บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1079

ผ่านไปสองวันแล้ว หลังจากหยู่เหวินเห้าจัดวางกำลังคนเสร็จสรรพจึงออกจากเมืองหลวงรอบหนึ่ง เรื่องในราชสำนักก็มอบให้อ๋องชินลุ่ยและฝู่ฉู่จัดการ

เขาพูดเกลี้ยกล่อมหยวนชิงหลิงด้วยความยากลำบาก ข้างกายนอกจากพาสวีอีไปแล้ว ยังพาเสี้ยวหงเฉิงและคนของสำนักเหลิ่งหลังอีกไม่กี่คนไป องครักษ์ลับผีก็จัดเตรียมคนซุ่มติดตามไปแล้ว หากว่ามีคนลงมือ คิดว่าสามารถรับรองว่าจะไม่อะไรผิดพลาดได้ ทั้งยังสามารถจับกุมตัวได้อีกสักคนสองคน

ตั้งแต่เขาออกจากบ้าน หยวนชิงหลิงก็เป็นห่วงมาก อำนาจที่อยู่เบื้องหลังนี้ มองไม่เห็นและคลำไม่ทะลุปรุโปร่ง พวกเขาเตรียมจะทำอะไรก็ไม่รู้ เป็นศัตรูที่ค่อนข้างน่ากลัว

วันนี้เวลาช่วงใกล้ค่ำ พระชายาอานส่งคนมารายงาน บอกว่าเด็กตัวเหลืองค่อนข้างรุนแรง ให้นางเข้าไปตรวจดู

หมันเอ๋อมาพอดี ตอนนี้หมันเอ๋อเตรียมเรื่องที่จะกลับหนานเจียง อยากถือโอกาสอยู่เป็นเพื่อนหยวนชิงหลิงให้มากๆในขณะที่ยังไม่ได้กลับไป ได้ยินว่าไปดูเด็ก หมันเอ๋อก็ดีใจมาก บอกว่าอยากไปดูลูกของพระชายาอานสักหน่อย เพราะว่าตอนที่เด็กครบเดือน คาดว่านางก็กลับไปหนานเจียงแล้ว

วันนี้อะซี่ไม่ค่อยสบายเล็กน้อย จึงไม่ได้ตามไปด้วย หลังจากทังหยางเตรียมรถม้าให้พวกนางแล้ว ทั้งสองคนก็มุ่งตรงไปยังจวนอ๋องอาน

เมื่อถึงจวนอ๋องอานทันทีที่ตรวจดู เห็นว่าไม่ได้มีปัญหาใหญ่อะไร เพียงแค่เกิดปฏิกิริยาโรคดีซ่านเท่านั้น และตี๋กุ้ยเฟยก็เชิญหมอหลวงมาแล้ว หมอหลวงก็รับรองแล้วรับรองอีกว่าปลอดภัย แต่อ๋องอานไม่วางใจ ต้องเรียกหยวนชิงหลิงมาตรวจดูให้ได้จึงจะวางใจ

“จริงๆแล้วท่านอ๋องไม่จำเป็นต้องกังวลขนาดนี้ เด็กตัวเหลืองเช่นนี้ก็เป็นปกติ ผ่านไปไม่กี่วันก็สามารถจางหายไปได้เพคะ” หยวนชิงหลิงกล่าว

ตี๋กุ้ยเฟยกล่าว: “นั่นน่ะสิ? ข้าก็บอกกับเขาแล้ว ว่านี่เป็นปกติมาก ตอนนั้นที่เขาเพิ่งจะคลอดก็เป็นเช่นนี้ไม่ใช่หรือ? เหลืองไปเจ็ดแปดวัน สุดท้ายดื่มยาต้มดับอาการตับร้อนก็หายแล้ว”

