หยวนชิงหลิงมองเขา ไม่เอ่ยปาก แต่นัยน์ตามีความเย็นชาเล็กน้อย
หลิวจิ้งก้มหน้า ดูเกร็งไม่สงบ แล้วเอ่ยเสียงเบา “แม่นมสี่ให้หม่อมฉันมาพ่ะย่ะค่ะ”
นี่กลับทำให้หยวนชิงหลิงคาดไม่ถึง สบตากับทังหยางทีหนึ่ง
หยวนชิงหลิงเอ่ย “แม่นมสี่ให้เจ้ามาหาข้า และเป็นนางที่บอกให้เจ้าขายโรงงานยากับสถานพยาบาลแล้วแบ่งให้ข้าครึ่งหนึ่งหรือ?”
หลิวจิ้งนิ่งงันพักหนึ่งแล้วพยักหน้า “พวก...พวกเราพี่น้องแค่อยากไปจากเมืองหลวง ไม่อยากมีเรื่องกังวลอะไรอีก ใช้เงินครึ่งหนึ่งแลกกับความสงบสุขครึ่งชีวิตพวกเราพี่น้อง หม่อมฉันคิดว่าคุ้มค่ามากพ่ะย่ะค่ะ”
“งั้นหรือ?” เสียงของหยวนชิงหลิงเย็นชาเพิ่งขึ้นอีก
หลิวจิ้งเริ่มร้อนรน “พี่สะใภ้เรื่องที่ท่านแม่หม่อมฉันวางแผนทำร้ายท่าน พวกเราพี่น้องไม่รู้เรื่อง โดยเฉพาะเรื่องที่ห้องส่วนตัวในร้านอาหาร ถ้าไม่ใช่อาหลิวบอกพวกเราในภายหลัง พวกเราก็ไม่รู้ว่าท่านแม่จะทำร้ายท่าน โปรดเชื่อหม่อมฉันเถอะพ่ะย่ะค่ะ”
“อาหลิว?”
“อาหลิวเป็นขุนนางในจวนเจ้าหญิงพ่ะย่ะค่ะ!”
หยวนชิงหลิงเอ่ย “เจ้ากลับไปก่อน เรื่องขายโรงงานยากับสถานพยาบาลยังไม่ต้องรีบร้อน แล้วอย่าไปเรียกราคาข้างนอกไปเรื่อยล่ะ เรื่องนี้ข้าจะปรึกษากับพี่เจ้าก่อน เสร็จแล้วจะเรียกเจ้ามาที่จวน”
เมื่อหลิวจิ้งได้ยินดังนั้นก็โล่งอก เงยหน้าขึ้นเอ่ย “พี่สะใภ้โปรดวางใจ หม่อมฉันต้องทำตามที่พูดไว้แน่ จะไม่หวงเงินได้เด็ดขาด”
“เรื่องนี้ยังไม่ต้องพูดถึง กลับไปเถอะ!” หยวนชิงหลิงกล่าว
หลิวจิ้งคำนับแล้วก็จากไป ทังหยางไปส่งเขาด้วยตนเอง ถามอีกนิดหน่อย “อาหลิวท่านนั้นยังอยู่ในจวนเจ้าหญิงหรือไม่ขอรับ?”
“อยู่ ช่วยเรื่องงานศพของท่านแม่อยู่”
“เมื่อก่อนเขาก็ช่วยเจ้าหญิงดูแลเรื่องโรงงานยาหรือพ่ะย่ะค่ะ?”
“ใช่ เขาเป็นผู้ดูแลโรงงานยา!” หลิวจิ้งเอ่ย
“อ้อ ท่านกลับไปก็บอกกับอาหลิว ให้เขาวางใจ พระชายารัชทายาทรู้ความประสงค์ของเขาแล้ว” ทังหยางพูดหน้านิ่ง หลิวจิ้งจึงพูดขึ้นอย่างซาบซึ้ง “เช่นนั้นก็ขอบคุณใต้เท้าทังมาก”
“น้อมส่งคุณชาย!” ทังหยางส่งถึงปากประตู มองเขาขึ้นรถม้าแล้วหมุนตัวเข้าไป
หยวนชิงหลิงสั่งให้คนเข้าวังไปส่งจัดหมายให้แม่นมสี่แล้ว ให้นางกลับมาหน่อย
ทังหยางให้คนอื่นออกไป แล้วเอ่ยกับหยวนชิงหลิง “ไม่ใช่แม่นมสี่ให้เขามาพ่ะย่ะค่ะ น่าจะเป็นอาหลิวคนนั้น เมื่อครู่กระหม่อมคุยกับท่านชาย ให้ท่านชายกลับไปบอกอาหลิว ว่าให้เขาวางใจ พระชายารัชทายาทรงทราบความประสงค์ของเขาแล้ว แล้วท่านชายก็รับคำ เห็นได้ว่าคนที่คิดแผนนี้ก็คืออาหลิวพ่ะย่ะค่ะ”
“งั้น อาหลิวคนนั้นก็ต้องบอกท่านชายว่าอย่าเผยว่าเป็นเขา ก็เลยอ้างว่าแม่นมสี่บอก แต่ตอนที่สั่งประหารเจ้าหญิงฮุ่ยผิง แม่นมสี่เป็นคนจัดการ เชิญนางมาถามหน่อยก็ดี” หยวนชิงหลิงกล่าว
ทังหยางเอ่ย “ถ้าเป็นอาหลิวคนนี้บอก เช่นนั้น คนผู้นี้ก็มีใจคิดไม่ซื่อนะพ่ะย่ะค่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...