บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1077

ทีแรกอ๋องอานยังรู้สึกว่าภรรยาของตนเองคลอดบุตร ไม่มีใครมาจะค่อนข้างเงียบเหงา ตอนนี้เห็นหรงเยว่กับพระชายาซุนมากันหมดแล้ว และมีพวกนางอยู่เป็นเพื่อน เห็นเหยียนเอ๋ออารมณ์ดีเป็นอย่างมาก เขาก็วางใจขึ้นเล็กน้อย

ผ่านไปครู่หนึ่ง หยวนหย่งอี้ก็มาแล้ว หลังจากเข้าประตูมาคารวะกุ้ยเฟยแล้ว กุ้ยเฟยก็คร้านจะอยู่ที่นี่ขัดขวางการสนทนาของพวกนางเหล่าสะใภ้น้อยใหญ่ กลับไปนอนครู่หนึ่ง นางรู้ว่าไม่ได้คลอดเร็วขนาดนี้

กุ้ยเฟยไม่อยู่ เหล่าสะใภ้น้อยใหญ่พูดจาก็ไม่มีอะไรต้องกลัวแล้ว

“ไม่ได้บอกฮูหยินเหยาหรือเพคะ?” หยวนหย่งอี้เอ่ยถาม

“บอกให้นางรู้แล้ว นางไม่มา บอกว่าตัวเองดวงไม่ดีอะไรแบบนั้น” หยวนชิงหลิงกล่าวด้วยความกลัดกลุ้ม

“ดวงไม่ดีอะไรกัน? นางไม่ใช่สะใภ้ของราชวงศ์ตั้งนานแล้ว เรื่องขององค์ชายใหญ่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับนาง นางไม่จำเป็นต้องไว้ทุกข์” พระชายาซุนกล่าว

พระชายาซุนเคยเป็นศัตรูกับฮูหยินเหยา หลังจากที่ดีกันแล้วนั้น อะไรก็ปกป้องฮูหยินเหยาทุกอย่าง พระชายาซุนก็เป็นคนเช่นนี้ผู้หนึ่ง ขณะที่โกรธคนผู้หนึ่ง แก่ตายก็ไม่ไปมาหาสู่ เมื่อปฏิบัติดีต่อคนผู้หนึ่งจริงๆ นั่นก็คือควักไส้ล้วงหัวใจออกมา

นางคิดว่า ก่อนตายหยู่เหวินจุนก็ไม่ได้เคยทำให้ฮูหยินเหยาใช้ชีวิตอย่างดีๆได้สักสองสามวัน ตอนนี้ตายแล้ว ยังจะพัวพันถึงชื่อเสียงของแม่หม้ายผู้หนึ่งอีก

“เอาเถอะ ไม่พูดเรื่องเหล่านี้” หยวนชิงหลิงรู้ทันทีที่นางพูดอย่างกระจ่างก็จะไม่จบไม่สิ้นแล้ว จึงเปล่งเสียงหยุดนาง

พระชายาอานมองดูพวกนางเงียบๆ ในสีหน้ามีความซาบซึ้งเล็กน้อย อันที่จริงเดิมทีสะใภ้น้อยใหญ่ไม่กี่คนของเชื้อพระวงศ์ไม่ได้ดีเช่นนี้ ความสัมพันธ์เหล่านี้ล้วนเป็นพระชายารัชทายาทเก็บขึ้นมาแล้วบีบไว้ด้วยกัน นางรู้สึกอาลัยอาวรณ์ทันที หากหลังจากที่คลอดแล้วต้องกลับจวนเจียงเป่ย หลังจากนี้จะพูดคุยกับพวกนางเช่นนี้ก็ไม่ได้ง่ายแล้ว

หรงเยว่ไถ่ถามอาการของพระชายาอานอย่างละเอียด บอกว่าต้องการหาประสบการณ์ จำทั้งหมดไว้ รอจนตอนที่นางคลอด ในใจของนางก็จะรู้สภาพดีแล้ว

หรงเยว่อยากตั้งครรภ์จนจะเป็นบ้าแล้ว แต่บังเอิญเรื่องนี้ผู้ใดก็ช่วยนางไม่ได้ ตัวนางเองก็ไม่ได้ปิดบัง และทำให้ทุกคนร้อนใจไปพร้อมกับนาง ดังนั้น พระชายาซุนจึงกล่าว: “หรงเยว่ ก่อนหน้านี้เจ้าเคยทำผิดกฎอะไรใช่หรือไม่? ต้องหาพระอาจารย์มาถามดูหรือไม่ล่ะ?”

