บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1068

แม้ว่าฉู่หมิงหยางกับฮูหยินรองตระกูลกู้ จะไม่ได้ถูกสงสัยว่าเป็นนักฆ่า เพราะฮูหยินรองตระกูลกู้มาเพื่อทวงเงินในตอนกลางวันเท่านั้น แต่พอถึงตอนกลางคืน ฉู่หมิงหยางก็เกิดทะเลาะกับหยู่เหวินจุนเพราะเรื่องเงิน จนถึงกับลงไม้ลงมือตบตีกันใหญ่โต ดังนั้นทั้งสองฝ่ายนี้จะอย่างไรกรมการพระนครก็ต้องถามให้แน่ชัด

หลังจากที่วันนี้ฮูหยินรองตระกูลกู้ไปทวงถามเงินจากหยู่เหวินจุน นางถึงกับมั่นใจเก้าในสิบส่วนเลยทีเดียวว่าคงจะได้เงินคืนแน่ คิดว่าถึงแม้ตอนนี้จะมีปัญหามากมาย แต่จะดีจะร้ายก็ทำกำไรได้ค่อนข้างมาก ก็พอจะนับว่าสบายใจไปได้เปลาะหนึ่ง

คิดไม่ถึงเลยสักนิดว่าในกลางดึก คนของกรมการพระนครจะบุกมาหา แล้วปลุกนางให้ตื่น บอกว่าองค์ชายใหญ่ถูกคนลอบสังหาร ทำให้นางสับสนงุนงงไปหมดแล้ว

เนื่องจากเกิดเรื่องกับองค์ชายใหญ่ คนของกรมการพระนครจึงตบเท้ามากันกลางดึก ดังนั้นเจ้าพระยากู้จึงออกมาดูด้วย รวมถึงบรรดาผู้อาวุโสทั้งหลายที่อาศัยอยู่ในจวนตระกูลกู้ ต่างก็ลุกขึ้นมาถามไถ่กันให้สลอน

เดิมทีเงินของฮูหยินรองตระกูลกู้เป็นเงินเก็บลับ ๆ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา แท้ที่จริงนางได้หักเงินจากกองกลางไว้ไม่น้อย เมื่อหลายปีก่อน ตอนที่ฮูหยินเจ้าพระยากู้ล้มป่วย ได้มอบหมายให้นางเป็นคนดูแลกิจการภายในบ้านแทน ในช่วงหลายปีนั้น นางได้หักเงินไปไม่น้อย ไม่อย่างนั้นหากอาศัยเฉพาะเงินส่วนของนางเอง ไหนเลยจะสามารถเก็บสะสมเงินไว้ได้ตั้งหลายแสนตำลึงเช่นนี้?

ดังนั้น บรรดาผู้อาวุโสก็อยู่กันจนครบ บรรดาสมาชิกในบ้านในเรือนก็อยู่กันจนครบ นางจึงไม่กล้าคุยเรื่องเงินกู้ บอกเพียงแค่ว่านางให้ฉู่หมิงหยางยืมเงินไปหลายพันตำลึง เห็นว่านานแล้วนางไม่เอามาคืนเสียที จึงไปหาที่จวนเพื่อกระตุ้นนางเสียหน่อย แต่เพราะฉู่หมิงหยางไม่อยู่ นางจึงพูดกับองค์ชายใหญ่แทน

ฮุหยินเจ้าพระยากู้รู้สึกสงสัยขึ้นมาบ้างแล้ว นางรู้ดีว่าน้องสะใภ้คนนี้ตระหนี่ถี่เหนียวขนาดไหน แต่ก่อนนางประจบสอพลอแม่ของฉู่หมิงหยางมาตลอด แต่หลังจากที่แม่ของฉู่หมิงหยางตายไป ก็ไม่เคยเห็นว่านางจะจริงใจกับลูกของลูกพี่ลูกน้องคนนี้อีกเลย ถ้าจะบอกว่าในเวลาปกติมาขอความช่วยเหลือเป็นเงินทุน อย่างมากสุดก็คงให้ซักแค่ไม่กี่สิบตำลึงแล้วก็ให้กลับไปเพื่อรักษาหน้าตระกูลกู้ แต่ถ้าจะบอกว่าให้ฉู่หมิงหยางยืมเงินไปครั้งละหลายพันตำลึง นั่นย่อมเป็นไปไม่ได้แน่

แต่อย่างไรก็ตาม ตอนนี้คนของกรมการพระนครมาสอบถามเรื่องนี้ นางย่อมไม่พูดอะไรมากไปกว่านี้ เพราะถึงอย่างไร คำถามตามระเบียบเหล่านี้ต่างก็ถูกถามออกไปจนหมดแล้ว

