บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1240

หยวนชิงหลิงถามขึ้นอีก “ตอนที่ท่านพูดเรื่องพวกนี้กับเขา อาหลิวคนนั้นอยู่ด้วยหรือไม่?”

แม่นมสี่คิดไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “อยู่เพคะอาหลิวคนนั้นก็อยู่ด้วยตลอด ”

“คนผู้นี้มีความเป็นมายังไง? เป็นขุนนางในจวนที่ในวังส่งมาตอนเจ้าหญิงอภิเษกหรือเปล่า?”

“ข้าน้อยจำได้ว่าไม่ใช่เพคะ ตอนนี้ขุนนางในจวนที่ส่งไปไม่กี่ปีให้หลังก็ป่วยตาย สำหรับอาหลิวมีความเป็นมายังไง ข้าน้อยก็ไม่ทราบเหมือนกันเพคะ หลังจากเจ้าหญิงอภิเษก ไม่นานซู่ไท่เฟยก็สิ้นพระชนม์ เจ้าหญิงไม่ค่อยได้เสด็จเข้าวังมาถวายพระพรไท่ซ่างหวงบ่อยด้วย ฉะนั้นข้าน้อยจึงไม่ค่อยทราบเรื่องในจวนเจ้าหญิงเพคะ แต่คุณชายเหล่านั้น สมัยก่อนทรงเล่นกับอ๋องฉี เข้าวังมาบ่อยๆ ข้าน้อยจึงเห็นบ่อยเพคะ”

พอแม่นมสี่กล่าวจบก็มองหยวนชิงหลิงแล้วเอ่ยถาม “ทำไมหรือเพคะ? อาหลิวคนนี้น่าสงสัยหรือเพคะ?”

หยวนชิงหลิงส่ายหน้า “ยังไม่รู้ ไว้ตรวจสอบแล้วค่อยว่ากัน เรื่องนี้ท่านอย่าบอกกับในวังนะ ต่อหน้าไท่ซ่างหวงก็พยายามไม่พูดถึงเรื่องของเจ้าหญิงฮุ่ยผิง”

“วางใจเถอะเพคะ ไม่มีใครพูดถึง ไท่ซ่างหวงเองก็ไม่อยากพูดถึงเหมือนกันเพคะ” แม่นมสี่เอ่ย

ยากนะที่จะได้กลับมาสักครั้ง ดังนั้นแม่นมสี่จึงไปเยี่ยมแม่นมฉีสักหน่อย

สองเฒ่าสนทนากันกว่าค่อนชั่วยาม แม่นมสี่กำชับหนักหนา ให้แม่นมฉีระวังการกินดื่มของพระชายารัชทายาท อย่าให้เด็กในครรภ์เป็นอะไรขึ้นมา

ตอนที่แม่นมสี่ไปก็อาลัยอาวรณ์นัก อยู่ในจวนอ๋องฉู่มาห้าหกปี ไม่ว่าคนหรือสิ่งของต่างก็มีสายใย

ดีที่เด็กๆ ที่นางห่วงหามากที่สุดอยู่ในวัง นางต้องเฝ้าอยู่ข้างตัวพวกเขา

แน่นอนนอกจากเด็กจริงๆ ทั้งสามแล้ว ในวังยังมีเด็กเฒ่าอีกสามคน ดังนั้นความอาลัยอาวรณ์จึงเป็นแค่ช่วงประเดี๋ยวประด๋าว เมื่อขึ้นรถม้ากลับวังแล้ว นางก็อยากกลับให้ถึงเร็วๆ

แม่นมสี่เพิ่งไปได้ไม่นาน เจ้าห้าก็กลับมา ทังหยางเล่าเรื่องนี้กับเขา เมื่อฟังแล้วก็ขมวดคิ้ว “สืบอาหลิวคนนี้หน่อย”

“กระหม่อมให้คนไปสืบแล้วพ่ะย่ะค่ะ เพียงแต่หลิวจิ้งทางนี้ จะช่วยเขาขายโรงงานยาหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ” ทังหยางเอ่ยถาม

“เจ้าก็ช่วยไปปล่อยข่าวเถอะ พวกเขาจะได้ไม่ถูกหลอก” หยู่เหวินเห้าแคลงใจในความสามารถในการอยู่รอดของน้องทั้งสาม เมื่อก่อนเจ้าหญิงปล่อยปละละเลยพวกเขามากเกินไป นอกจากกินเที่ยวแล้วใช้เงินแล้ว พวกเขาก็ทำอะไรไม่เป็นทั้งนั้น โดยเฉพาะเวลานี้จวนเจ้าหญิงตกอับ ขายโรงงานยากับสถานพยาบาลในตอนนี้ เกรงว่าคนคิดคดจะจ้องเอาไว้

เมื่อมีคำสั่งจากหยู่เหวินเห้า ทังหยางจึงส่งคนไปเรียกให้หลิวจิ้งมาหารือที่จวนอ๋องวันพรุ่งนี้ ที่จริงทังหยางมีผู้ซื้อที่เหมาะสมอยู่ในใจแล้ว นั่นก็คือหูชิงหยุนแห่งต้าโจว

การรักษาพยาบาลและยาของต้าโจวก้าวหน้ากว่าเป่ยถังเล็กน้อย หากหูชิงหยุนแห่งต้าโจวซื้อโรงงานยานี้ ต้องนำสูตรยาจำนวนหนึ่งจากต้าโจวมาผลิตยาแน่ ส่งผลดีกับการพัฒนาการรักษาพยาบาลและยาของเป่ยถังมาก

ดังนั้นทังหยางจึงไปโรงเงินติ่งเฟิง เขารู้ว่าปีนี้หูชิงหยุนมาเป่ยถัง ต้องการก้าวหน้าที่เป่ยถัง ดังนั้นจึงมาขยายงานด้วยตัวเอง

เมื่อหารือกับหูชิงหยุนแล้ว อีกฝ่ายก็สนใจมาก ราคาที่เขาให้ก็ใจถึง สถานพยาบาลไม่เอา เอาแต่โรงงานยา