“เช่นนั้นข้าจะบอกให้คนต้มยา” อย่างไรเสียอ๋องอานก็วางใจแล้ว ก็ฟังคำพูดของตี๋กุ้ยเฟยเข้าหูแล้ว กำลังอยากจะสั่งให้คนไปต้มยา หยวนชิงหลิงจึงเอ่ยคำห้ามไว้ “ไม่จำเป็นเพคะ ที่เรียกกันว่ายาย่อมมีพิษสามส่วน ไม่กินได้ก็พยายามไม่กิน มีปฏิกิริยาเป็นดีซ่านเป็นปกติมาก ป้อนน้ำให้มากหน่อยก็ได้แล้วเพคะ”

นางหยิบกลูโคสกระปุกเล็กๆกระปุกหนึ่งออกมาจากกล่องยา เดิมทีเป็นห่อใหญ่ ปรากฏอยู่ในกระเป๋ายา ขณะที่นางอยู่ในจวนก็แบ่งไว้อย่างดีแล้ว คิดจะเรียกคนให้เอามาให้เด็ก ตอนนี้มาเองแล้วจึงเอาติดมือมาให้ด้วยเสียเลย

“นี่คืออะไร? เป็นยาด้วยหรือ?” อ๋องอานเอ่ยถาม

“ไม่ใช่ นี่เป็นผงน้ำตาลที่ทำขึ้นเป็นพิเศษชนิดหนึ่ง ผสมน้ำให้เด็กดื่ม ไม่ควรเยอะเกินไป ปริมาณเหมาะสมก็ได้แล้วเพคะ” หยวนชิงหลิงกล่าว

อ๋องอานจึงถามวิธีการดื่มด้วยความรอบคอบ เอากลูโคสทำเป็นยาให้เด็กดื่มเช่นนั้น

ปัจจุบันนี้เขาไม่ได้เป็นข้าราชการ เรื่องของบุตรก็ทำการด้วยตัวเอง หยวนชิงหลิงกับหมันเอ๋อจึงเข้าไปสนทนากับพระชายาอานที่กำลังอยู่เดือน

พระชายาอานบำรุงเป็นอย่างดี เพิ่งจะไม่กี่วัน ความซีดเผือดขณะที่คลอดบุตรได้จางหายไปแล้ว สีหน้าแดงระเรื่อ แก้มก็ดูอวบอิ่มเล็กน้อย

สะใภ้น้อยใหญ่สามคนสนทนากันครู่หนึ่ง หยวนชิงหลิงก็ไม่รบกวนการพักผ่อนของนางแล้ว พาหมันเอ๋อขอตัวจากไป

ออกจากลานบ้าน อ๋องอานร้องเรียกคำหนึ่งจากหน้าระเบียง “น้องสะใภ้ รอเดี๋ยว”

หยวนชิงหลิงหันกลับไป เห็นเขาพับแขนเสื้อเดินลงมาจากบันไดหิน ท่าทางเหมือนทำงานยุ่งวุ่นวายกลับมา “ยังมีอะไรไม่เข้าใจอีกหรือ?”

อ๋องอานมาถึงเบื้องหน้าของนาง ก็มองดูหมันเอ๋อก่อนแวบหนึ่ง กล่าวต่อหมันเอ๋อ: “ภรรยาของน้องเก้า เจ้าหลบไปก่อน ข้ามีคำพูดสองสามคำต้องการพูดกับพระชายารัชทายาท”

หมันเอ๋อมองดูหยวนชิงหลิงแวบหนึ่ง ไม่ได้จากไปทันที นางติดตามอยู่ข้างกายของหยวนชิงหลิงมานานขนาดนี้ คุ้นเคยในการเคารพความประสงค์ของหยวนชิงหลิง หยวนชิงหลิงบอกให้นางไปนางจึงจะไป

หยวนชิงหลิงมองดูอ๋องอาน กล่าวว่า: “หมันเอ๋อไม่ใช่คนนอก ไม่ต้องหลีกไปเพคะ”