บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1167

ฟังจวิ้นจู่จิ้งเหอกับฮูหยินเหยาพูด หรงเยว่หันไปมองหยวนชิงหลิง พร้อมถามขึ้นว่า “วิธีนี้ได้ผลไหม?”

วิธีนี้ต้องลงทุนไม่น้อย นางต้องถามให้ชัดเจน เพราะต้องแยกอยู่กับเขานานสิบวัน แน่นอน หากได้ผล ห่างกันสิบวันก็ไม่เป็นอะไร

หยวนชิงหลิงหัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “ก็ถือว่ามีเหตุผล สุขภาพร่างกายของเจ้าไม่มีปัญหา เจ้าหกค่อนข้างอ่อนแอ ข้าถามเจ้า พวกเจ้าทำเรื่องอย่างว่าทุกคืนไหม?”

หรงเยว่พูดขึ้นอย่างเป็นเรื่องธรรมดาว่า “ต้องทำแน่นอนสิ ก็ต้องรีบมีลูกไม่ใช่หรือ? จะทิ้งโอกาสใดๆไปไม่ได้”

“ไม่ใช่สิ ก่อนหน้านี้เจ้าพูดว่าพักหลายวันไม่ใช่หรือ?” พระชายาซุนพูดขึ้น

หรงเยว่พยักหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “ใช่ ไม่มีหลายวัน ตอนนั้นประจำเดือนข้ามา”

“เจ้าหกลำบากจริงๆ” พระชายาซุนพูดขึ้นอย่างคาดไม่ถึง

“ลำบากอะไร? ตอนที่ข้าไม่ยอมเขายังอยากอยู่เลย คืนหนึ่งมีตั้งหลายครั้ง” ใบหน้างดงามของหรงเยว่ ไม่รู้สึกอายเลยสักนิด เหมือนเป็นเรื่องที่ปกติอย่างมาก

ทุกคนต่างหัวเราะขึ้นมา ก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องแปลก สามีภรรยาเพิ่งแต่งงานกัน มีอะไรกันห้าครั้งเจ็ดครั้งล้วนเป็นเรื่องปกติ

หรงเยว่จำวิธีนี้ไว้ในใจ วันนี้ประจำเดือนมาหมดพอดี พรุ่งนี้ต้องหาข้ออ้างออกไปทำอะไรสักอย่าง จะบอกเขาไม่ได้ว่านี่เป็นวิธีการเพื่อที่จะมีลูก ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่ให้ความร่วมมือ

หลังจากเสร็จงานเลี้ยงแล้ว หยู่เหวินเห้าดื่มเมามาก เขาไม่ได้เมาขนาดนี้มานานมากแล้ว ก่อนจะกลับห้อง อาเจียนไปแล้วสองครั้ง หยวนชิงหลิงตกใจจนเกือบจะเติมน้ำเกลือให้กับเขา

ดีที่ดื่มน้ำยาแก้เมา พร้อมทั้งดื่มน้ำลงไปหลายแก้ว เขาค่อยฟื้นขึ้นมาบ้าง อุ้มหยวนชิงหลิงไว้แนบอก ยื่นมือจับปลายคางของนาง หัวเราะจนลืมตาไม่ขึ้น พร้อมพูดขึ้นว่า “สาวงามคนนี้ เป็นคนที่ไหนหรือ? ปีนี้แต่งงานแล้วหรือยัง? ทำไมถึงได้สวยขนาดนี้?”

หยวนชิงหลิงตีเขาหนึ่งที พร้อมพูดขึ้นว่า “เรื่องใหญ่เสร็จสิ้นแล้ว ก็เริ่มลิ้นลมคมคายแล้วนะ”

เจ้าห้าก้มลงจูบริมฝีปากของนาง พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่ใช่ลิ้นลมคมคาย ในใจข้า เจ้าสวยงดงามที่สุด”

กลิ่นเหล้าฟุ้งมา หยวนชิงหลิงรู้สึกว่าตนเองก็เมาแล้ว นางกอดคอของเขาไว้ พร้อมพูดขึ้นด้วยเสียงเบาว่า “เจ้าห้า ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ ลำบากเจ้าแล้ว”

“เป็นผู้ชายไม่ถือว่าลำบาก” สายตาของเขาแฝงไปด้วยความใคร่ พลิกตัวทับลงไป พร้อมพูดขึ้นว่า “แต่ผู้ชายต้องการรางวัล เจ้าหยวน ข้าคิดถึงเจ้า”

“อาการบาดเจ็บของเจ้ายังไม่หาย....”

“บาดจ็บเล็กน้อยนั่น ไม่เป็นไร” เสียงหายไปในหูของนาง

หยวนชิงหลิงหลับตา ในใจอ่อนนุ่มเหมือนยัดปุยฝ้ายไว้มากมาย อย่างเต็มไปด้วยความสุข

หรงเยว่ไปทำตามแผน หยวนชิงหลิงกับเจ้าห้า กลับวางแผนที่จะเดินทางไปทะเลสาบจิ้ง

ก่อนหน้านี้เขาเคยพูดไว้ เมื่อจัดการเรื่องของเป่ยถังเรียบร้อยแล้ว ก็จะไปจัดการเรื่องหยวนชิงหลิงกลับบ้าน

หงเย่ไม่รู้ว่าได้ข่าวมาจากไหน จะตามไปด้วยให้ได้ อาการบาดเจ็บยังไม่หายก็ไม่สนใจ จะต้องตามไปด้วยให้ได้

หงเย่ทำคุณความดีให้กับเป่ยถัง หยู่เหวินเห้าต้องเห็นแก่สุขภาพร่างกายของเขา จึงชะลอการเดินทางออกไปหลายวัน รออาการบาดเจ็บของเขาดีขึ้นแล้วค่อยออกเดินทาง

ที่จริงหยวนชิงหลิงก็คิดว่าควรที่จะชะลอหลายวันแล้วค่อยไป เพราะอาการของอะซี่ยังไม่สู้ดี