บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1174

สนทนากับหงเย่พักหนึ่งแล้วก็ได้รู้ชาติกำเนิดของอะโฉ่ว

หยวนชิงหลิงตกใจเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่ากู้จือสาวหมอผีที่ผู้คนยกย่อง น้องสาวของนางจะมีชีวิตที่กลับตาลปัตรเช่นนี้ มิน่าล่ะ ท่าทางนางถึงได้โหดเหี้ยมนัก ที่แท้ก็ลำบากมาตั้งแต่เด็ก ไม่ว่าใครก็ใช้ชีวิตแบบมองในแง่ดีไม่ได้

หยวนชิงหลิงเอ่ย “ถ้าท่านเกลี้ยกล่อมให้นางมาหาข้าได้ งั้นข้าก็ไม่ขัด”

“นางฟังคำสั่งกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ” หงเย่มองนางพลางเอ่ย

“ได้ ช่วงนี้ข้าว่าง ท่านก็ให้นางมาเถอะ” หยวนชิงหลิงกล่าว ให้คนจัดน้ำชาของว่าง แล้วมองเขาพูด “ท่านมีแผนยังไง?”

มุมปากหงเย่ยกขึ้นเล็กน้อย “ทรงเป็นห่วงกระหม่อมหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

“แค่ถามเท่านั้น ในเมื่อเป็นสหาย ห่วงท่านก็เป็นเรื่องปกติ” หยวนชิงหลิงพยายามเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็น ถึงจะบอกว่าตอนนี้เขาไม่มีประสงค์ร้ายแล้ว แต่ความคิดเขาก็ยากจะคาดเดา

หงเย่ยิ้มบาง “สหาย ดีจริง กระหม่อมจะอยู่ที่เมืองหลวงชั่วคราว รอทะเลสาบจิ้งของพระชายา”

“ท่านอยากลงทะเลสาบจิ้งไปที่ใดหรือ?” หยวนชิงหลิงเอ่ยถาม

“ไม่ทราบพ่ะย่ะค่ะ” เขาส่ายหน้า “แค่รู้สึกว่าชีวิตนี้มีเรื่องน่าเสียดายหลายเรื่อง มีความผิดบางอย่างที่ไม่อยากผิดซ้ำสอง ถ้าทะเลสาบจิ้งสามารถข้ามกาลเวลาได้ กระหม่อมก็อยากไปแก้ไข”

หยวนชิงหลิงชะงัก “แก้ไข? ท่านหมายถึง...ท่านแม่ของท่าน?”

หงเย่พยักหน้า “นี่เป็นเรื่องหนึ่งในนั้น กระหม่อมยังอยากกลับไปช่วงกระดูกมนุษย์หมาป่า”

ขณะที่เขาพูด เขามองตรงมาที่นาง “และกระหม่อมก็เชื่อว่าพระชายาจะบอกกระหม่อมได้ว่าพระชายามีวิธีไม่ให้มันตาย พระชายารอดมาได้ มันก็ควรรอดเช่นกัน ใช่เหตุผลนี้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

หยวนชิงหลิงไม่รู้จะพูดอย่างไรดี นางตรวจสอบควบคุมสถิติทั้งหมดในการทดลองของลิง ตอนนั้นดูว่าสำเร็จแล้ว นางถึงได้ทดลองกับร่างมนุษย์ หรือก็คือทดลองกับตัวนางเอง หลังจากนางตายแล้วจิตก็ควบคุมอีกร่างกายในอีกมิติเวลาหนึ่ง นี่ไม่ใช่ความบังเอิญแน่ บางทีสนามแม่เหล็กของทั้งสองมิติอาจมีจุดเชื่อมต่อกัน

จุดนี้พิสูจน์ได้จากที่ฟางหวูและลิงมาที่มิตินี้เหมือนกัน

แต่ที่นางมีชีวิตอยู่ต่อ ก็เพราะสมองของนางในยุคปัจจุบันยังไม่ตาย แต่ลิงไม่ใช่อย่างนั้น

“เป็นคนต้องมีจุดมุ่งหมาย มีทิศทาง พระยาชาคิดว่าถูกหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?” หงเย่มองนาง ดวงตาเร่าร้อน “เพียงชั่ววูบ ก็เป็นความหวังของคนคนหนึ่ง พระชายาโปรดพิจารณาให้ละเอียดด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

หยวนชิงหลิงไม่รู้จะตอบคำถามเขาอย่างไร ครู่หนึ่งแล้วจึงเอ่ย “ท่านชาย ไขปริศนาของทะเลาสาบจิ้งก่อนเถอะ มีแต่ข้าต้องกลับไปถึงรู้วิธี”

หงเย่จึงยิ้มชื่น ราวกับยกภูเขาออกจากอก “ได้พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะรอฟังข่าวดีจากพระชายา”

เขาจากไป ขณะที่เดินฝีเท้าเบาสบาย ราวกับเปลื้องความหม่นหมองในตัวออกหมด ให้ตัวเองเผยตัวอยู่ใต้แสงสว่างที่แท้จริง

แต่หยวนชิงหลิงกลับหนักใจ ทะเลสาบจิ้งเป็นปริศนาที่ยากจะไข แต่สถานการณ์ของลิงลำบากยิ่งกว่า