กลับไปจากจวนอ๋องซู่ โดยส่วนใหญ่หยวนชิงหลิงก็เข้าใจการวางตัวของอ๋องผิงหนานและเรื่องบางเรื่องของพวกเขาในตอนนั้นผ่านปากของแม่นมสี่ บางทีคนอาจจะเปลี่ยนไป แต่ปีนั้นพวกเขาก็เคยมีโอกาสมากมายขนาดนั้น สุดท้ายก็เลือกร่วมแรงร่วมใจกัน ทำให้ไท่ซ่างหวงได้ตำแหน่งฮ่องเต้ ตอนนี้น่าจะไม่มีความทะเยอทะยานเกิดขึ้นแล้ว
ดังนั้น หยวนชิงหลิงเห็นด้วยกับความคิดของเจ้าห้า อ๋องผิงหนานไม่ได้เป็นบุคคลที่อยู่เบื้องหลังผู้นี้
เช่นนั้นเป็นผู้ใดที่สังหารหยู่เหวินจุนกันแน่นะ? หลินเซียวต้องการให้ฉู่หมิงหยางทำอะไรกันแน่? หลินเซียวดูแล้วไม่เหมือนคนที่ไร้ยางอายเพียงเท่านั้น เบื้องหลังของเขาน่าจะมีจุดประสงค์ที่ใหญ่ยิ่งกว่า ฉู่หมิงหยางถูกเขาทำจนญาติพี่น้องละทิ้ง ทั้งยังแบกภาระหนี้สินทั้งตัว ตอนนี้หยู่เหวินจุนตายแล้ว ก็เป็นไปไม่ได้ที่ตระกูลฉู่ทางนั้นจะบอกว่าไม่ให้นางกลับไปอาศัยที่จวน ดังนั้น จุดประสงค์ของหลินเซียวคือต้องการให้ฉู่หมิงหยางกลับไปที่จวนฉู่?
ดังนั้น หากว่าจุดประสงค์เป็นดังที่เจ้าห้าคาดเดาไว้จริง เป็นฝู่ฉู่?
แต่ติดที่ช่วงจังหวะสำคัญของการกลับมาของอ๋องผิงหนานตอนนี้หากว่าฝู่ฉู่เกิดเรื่อง......
หยวนชิงหลิงมักจะรู้สึกว่าในนี้ยังมีแผนการอะไรบางอย่างอยู่เสมอ อาจจะพุ่งไปที่อ๋องผิงหนาน หรือพุ่งไปที่โสวฝู่ฉุ่ และอาจจะพุ่งไปที่เจ้าห้า เบื้องหลังของหลินเซียว เป็นคนผู้ใดกันแน่นะ?
กุ้ยเฟยส่งให้คนมาเชิญ บอกว่าท้องของพระชายาอานปวดเล็กน้อย เพราะช่วงกำหนดคลอดก็ประมาณครึ่งเดือนนี้ หยวนชิงหลิงรู้สึกอาจจะคลอดก่อนกำหนด ดังนั้นเมื่อได้ยินการมารายงาน จึงหิ้วกล่องยาแล้วพาอะซี่เข้าไป ก่อนมาได้ถามฮูหยินเหยาแล้ว ฮูหยินเหยาบอกว่าไม่ไป ตัวเองดวงไม่มี
จวนอ๋องอานได้เชิญนางผดุงครรภ์มาล่วงหน้าแล้ว อย่างไรเสียในช่วงเวลาที่กลับเมืองหลวงนี้ ไม่ว่าอะไรอ๋องอานก็เตรียมไว้แล้ว เกรงว่าจะเกิดเรื่อง
ร่างกายของพระชายาอานแย่มาก นี่เป็นเรื่องที่เขาเป็นห่วงที่สุดมาตลอด หลังจากที่หยวนชิงหลิงเข้าไป ยังไม่ได้เข้าไปตรวจถาม อ๋องอานก็เชิญนางไปอีกทาง พูดสองสามประโยคก่อน
“น้องสะใภ้ ก่อนหน้านี้ข้าเลอะเทอะไปหน่อย ทำเรื่องผิดไปมากมาย ตอนนี้รู้ว่าผิดไปแล้ว ดังนั้นเจ้าอย่าได้ถือสาเด็ดขาด” อ๋องอานกล่าวด้วยน้ำเสียงนอบน้อม
หยวนชิงหลิงไม่เคยเห็นเขาพูดจาเช่นนี้มาก่อน ยังจะยอมรับว่าตัวเองผิดตรงๆ ตอนนั้นที่วางแผนเรื่องของอ๋องเว่ยและพระชายาเว่ย ก็ไม่เห็นเขายอมรับผิดอย่างจริงใจเช่นนี้ ดังนั้นจึงมีความประหลาดใจชั่วขณะ กล่าวว่า: “ท่านพี่สี่ไม่จำเป็นต้องพูดเช่นนี้ ผิดไม่ผิด ฐานะของข้าว่าท่านไม่ได้”
