้นางไม่เชื่อคำพูดของเขา แต่นางก็ไม่คิดว่าเขาจะไปสืบใหม่อีกครั้ง และยังเจอเบาะแสด้วย

นางได้รับความใส่ใจจากเขาอีกครั้ง มีอารมณ์แปลกๆ ผุดขึ้นในใจ

“เสด็จอา ท่านพูดจริงๆ หรือ?”

จวินหยวนมองนางแล้วพูดอย่างเย็นชา

“หากเจ้าไปดูกับข้าก็จะรู้ว่าจริงหรือเท็จ ในใจเจ้าก็รู้ดีว่าข้าไม่ใช่คนโกหก?”

“ข้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ข้าแค่แปลกใจมาก เสด็จอาอย่าโกรธเลย ข้ายอมไปเทือกเขาอัสดงกับทเจ้า แต่อีกสิบวัน เสี่ยวยู่จะมีแข่งขันกับเหยียน ข้าอยากกลับมาก่อนหน้านั้นได้หรือไม่?”

จวินหยวนพยักหน้าอย่างเย็นชา

“พี่สาว ข้าไปด้วย”

เย่ยู่หยางรีบเอ่ยขึ้ย

นางส่ายหน้าไม่เห็นด้วย

“เจ้าไปไม่ได้ เจ้าเพิ่งได้รับยานิพพานไปเจ้าต้องปิดประตูเพื่อฟื้นฟูการฝึกตนของเจ้า ข้าจะไปสืบเอง ถ้าพ่อของพวกเรายังมีชีวิตอยู่ ข้าจะตามหาเขาให้เจอ”

“แต่ว่า...”

“ไม่มีแต่ เจ้ามีปมในใจ ต้องแก้ปมนั้นให้ได้ ไม่อย่างนั้นจะเป็นอันตรายต่อการบ่มเพาะของเจ้าในอนาคต การประลองครั้งนี้มีความสำคัญกับเจ้ามาก”

เย่จายซิงพูดกับเขาอย่างจริงจัง

เหยียนฮั๋วกวงทำให้เขาตกต่ำเพียงนี้ ถูกคนอื่นทอดทิ้ง เพียงแค่เอาชนะเหยียนฮั๋วกวงเท่านั้น เขาก็สามารถกำจัดปมในใจของเขาได้

เย่ยู่หยางไม่มีทางเลือกนอกจากต้องตกลง เขามองจวินหยวนแล้วถามว่า

“รบกวนท่านอ๋องดูแลพี่สาวข้าด้วย นาง...”

จวินหยวนเอ่ยขัดจังหวะอย่างเย็นชา “อย่ารบกวนเลย มันเป็นหน้าที่ของข้าที่ต้องดูแลนาง”