บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1238

ฮ่องเต้หมิงหยวนรับสั่งให้ตรวจสอบเรื่องไฟไหม้โรงงานยาที่จื๋อลี่ ข้าราชการจื๋อลี่ย่อมแข็งขันกันอยู่แล้ว ผู้เคราะห์ร้ายในตอนนั้นก็พากันออกมาชี้ตัวฮุ่ยผิง

ไม่ต้องลงแรงมากมาย ความจริงทั้งหมดของเรื่องนี้ก็ปรากฏเป็นที่แน่ชัดแล้ว

เพื่อดันราคายาให้สูงขึ้น ปกป้องพวกพ้องตัวเองโจมตีผู้อื่นฮุ่ยผิงจึงลงมือกับพ่อค้าที่แข็งข้อพวกนั้น

เมื่อบทสรุปของการตรวจสอบส่งมาถึงหน้าฮ่องเต้หมิงหยวน เขาถึงรู้ว่าจุดบอดที่ตนหลีกเลี่ยงมาตลอด ที่จริงแล้วฉ้อฉลเน่าเฟะมานานแล้ว

ตามการตรวจสอบของจื๋อลี่ ประชาชนพากันมาแจ้งความ การยึดครองตลาดวัตถุดิบยาในเมืองหลวงในหลายปีนี้ การกดขี่ข่มเหงสถานพยาบาลที่ไม่คล้อยตามนาง ทำเรื่องอำมหิตเท่าไรแล้ว? เรื่องพวกนี้ราวกับการขุดบ่อน้ำ เมื่อน้ำหยดหนึ่งผุดขึ้น ก็เริ่มทะลักออกมาเรื่อยๆ จะปิดก็ปิดไม่อยู่

งัดแงะทีละน้อย จนสุดท้ายตลาดวัตถุดิบยาที่เละตุ้มเปะก็เผยตรงหน้าฮ่องเต้หมิงหยวน ทรงกริ้วตั้งแต่ต้นจนจบ สั่งราชโองการออกไป ให้ประหารฮุ่ยผิง

แต่เห็นแก่ไท่ซ่างหวง ฮ่องเต้หมิงหยวนจึงไม่ได้ตรวจสอบจวนของนาง ทำให้หลานของไท่ซ่างหวงไม่ถึงกับต้องระเหเร่ร่อนอยู่ข้างนอก

สำหรับราชบุตรเขยกับยอดหมอหลิว ก็ส่งไปพื้นที่แร้นแค้น ห้ามกลับเมืองหลวงตลอดชีวิต

การประหารฮุ่ยผิง ไท่ซ่างหวงสั่งให้แม่นมสี่ไปจัดการด้วยตนเอง

แม่นมสี่รับราชโองการแล้วก็นำคนไปที่จวนเจ้าหญิง

ราชโองการประหารชีวิตถ่ายทอดมานานแล้ว แต่ไม่มีใครบอกฮุ่ยผิง หลิวจิ้งบุตรชายคนโตของฮุ่ยผิงคุกเข่าตรงหน้าแม่นมสี่ บอกเอายาพิษใส่ในยาได้หรือไม่ ถือว่าให้ยานาง ตะล่อมให้นางดื่ม

บุตรชายของฮุ่ยผิงต่างไร้ความสามารถ เมื่อก่อนรู้แต่สำมะเลเทเมา หลังจากราชบุตรเขยไปแล้ว พวกเขายังโทษนาง แต่บัดนี้เมื่อความตายอยู่ตรงหน้า อย่างไรก็ไม่อาจตัดสัมพันธ์แม่ลูกได้

แม่นมสี่ฟังการขอนี้แล้วก็ถอนหายใจเอ่ย “เช่นนั้นก็ทำตามที่คุณชายกล่าวก็แล้วกันเจ้าค่ะ อย่าบอกเจ้าหญิงว่านี่เป็นยาพิษ ตะล่องให้ทรงเสวยก็พอ”

“ขอบคุณแม่นมที่เห็นแก่ความกตัญญูของข้า” หลิวจิ้งลุกขึ้นแล้วปาดน้ำตา “รอจบเรื่องแล้ว พวกเราจะเข้าวังรับการลงโทษจากไท่ซ่างหวง!”

แม่นมสี่ส่ายหน้า “ไม่ต้องไปแล้วเจ้าค่ะ ต่อไปพวกท่านก็รู้ความหน่อย ไม่ต้องเปิดสถานพยาบาลแล้ว ขายกิจการแล้วออกจากเมืองหลวง ทำการค้าอื่น ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขเถิด”

“อือ!” หลิวจิ้งร้องไห้รับยามา แล้วหมุนตัวเดินเข้าไป

ฮุ่ยผิงถูกไฟคลอกรุนแรงมาก โอดร้องครวญครางทุกวัน ใกล้ถึงที่ตาย ที่จริงยานี้เท่ากับปลดทุกข์ให้นาง

หลิวจิ้งบอกนางว่านี่เป็นยาระงับปวด นางจึงทนความทรมานดื่มลงไป เมื่อนางดื่มหมด บุตรชายทั้งหลายก็คุกเข่าตรงหน้าเตียง เมื่อฮุ่ยผิงเห็นดังนั้นก็รู้ทันที จ้องพวกเขาเขม็ง เผยอารมณ์ที่เหมือนกับจะร้องไห้และหัวเราะ

“ข้าอยู่อย่างมีหน้ามีตามากว่าค่อนชีวิต สุดท้ายต้องตกอยู่ในสภาพน่าอนาถเช่นนี้ เสด็จพี่ท่านช่างโหดร้ายนัก!” นางร้องครวญไปเสียงหนึ่ง แล้วแผดเสียงไปว่า “เสด็จพ่อ!”

แม่นมสี่อยู่ด้านนอก ได้ยินเสียงตะโกนของนางแล้วน้ำตาก็ร่วงริน นางเห็นเจ้าหญิงฮุ่ยผิงมาแต่เล็ก วันที่นางออกเรือนยังเป็นนางที่ช่วยซู่ไท่เฟยจัดการเรื่องสินสอด แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีวันนี้

ครู่หนึ่งแล้วหลิวจิ้งก็ร้องไห้ออกมา โค้งคำนับให้แม่นมสี่ “แม่นมโปรดรอก่อน โปรดชี้แนะให้พวกเราพี่น้องด้วยเถิด”

ครั้นประหารฮุ่ยผิงแล้ว ทางโรงหมอหลวงก็ประกาศคำสั่งออกไป การดำเนินงานของแต่ละเมืองก็แข็งขันมากขึ้นไม่น้อย

อย่างไรหยวนชิงหลิงก็สงสารคุณย่า จึงไปช่วยงานทั้งที่ตั้งครรภ์อยู่

ตอนนี้ได้เลือกสถานที่ทำโรงหมอโรคระบาดตามฤดูกาลแล้ว สถานที่นี้ให้ดีที่สุดต้องเลือกอยู่ในที่ห่างไกล เลือกไว้หลายที่แล้ว แต่ย่าหยวนก็ยังไม่ค่อยพอใจ

หยวนชิงหลิงรู้ใจนางจึงหัวเราะเอ่ย “โรงหมอของเราเหมาะสมที่สุดใช่ไหม?”