เมื่อดื่มไปพักหนึ่งแล้วก็เริ่มมึน เอาใจจนหงเย่เข้าห้องปิดประตูสนิทแล้วถึงพูดเรื่องที่เหลิ่งจิ้งเหยียนค้นพบ
หงเย่ระทึกเล็กน้อย “นี่เป็นไปไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ ไม่ปรากฏหมอผีสวรรค์มาหลายปีแล้ว อีกอย่าง หมอผีสวรรค์ที่ผ่านมาก็เป็นชายหมด ไม่เคยมีผู้หญิง”
“อยากรู้ว่าจริงหรือเท็จ ต้องรอให้เหลิ่งจิ้งเหยียนหาวิธีลบจุดดำนั่นก่อน อย่างนั้นก็จะเป็นที่ประจักษ์!”
“เป็นไปไม่ได้อยู่ดีพ่ะย่ะค่ะ”
“เหตุใดเจ้าถึงมั่นใจเช่นนั้น? เห็นเหลิ่งจิ้งเหยียนบอกว่า มีบันทึกว่าหมอผีเคยทำร้ายหมอผีสวรรค์ และเคยลองลบตราของหมอผีสวรรค์ด้วย จะคิดว่าไม่ซ้ำรอยเดิมไม่ได้”
หงเย่ชะงักงัน แต่ก็ยังส่ายหน้า รู้สึกว่าไม่น่าเป็นไปได้ เขารู้ว่าสำหรับเจียงเป่ยนั้นหมอผีสวรรค์หมายถึงอะไร เป็นความเชื่อนับพันปี ทุกคนในเจียงเป่ยเคารพหมอผีสวรรค์ราวกับเทพ หมอผีจะลงมือกับหมอผีสวรรค์ได้อย่างไร?
อีกอย่าง ในสภาพที่พวกเขารู้อยู่เต็มอก กลับปล่อยให้อะโฉ่วถูกคนซ้อมตี รังแก นี่ไม่ผิดกับความเชื่อของพวกเขาหรือ?
ไม่ใช่ว่าหงเย่มองในแง่ร้ายเกินไป แต่เขาอยู่ที่เจียงเป่ยมานาน รับรู้ถึงความรักเคารพของคนเจียงเป่ยที่มีต่อหมอผีสวรรค์ เพราะทุกปีจะมีเทศกาลหมอผีสวรรค์ จัดงานใหญ่โตในเจียงเป่ย ทุกคนที่นั่นต่างถือศีลบริสุทธิ์ เจ็ดวันเป็นการสักการะหมอผีสวรรค์ที่ล่วงลับไปแล้ว
เขาเล่าเรื่องธรรมเนียมประเพณีของเจียงเป่ยกับหยู่เหวินเห้า เล่าตำแหน่งของหมอผีสวรรค์ที่อยู่ในใจของประชาชนเจียงเป่ย พูดจนหยู่เหวินเห้ารู้สึกว่าความเป็นไปได้มีไม่มาก
“งั้นก็ช่างเถอะ รอให้เหลิ่งจิ้งเหยียนตรวจสอบได้แล้วค่อยว่ากัน” สุดท้ายหยู่เหวินเห้าจึงกล่าวเช่นนี้
เมื่อกลับถึงจวนอ๋องก็ไปกอดหยวนชิงหลิงแบบเมาแอ๋ บอกนางเกี่ยวกับการค้นพบของเหลิ่งจิ้งเหยียน แต่ในเมื่อหงเย่บอกว่าเป็นไปไม่ได้ พวกเขาจึงไม่ได้ปรึกษาเรื่องนี้อีก
หนานเจียงมีรายงานรบมา บอกว่าสงครามของเจียงเป่ยมีความคืบหน้าแล้ว แต่เครื่องใช้ทหารไม่เพียงพอ ต้องการให้ราชสำนักช่วยเหลือ
หยู่เหวินเห้ากลับกรมทหารก็เรียกตัวเลขานุการกรมคลังมาหารือร่วมกับกรมทหารด้วย เมื่อหารือเสร็จถึงรายงานฮ่องเต้หมิงหยวน
ฮ่องเต้หมิงหยวนย่อมไม่ขี้เหนียว สั่งลู่หยวนให้เตรียมข้าวของจำเป็นของทหารส่งไปหนานเจียง
ที่จริงเรื่องของหนานเจียงมีชัยอยู่แล้ว เพียงแต่ใช้เวลาแหละเงินทองเท่านั้น ที่ฮ่องเต้หมิงหยวนกังวลไม่ใช่หนานเจียง แต่เป็นความเคลื่อนไหวของเป่ยโม่ เป่ยโม่รวมกำลังอยู่ที่ชายแดน กองกำลังทั้งสองประชันหน้า ปะทะกันเล็กน้อยแต่กลับไม่มีความคืบหน้า การเผชิญหน้ากันเช่นนี้ช่างให้จิตใจตึงเครียดนัก
ฮ่องเต้หมิงหยวนพูดกับหยู่เหวินเห้า ว่าหากจัดการหนานเจียงได้เร็วหน่อย ก็โยกย้ายแม่ทัพใหญ่ฮู่ทางนั้นไปชายแดนสยบเป่ยโม่ นี่ถึงทำให้เป่ยถังอยู่อย่างสงบไร้กังวลได้
หยู่เหวินเห้าก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน ดังนั้นถึงคิดว่าที่เหลิ่งจิ้งเหยียนพูดไม่น่าเป็นไปได้ แต่ก็ยังจับตาเร่งเขา
เหลิ่งจิ้งเหยียนยังเจาะจงไปหาย่าหยวน เพราะหยู่เหวินเห้าเคยบอกว่าย่าหยวนเคยรักษาผู้ป่วยแบบนี้มาก่อน ลบตรานี้
แต่วิธีของย่าหยวนคือลบตรานี้ไปทั้งหมด หรือก็หมายถึง จะใช้วิธีของนางก็ไม่ได้เหมือนกัน เพราะจะลบตราของหมอผีสวรรค์ไปหมดด้วย
ย่าหยวนสนทนากับเหลิ่งจิ้งเหยียนอยู่นาน และเห็นภาพเหล่านั้นของเหลิ่งจิ้งเหยียนแล้ว เอ่ยถาม “ตรานี้เป็นของหมอผีสวรรค์ ท่านมั่นใจว่าไม่มีตราที่ตรงกลางเปลวไฟเป็นสีดำนะ?”
“เออ...” เหลิ่งจิ้งเหยียนชะงัก “ตามหลักแล้วไม่มี และไม่มีบันทึกที่น่าเชื่อถือด้วย แต่มีบันทึกว่ามีหมอผีสวรรค์คนหนึ่งถูกดัดแปลงตรา พอตราถูกเปลี่ยนแล้วตรงกลางเปลวไฟก็เป็นสีดำ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...