“ว่าได้ ว่าได้ หากว่าเจ้ามีอะไรที่ไม่พอใจต่อข้า เจ้าจะทำอย่างไรก็ได้ทั้งนั้น แต่เรื่องการคลอดบุตรของเหยียนเอ๋อ ก็ยังต้องวานให้เจ้าเป็นธุระให้แล้ว” อ๋องอานกล่าวเบาๆ
หยวนชิงหลิงกล่าวอย่างราบเรียบ: “ข้าจะต้องทุ่มเทอย่างถึงที่สุดเป็นแน่ ท่านพี่สี่ไม่จำเป็นต้องกล่าวคำเหล่านี้”
ความดีที่อ๋องอานทำต่อพระชายาอาน อันที่จริงคนมากมายก็เห็นอยู่ในสายตา แต่ความจริงในใจของหยวนชิงหลิงก็ไม่ได้เห็นพ้องต้องกันเพียงนั้น เพราะว่าพวกเขาเคยมีการทรยศและทำร้าย แน่นอน การทรยศประเภทนี้ในยุคสมัยนี้ก็พูดไม่ได้ ภรรยาสามเมียน้อยสี่เป็นเรื่องธรรมดามาก คนมากมายรักภรรยาของตัวเองอย่างสุดซึ้งทั้งชีวิต แต่ก็มีผู้หญิงอื่น พวกเขาเอาเมียน้อยทำเป็นเครื่องมือในการให้กำเนิดเลี้ยงดูบุตรชายบุตรสาว หรือสามารถเอามาขายเป็นวัตถุได้
เพียงแต่หากต้องการจะถกเรื่องความรักที่แท้จริง หยวนชิงหลิงไม่อยากเห็นพ้องด้วย แต่นางก็ไม่สามารถพูดมากเกินไปได้ งานแต่งงานของคนอื่นนางไม่มีอำนาจในการออกความคิดเห็น
สำหรับอ๋องอานแล้วไม่ว่าอย่างไรหยวนชิงหลิงก็ไม่มีปัญญาที่จะมีความรู้สึกที่ดีได้ ความประทับใจครั้งแรกชั่งย่ำแย่เกินไป มักจะยังนึกถึงความทรงจำที่ลึกซึ้งครั้งแรกตรงด้านนอกห้องปลดทุกข์อยู่เสมอ
นางน้อมตัว ข้ามผ่านเขาไป แล้วเข้าไปในห้อง
กุ้ยเฟยอยู่ด้านในแล้ว ยังมีสาวใช้ที่คอยปรนนิบัติอยู่ด้านข้างเต็มห้อง ท่าทางยิ่งใหญ่มาก ล้อมหน้าเตียงไว้แน่นจนอากาศไม่ระบาย หยวนชิงหลิงบอกให้ทุกคนกระจายตัวออกไปเล็กน้อยและกล่าว: “พวกเจ้าล้อมนางไว้หมด เป็นการสร้างแรงกดดันให้นางนะ กระจายออกไปสักหน่อยเถอะ ยังไม่ถึงเวลาคลอดน่ะ”
กุ้ยเฟยได้ยินนางที่นางกล่าว ก็ไล่คนออกไปบางส่วน แต่นางผดุงครรภ์ก็จำเป็นต้องอยู่ในห้อง
พระชายาอานนอนอยู่บนเตียง สีหน้ากลับดีมาก ในวันเวลาที่กลับเมืองหลวงมาบำรุงครรภ์ กุ้ยเฟยก็ออกมาดูแลด้วยตัวเอง กินดื่มดูแลอย่างทั่วถึง เมื่อเห็นหยวนชิงหลิงมา นางจึงยิ้มอย่างอ่อนหวาน “ต้องลําบากท่านอีกแล้ว”
หยวนชิงหลิงเปิดกล่องยาหยิบหูฟังของแพทย์ออกมา วางบนช่วงท้องของนางแล้วเคลื่อนไปมา ยิ้มพลางเอ่ยว่า: “ไม่ได้ลําบาก ก็ตั้งหน้าตั้งตารอคอยวันนี้ล่ะนะ ก็นับว่ารอจนมาถึงแล้ว”
เสียงหัวใจเต้นแรงของทารกในครรภ์ดังมา หยวนชิงหลิงพอใจมาก กล่าวว่า: “วางใจ เด็กสบายดีเป็นอย่างมาก การคลอดบุตรเป็นเรื่องธรรมชาติเป็นไปตามขั้นตอน เมื่อผลแตงสุกงอมก็จะหลุดจากขั้ว ไม่ต้องกดดัน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...