แต่กู้ซือกับหยวนชิงผิงต่างก็รู้เรื่องนี้ดีแก่ใจอยู่แล้ว ดังนั้น หลังจากที่คนจากกรมการพระนครมาสอบถามเสร็จ กู้ซือก็เข้าไปคุยเรื่องนี้กับเจ้าพระยากู้ พอเจ้าพระยากู้ได้ยินเรื่องนี้ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ จึงเรียกท่านชายรองกู้มา แล้วสั่งให้เขาจัดการเรื่องของภรรยารองให้เรียบร้อยเดี๋ยวนี้ อย่าได้ทำให้จวนเจ้าพระยาต้องพลอยลำบากไปด้วย

ท่านชายรองกู้คนนี้มีนิสัยที่ค่อนข้างโอนอ่อนผ่อนตาม แต่เมื่อเป็นเรื่องใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับครอบครัว เขาก็สามารถยืนหยัดอย่างแข็งกร้าวได้ หลังจากเค้นถามไปรอบหนึ่ง ฮูหยินรองตระกูลกู้ก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องยอมสารภาพความจริงออกไปทั้งหมด รวมถึงแหล่งที่มาของเงินก็อธิบายออกไปอย่างละเอียดด้วย ท่านชายรองกู้ถึงกับจับตัวนางไว้ แล้วพาไปที่ห้องโถงรวมเพื่อสารภาพความผิด ทั้งยังให้สัญญาว่าถ้าได้เงินคืนมาเมื่อไหร่ จะคืนเงินส่วนใหญ่ให้กับกองกลางทันที

ฮูหยินรองตระกูลกู้ทั้งโกรธทั้งเกลียด เคียดแค้นฉู่หมิงหยางจนเข้ากระดูกดำเลยทีเดียว นางรู้ว่าฉู่หมิงหยางไปไล่ยืมเงินจากคนจำนวนมาก นางจึงสั่งบรรดาคนรับใช้ในจวนกลางดึกคืนนั้นเลยว่า เมื่อถึงวันรุ่งขึ้น ให้ออกไปเผยแพร่ข่าวลือว่าฉู่หมิงหยางโกงเงินคนจำนวนมากให้ทั่วเมือง

เดิมที กำหนดเวลาในการชำระดอกเบี้ยของฉู่หมิงหยางช่วงนี้ เกิดความล่าช้าครั้งแล้วครั้งเล่า แม้ว่าสุดท้ายจะจ่ายได้หมด แต่ก็ทำให้บรรดาฮูหยินต่างพากันไม่สบายใจ เมื่อเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ทุกคนจึงอยากไปหาฉู่หมิงหยางเพื่อทวงเงินคืน

แต่ฉู่หมิงหยางไปไหนเสียแล้วล่ะ? นางไม่ได้อยู่ที่เรือน ทั้งไม่ได้กลับไปที่บ้านตระกูลฉู่ ทำให้ผู้คนต้องเปลืองแรงตามหานางจนแทบพลิกแผ่นดิน สุดท้าย กรมการพระนครก็เป็นผู้ที่ตามหานางจนพบเป็นคนแรกที่สำนักนางชีหมิงเยว่

ตอนสอบปากคำ นางเล่าว่าทะเลาะกับหยู่เหวินจุนเพราะเรื่องเล็กน้อย หยู่เหวินจุนถึงกับลงไม้ลงมือกับนางอย่างรุนแรง นางไม่สามารถอยู่ร่วมกับหยู่เหวินจุนได้อีกต่อไปแล้วจริง ๆ แต่นางไม่กล้ากลับไปบ้านตระกูลฉู่ เพราะกลัวว่าท่านปู่จะเสียใจจนโกรธเคืองขึ้นมา แล้วไปคิดบัญชีกับหยู่เหวินจุนแทนนางจนเกิดเรื่องใหญ่โต

ดังนั้น หลังจากที่เดินร่อนเร่ไร้จุดหมายด้วยใจที่เจ็บปวดอยู่พักหนึ่ง ก็คิดขึ้นมาได้ว่าอยู่อย่างนี้ต่อไปก็คงจะไม่มีประโยชน์ จึงไปที่สำนักนางชีเพื่อหาที่พำนักอาศัย ตัดสินใจว่าจะโกนผมบวชเป็นแม่ชี

คำพูดเหล่านี้ฟังดูแล้วก็สมเหตุสมผลอยู่ ตอนที่หัวหน้าพลตระเวนกลับมารายงานหยู่เหวินเห้า ในใจของหยู่เหวินเห้าก็รู้เหตุรู้ผลดีแล้ว เพราะคนของเขาคอยจับตามองหลินเซียวอยู่ตลอดเวลา อีกทั้งหลังจากที่ฉู่หมิงหยางออกจากจวนไป นางก็ไปหาหลินเซียวก่อนเป็นอันดับแรก

แน่นอนว่าการสืบสวนในส่วนนี้สามารถข้ามมันไปได้ เพราะมันไม่ได้มีส่วนช่วยอะไรในคดีมากมาย หลินเซียวไม่เคยออกจากที่พักเลย เขาแค่สั่งให้คนไปส่งฉู่หมิงหยางที่สำนักนางชี ดังนั้นฆาตกรต้องไม่ใช่เขาแน่