“ก็ดี ท่านพี่สะใภ้รองมีอะไรแนะนำหรือไม่เพคะ?” อย่างไรเสียหรงเยว่ก็เต็มใจทดลอง เพื่อตั้งครรภ์ ไม่ว่านางจะเชื่อหรือไม่เชื่อสิ่งเหล่านี้ก็ตาม

“ข้าก็รู้จักไม่กี่คน ประเดี๋ยวแนะนำให้เจ้าสักหน่อย ได้ยินว่าเจ้าอาวาสที่ดูแลวัดคนใหม่ของวัดฮู่กว๋อในตอนนี้ เป็นลูกศิษย์ของอดีตเจ้าอาวาสเหล่าหวูหวาง และเป็นพระอาจารย์ผู้มีชื่อเสียงที่ได้บรรลุธรรมแล้ว หรือไปหาเขามาดูก็ได้”

วัดฮู่กว๋อหลังจากที่เจ้าอาวาสจากไปแล้ว หยวนชิงหลิงก็ไม่เคยไปอีก ได้ยินการเอ่ยถึงวัดฮู่กว๋อ ใจลอยเล็กน้อย ทำไม? ตอนนี้วัดฮู่กว๋อก็ช่วยคนดูการกำเนิดบุตรให้คนแล้วหรือ?

“ไม่เหมาะสมหรอกเพคะ? วัดฮู่กว๋อนั่นเป็นถึงสถานที่ที่น่าเกรงขามระดับไหนกัน? ไม่ใช่วัดขอพรให้มีบุตรทั่วไป จะไปเรียกให้เจ้าอาวาสที่ดูแลวัดดูเรื่องที่ได้กระทำผิดได้อย่างไรเพคะ?” หยวนหย่งอี้กล่าว

“ไม่นี่ ปัจจุบันนี้ยังจะดูให้ผู้คนด้วยจริงๆนะ ฮูหยินหลายคนในเมืองหลวงล้วนไปแล้ว ไม่ต้องพูดถึงดูการทำเรื่องต้องห้าม เรื่องหลายๆอย่างก็ดู คนเข้าไปจุดธูปไหว้มากมายเป็นที่สุด วันนั้นข้าไป มีคนนอกพื้นที่มากมายไปในนั้น ยังมีกองกำลังทหารเข้ามาจากทางด้านหลังภูเขาอีกด้วย” พระชายาซุนกล่าว

“กองกำลังทหาร?” หยวนชิงหลิงตะลึงเล็กน้อย เอ่ยถาม: “กองกำลังทหารอะไร? ท่านเห็นหรือไม่ว่าลำเลียงอะไร?”

“อันนี้ก็ไม่ได้สนใจ เกรงว่าจะลำเลียงค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้กับในวัด?”

“โดยปกติวัดฮู่กว๋อตอบสนองความต้องการของตัวเองได้เองอย่างเพียงพอ ไม่พึ่งพาการส่งมอบของคนภายนอก” หยวนชิงหลิงขมวดคิ้ว รู้สึกว่าน่าประหลาดเล็กน้อย จะบอกว่า หากว่าเจ้าห้าพวกเขาสืบค้นในเมืองหลวงหรือว่าห้ามออกนอกบ้านในเวลากลางคืน สถานที่เดียวที่จะไม่ตรวจสอบและซักถามก็คือวัดฮู่กว๋อแล้ว

พระชายาอานกล่าว: “ประเดี๋ยวจะถามท่านอ๋องดู หมู่นี้เขาไปที่วัดฮู่กว๋อสองสามครั้งแล้ว คิดว่าน่าจะค่อนข้างคุ้นเคยกับสถานการณ์ของทางนั้น”

หยวนชิงหลิงรีบเอ่ย: “ไม่ต้องถามแล้วเพคะ นี่ก็ไม่ได้เป็นเรื่องสำคัญอะไร ประเดี๋ยวยังจะไม่สามารถบอกให้คนไปสืบดูสักหน่อยได้อีกหรือเพคะ?”