บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1295

ฟางหวูเห็นหยวนชิงหลิงเงียบ จึงถามขึ้นว่า “เจ้าไม่เชื่อคำพูดของข้าหรือ? เจ้ายังคงคิดว่า เทววิทยาเป็นเรื่องเหลวไหล?”

หยวนชิงหลิงส่ายหัว หัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “ผ่านอะไรมามากมายขนาดนี้ ยังได้รู้จักไทเฮาหลง ข้าจะดื้อดึงที่จะยึดมั่นในมุมมองของข้าได้อย่างไร? โลกนี้ช่างกว้างใหญ่ สิ่งที่พวกมนุษย์รู้ มีจำกัด หากข้าไม่รู้ก็จะบอกว่าไม่มี คือการปิดกั้นที่แท้จริง”

“เจ้าคิดเช่นนี้ดีแล้ว” ฟางหวูพูดขึ้น มองดูนาง เห็นนางยังคงขมวดคิ้ว ราวกับว่ามีบางอย่างที่นึกไม่ออก จึงถามขึ้นว่า “เจ้ายังมีอะไรจะถามข้า?”

หยวนชิงหลิงมองดูนาง พร้อมพูดขึ้นอย่างเชื่องช้าว่า “คำถามนี้ ที่จริงเดิมก็เคยพูดแล้ว พวกเด็กๆมีพลังความสามารถในการรักษาตนเอง สามารถรักษาโรคทุกอย่างในร่างกาย ฉะนั้นก็มีความเป็นไปได้ที่พวกเขาจะมีชีวิตเป็นอมตะ อย่างน้อย ความเจ็บไข้ได้ป่วยคร่าชีวิตพวกเขาไม่ได้ บาดแผลภายนอกก็สามารถหายเองได้อย่างรวดเร็ว งั้นหากข้า.....อย่างที่เจ้าพูดก่อนหน้านี้ ข้าละลายจากการแข็งตัว ก็จะเหมือนกับพวกเด็กๆ แสดงว่าข้าก็สามารถมีชีวิตอมตะหรือ?”

ฟางหวูหัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “หากเป็นเช่นนี้ ไม่ใช่เรื่องดีหรือ? สามารถอยู่ได้จนกลายเป็นสัตว์ประหลาดเฒ่า”

หยวนชิงหลิงขมวดคิ้ว พร้อมพูดขึ้นว่า “แต่เจ้าห้าจะต้องตาย”

ฟางหวูมองดูนาง พร้อมพูดขึ้นทั้งจริงจังทั้งล้อเล่นว่า “ดังนั้น เราสามารถพิจารณาทำการวิจัยขึ้นมาอีกครั้งดีไหม? เจ้าต้องรู้ว่า ด้วยสมองของเจ้าในตอนนี้เวลานี้ หากกลับไปทำการวิจัยต่อ จะพบกับความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ ตราบที่เจ้านึกภาพไม่ออก”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสียว่า “ไม่ล้อเล่น บอกว่าหยุดก็คือหยุด”

ฟางหวูหัวเราะ พร้อมพูดขึ้นว่า “อืม รู้ว่าเจ้าคิดเช่นนี้ ไม่บังคับ แต่สิ่งที่เจ้าเป็นกังวลก็มีอยู่จริง เพียงแต่ว่า ตอนนี้เจ้าเป็นกังวลเรื่องพวกนี้เร็วไป เจ้าควรที่จะเป็นกังวลหลังจากละลายจากการแช่แข็งแล้ว เจ้าจะต้องเผชิญหน้ากับการเลือก....”

นางหยุดเงียบไปสักพัก แล้วก็หัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “บางที ควรที่จะเป็นห่วง การละลายจากแช่แข็งจะสำเร็จไหม? ยังไงยุคสมัยที่พวกเราอยู่ในตอนนี้ เทคโนโลยีการแช่แข็งเทียบไม่ได้กับยุคสมัยของพวกเรา”

ที่จริงหยวนชิงหลิงก็เคยคิดถึงความเป็นไปได้มากมาย ความเป็นไปได้ที่เลวร้ายที่สุด นั่นก็คือละลายจากการแช่แข็งล้มเหลว นางในยุคปัจจุบันกับนางในตอนนี้ต่างต้องตาย

ข้อนี้นางไม่สามารถควบคุมได้ ทำได้เพียงมอบทั้งหมดให้กับฟางหวู

ความเชื่อใจที่นางมีต่อฟางหวู อันที่จริงก็ถึงขั้นมืดบอดแล้ว แต่ก็ไม่มีทางเลือก

ฟางหวูยังคงถามเรื่องของลิง นางคิดว่าสมองของลิงอาจเป็นความก้าวหน้าอย่างหนึ่ง หยวนชิงหลิงจบงานวิจัย นางคิดหาวิธีทำการวิจัยขึ้นมาใหม่อีกครั้งมาตลอด บางทีจะเจออีกวิธีหนึ่ง

หยวนชิงหลิงรู้ถึงความหลงใหลของนาง จะไม่พยายามที่จะหยุดนาง เพราะเมื่อนางได้เข้าไปศึกษา นั่นก็ถือเป็นงานวิจัยของตัวนางเอง

ทั้งสองคนพูดคุยกันอยู่กว่าครึ่งวัน ตอนที่มาถึงที่พักคนเดินทางแล้วลงจากรถม้า ก็พบว่ารถม้าคันที่เจ้าห้ากับพี่ชายนั่ง ก็คุยกันอย่างสนุกสนานมาก ตอนที่ลงมาจากรถม้า พี่ชายยังถึงขั้นยิ้มหวานให้กับนาง

หยวนชิงหลิงแอบถามเขาว่า “เจ้าคุยอะไรกับพี่ชาย?”

หยู่เหวินเห้ามือของนางเดินไปข้างหน้า พร้อมยิ้มพูดขึ้นว่า “พูดถึงเรื่องงานแต่งงาน ตลอดทั้งบ่าย เราคุยถึงเรื่องจัดงานแต่งงาน รายละเอียดต่างๆทุกอย่างล้วนตกลงเรียบร้อยแล้ว”

“อ๋า?” หยวนชิงหลิงพูดขึ้นอย่างดีใจว่า “จริงหรือ? งั้นพวกเจ้าเลือกที่จะจัดที่ไหนหรือ?”