ฮูหยินตระกูลเหลิ่งราวกับพบกับคนรู้ใจ รีบเอ่ยขึ้น “ใช่ ข้าก็คิดอย่างนี้เหมือนกัน นี่ไง ที่ข้าเจาะจงมาหาพระชายารัชทายาทก็ด้วยเรื่องนี้นี่แหละ”
หยวนชิงหลิงสะดุ้ง มองฮูหยินตระกูลเหลิ่ง “ข้า? ข้าเกลี้ยกล่อมใต้เท้าเหลิ่งไม่ได้หรอก”
“ไม่ต้องเกลี้ยกล่อมเพคะ” ฮูหยินตระกูลเหลิ่งยิ้มร่า “แต่อยากขอให้พระชายารัชทายาทออกหน้าเป็นแม่สื่อให้เพคะ!”
หยวนชิงหลิงตะลึงลิ้นจุกปาก นางกลายเป็นแม่สื่อตั้งแต่เมื่อไร? สวีอีให้นางเป็นแม่สื่อ ตอนนี้ฮูหยินตระกูลเหลิ่งก็มาให้นางเป็นแม่สื่ออีก เรื่องแบบนี้นางไม่ไหวนะ
อีกอย่างการเป็นแม่สื่อ หากทำได้ดีทุกคนเริงรื่น ทำได้ไม่ดี เช่นนั้นก็เป็นการทำร้ายอีกฝ่ายตลอดชีวิต นางรับปากไม่ได้เด็ดขาด
ดังนั้นเมื่อฮูหยินตระกูลเหลิ่งกล่าวจบ หยวนชิงหลิงก็ปัดมือเอ่ย “ฮูหยิน ไม่ใช่ว่าข้าไม่ยินดีช่วย แต่ข้าไม่ค่อยรู้จัก...”
นางยังไม่ทันกล่าวจบ ฮูหยินตระกูลเหลิ่งก็รีบพูดขึ้น “พระชายารัชทายาทจะบอกปัดไม่ได้นะเพคะ เรื่องแม่สื่อเนี่ย ต้องเป็นพระองค์จึงจะเหมาะสม เชื่อว่าหากทรงออกหน้า ต้องสำเร็จแน่เพคะ”
เมื่อแม่นมสี่ได้ยินเช่นนั้นจึงเอ่ยถาม “ไม่ทราบเป็นบุตรีบ้านไหนหรือ?”
ฮูหยินเหลิ่งยิ้มพลางเอ่ย “แม่นางเจ็ดตระกูลหยวน!”
หยวนชิงหลิงตะลึงงัน “อะไรนะ?”
นี่ไม่ใช่วัวแก่กินหญ้าอ่อนหรือ? ปีนี้อะซี่เพิ่งสิบเจ็ด เป็นอันดับสี่ แล้วปีนี้แม่นางเจ็ดจะอายุเท่าไร?
อะซี่มาถึงพอดี พอได้ยินเช่นนี้ก็รีบเข้ามา ไม่สนใจว่าตัวเองตั้งครรภ์อยู่ พูดขึ้นด้วยความยินดี “พี่หยวน ท่านจะพูดเรื่องแต่งงานให้ท่านอาเจ็ดข้าหรือ?”
“ท่านอาเจ็ด?” หยวนชิงหลิงมองอะซี่ ไม่รู้ว่านางยังมีอาเจ็ดอีกคน
“รับปากเถอะ ท่านรีบรับปากเร็ว” อะซี่พูดด้วยความดีใจ
หยวนชิงหลิงมองอะซี่ งงงวยเล็กน้อย อาเจ็ดเป็นลูกสาวคนเล็กของฮูหยินใหญ่ตระกูลหยวนหรือ? แต่ดูปีนี้ฮูหยินใหญ่ตระกูลหยวนก็หกเจ็ดสิบแล้วมั้ง? อาเจ็ดคนนี้ปีนี้อายุเท่าไรกัน?
นางลุกขึ้นยืน กล่าวขออภัยกับฮูหยินตระกูลเหลิ่ง แล้วพาอะซี่ออกไปถามรายละเอียด
อะซี่เอ่ย “ปีนี้ท่านอาเจ็ดข้าอายุยี่สิบเก้าแล้ว ไม่ยอมออกเรือน ท่านย่าร้อนใจจะตายชัก”
“เมื่อก่อนข้าไม่เคยได้ยินเจ้าพูดถึงท่านอาเจ็ดคนนี้นี่ ตอนนี้นางอยู่ที่ไหน?”
“ที่หวยหยางไง ดูแลกิจการของตระกูลอยู่ นางสวยมากเลยล่ะ ทำการค้าก็เก่ง เรื่องการค้าเนี่ย ท่านย่าไม่เคยห่วงเลย”
“ท่านแม่เจ้าไม่ได้เป็นคนดูแลการค้าทางบ้านอยู่หรือ?” หยวนชิงหลิงจำได้ว่าแม่ของอะซี่ก็ดูแลกิจการเหมือนกัน
“ท่านแม่ข้าแค่ดูแลที่อยู่ในเมืองหลวง ท่านอาเจ็ดดูแลการค้าทางหวยหยาง พี่หยวน ท่านก็ช่วยเป็นแม่สื่อท่านอาข้าเถอะ จับนางกับใต้เท้าเหลิ่งไว้ด้วยกัน ท่านย่าต้องดีใจมากแน่”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...