บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1212

จะเปลี่ยนโรงเรียนแพทย์ให้กลายโรงพยาบาลนั่นง่ายมาก โรงเรียนแพทย์มีพื้นที่กว้าง ตำแหน่งไม่ถือว่าสะดวกนัก แต่ดีที่ด้านนอกถนนกว้างขวาง ไม่ว่าจะเป็นรถวัวรถม้า ล้วนสามารถมาถึงหน้าประตู และด้านนอกก็มีสถานที่ออกกำลังกายของนักเรียน ที่นี่ทำเป็นห้องรอรับการรักษา สะดวกอย่างมาก

เดิมโรงเรียนแพทย์ก็มีคลังยาอยู่แล้ว ตอนนี้สร้างเพิ่มมากขึ้นอีก เติมยาให้เต็ม นักเรียนโรงเรียนแพทย์ คัดแยก ทำเครื่องหมายยาสมุนไพรตลอดทั้งคืน แล้วก็รับสมัครคนจัดยาเพิ่ม จัดกลุ่มจำนวนคนสิบคน รับผิดชอบตรวจสอบจัดวางใบสั่งยาและชนิดยา

จะโจมตีฮุ่ยผิงอย่างแม่นยำ ต้องผูกขาดแหล่งที่มาของยา ให้นางไม่มียารักษา โรงผลิตยาจะต้องหยุดชะงัก โรงหมอก็จะเปิดไม่ได้

เรื่องนี้เจ้าห้าออกหน้าไม่ได้ แผนการของหงเล่ก่อนหน้านี้ หยวนชิงหลิงสามารถนำมาใช้ได้พอดี

พูดถึงเรื่องนี้ หยวนชิงหลิงเกลียดชังฮุ่ยผิงจากใจจริง ตามที่ทังหยางไปสืบ ไข้หวัดใหญ่ระบาดหนักในตอนนั้น ตอนที่ในเมืองหลวงไม่มียา กิจการค้าขายยาของนางใหญ่ที่สุด รู้ว่ามีคนกวาดซื้อกักตุนสินค้า นางรู้ถึงผลกระทบที่รุนแรง และมีเงินทองมากพอที่จะแย่งยากับหงเล่ แต่นางกลับไม่ทำ แต่กักตุนยาส่วนหนึ่งไว้ เมื่อตอนที่ไข้หวัดใหญ่ระบาดหนัก ทำการขึ้นราคา ได้ผลกำไรมาอย่างมาก

นางไม่คู่ควรกับตระกูลหยู่เหวินเลยจริงๆ

ในขณะที่ทุกคนกำลังยุ่งอยู่กับการโจมตีฮุ่ยผิง หยวนชิงหลิงมาที่จวนเหลิ่ง

ท่านชายสี่เห็นนางแล้วก็ส่ายหัว ประสบการณ์หลายครั้งที่ผ่านมาบอกกับเขาว่า สามีภรรยาลูกศิษย์ของเขานั้น มาอย่างไม่บอกไม่กล่าว จะต้องมีเรื่องขอร้องแน่

เมื่อได้ยินหยวนชิงหลิงอ้าปากร้องเรียกว่าอาจารย์ เขาก็ยิ่งมั่นใจในความคิดนี้ เพราะหากไม่มีธุระอะไร นางจะเรียกว่าท่านชายสี่ หากมีเรื่องให้ช่วยจะเรียกว่าอาจารย์ คนแบบนี้ค่อนข้างประจบสอพลอ

“มีเรื่องจะพูดกับท่าน” หยวนชิงหลิงนั่งลง แล้วก็พูดเข้าเรื่องทันที

“เรื่องที่จะแก้แค้นองค์หญิงฮุ่ยผิง?” ข้างนอกมีการเคลื่อนไหวไม่เบา เขาได้ข่าวอยู่แล้ว ดังนั้นไม่รอหยวนชิงหลิงพูด เข้าก็ถามขึ้นมาก่อน

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นว่า “ไม่ใช่แก้แค้น ข้างัดกับนางแล้ว ไม่ทำให้นางตาย ข้ากลืนความโกรธนี้ไม่ลง”

ท่านชายสี่เลิกคิ้วมองดูนาง พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้ากลืนความโกรธนี้ไม่ลง? เห็นได้น้อยครั้ง เจ้าเคยกระทำเรื่องให้ตนเองหายโกรธด้วยหรือ?”

“ล้วนเหมือนๆกัน ยังไงครั้งนี้ ทั้งเรื่องส่วนรวมและเรื่องส่วนตัวคิดรวมกัน” หยวนชิงหลิงมองดูเขา พร้อมพูดขึ้นด้วยสายตาจริงจังว่า “ข้าขอร้องให้อาจารย์ช่วยเรื่องนี้”

“หรงเยว่ช่วยหาหมอให้เจ้าแล้วไม่ใช่หรือ? ยังอยากทำอะไรอีก?” ท่านชายสี่ยกแก้วขึ้นมา พร้อมพูดขึ้นอย่างเชื่องช้า

“ข้าต้องการให้องค์หญิงฮุ่ยผิงหาซื้อยาไม่ได้”

ท่านชายสี่หัวเราะ มองดูนางอย่างไม่ใส่ใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “ร้ายไม่เบาจริงๆ นี่ไม่ใช่เรื่องที่ใช้เงินแล้วจะสามารถทำได้ องค์หญิงฮุ่ยผิงกับพ่อค้าขายยา ทำการค้าขายมาด้วยกันเนิ่นนาน สร้างความสัมพันธ์ทางผลประโยชน์ที่แข็งแกร่งไว้แต่แรกแล้ว นอกเสียจากเอามีดจ่อคอพ่อค้าขายยา ไม่เช่นนั้นพ่อค้าขายยาล้วนขายยาให้กับนาง”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นว่า “ข้ารู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องที่ใช้เงินแล้วสามารถทำได้ หากใช้เงินแล้วสามารถทำได้ ข้าก็ไม่ของอาจารย์แล้ว”

ท่านชายสี่หัวเราะเยาะพร้อมพูดขึ้นว่า “นี่ยิ่งร้ายมากกว่า ในมือของเจ้ายังมีเงินหมุนเวียนเท่าไหร่? ต่อให้องค์หญิงฮุ่ยผิงดึงเส้นผมหนึ่งเส้นยังยิ่งกว่าสมองของเจ้า เจ้ารู้ไหมว่าทำไมลูกชายของนางถึงไม่ได้รับราชการไหม? ฮ่องเต้ตั้งใจกดไว้ เพราะครอบครัวของนางมีเงินเยอะ เพราะความเจริญก้าวหน้าทางตำแหน่งราชการ สามารถใช้เงินควบคุมที่ทำการปกครอง แม้แต่ฮ่องเต้ยังระมัดระวังหวาดกลัว แล้วเจ้าจะทำอะไรนางได้?”

“อาจารย์หมายความว่า ตอนนี้ข้าเปิดโรงหมออย่างต่อเนื่องไม่มีประโยชน์?” หยวนชิงหลิงอึ้ง