บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1358

หยวนชิงหลิงค่อยโล่งอก ที่จริงตอนที่หยวนหย่งอี้มาบอกนาง ในใจนางก็คาดเดาไว้เช่นนี้ นางเชื่อเจ้าห้าอยู่แล้ว แต่จุ้ยเยว่คนนี้ยอมเสี่ยงที่จะถูกประหาร ก็ยังจะใส่ร้ายองค์ชายรัชทายาท หากไม่มีคนอยู่เบื้องหลังสั่งให้ใส่ร้ายองค์ชายรัชทายาทให้เสื่อมเสียชื่อเสียง งั้นก็ต้องเป็นเพราะเหตุผลนี้

นางยืนยันถามต่อไป ก็เพราะกลัวว่ามีคนอยู่เบื้องหลัง ตอนนี้ได้ยินจุ้ยเยว่พูดเช่นนี้ ในใจก็สบายขึ้น

ต้องยอมรับว่า เรื่องที่เกิดขึ้นในหลายปีมานี้ ทำให้นางค่อนข้างหวาดระแวงไปหมด

การลอบสังหารพวกเขาสองสามีภรรยา แทบไม่เคยหยุดหย่อน ตอนนี้กว่าจะได้อยู่อย่างสงบร่มเย็นเป็นสุข แล้วยังจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก งั้นนางจะต้องเป็นบ้าตายแน่ โชคดีที่เป็นเพียงความคิดส่วนตัวของจุ้ยเยว่

นางเป็นลูกสาวเจ้าเมือง เกิดมาในสถานะคุณหนู ไม่ยอมที่จะเป็นหญิงคณิกาในหอนางโลมอยู่แล้ว หลีกเลี่ยงไม่ได้ ในเมื่อโชคชะตาเป็นเช่นนี้ แม้แต่ตายก็ยังทำไม่ได้ ความเดียวดายนั้น ใครจะยอมอภัยให้ไม่ได้ล่ะ?

หยวนชิงหลิงเรียกฉี่หลอมาประคองนางขึ้นมา พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้ายังไม่ต้องกลับหอนางโลม ข้าจะหาที่อยู่ให้เจ้าชั่วคราว รอหลังจากที่คดีของพ่อเจ้าสืบสวนใหม่เสร็จสิ้น ยืนยันว่าพ่อของเจ้าบริสุทธิ์ ค่อยว่ากัน”

จุ้ยเยว่แทบไม่อยากเชื่อหูของตนเอง นางพูดขึ้นว่า “สืบสวนคดีใหม่? ท่านพูดว่า จะคืนความยุติธรรมให้พ่อของข้า?”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นว่า “สืบสวนคดีใหม่ ไม่ใช่คืนความยุติธรรม แต่จะสืบว่าความจริงเป็นยังไงกันแน่ หากพ่อเจ้าเจ้าบริสุทธิ์จริง องค์ชายรัชทายาทไม่นิ่งดูดายแน่”

จุ้ยเยว่นิ่งมองดูนาง แล้วก็ร้องไห้พร้อมพูดขึ้นว่า “แต่องค์ชายรัชทายาทเกลียดข้าอย่างมาก เขาไม่ช่วยพ่อของข้าแน่ วันนั้นที่มาถึงฝู๋เต๋อซวน ข้าได้รู้ว่าถึงสถานะขององค์ชายรัชทายาท ตั้งใจเข้าใกล้ ข้าไม่ได้ตั้งใจที่จะหลอกล่อ เพียงแค่คิดว่าหลังจากได้ดูแลองค์ชายรัชทายาท จะสามารถช่วยพ่อให้หลุดพ้นจากการถูกจองจำ แต่องค์ชายรัชทายาทไม่ชอบที่ข้ากระทำเช่นนี้ ด่าทอข้า ข้าทำให้เขาโกรธแล้ว.....”

หยวนชิงหลิงได้ยินนางร้องไห้อย่างหมดหวัง ก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “ถึงองค์ชายรัชทายาทจะด่าทอเจ้า แต่ก็คนละเรื่อง ครั้งนี้ที่มีการสืบสวนคดีของพ่อเจ้าอีกครั้ง ก็เพราะองค์ชายรัชทายาทสั่งการมา สั่งให้กรมการพระนครสืบสวน เจ้าไม่ต้องร้องไห้แล้ว”

“จริงหรือ? จริงหรือ?” จุ้ยเยว่เช็ดน้ำตา จ้องมองดูหยวนชิงหลิง เหมือนกลัวว่าจะพลาดท่าทีใดๆของนาง

“อืม จริงแท้แน่นอน ฉี่หลอ เจ้าพานางไปอยู่ที่จิ้งหยวนอันเป็นการชั่วคราว รอคดีสืบสวนเรียบร้อยแล้ว...รอองค์ชายรัชทายาทกลับมาแล้วค่อยจัดการ” หยวนชิงหลิงพูดสั่ง

นางทำให้เจ้าห้าเสื่อมเสียชื่อเสียง ให้เจ้าห้าจัดการเองดีที่สุด

“เพคะ” ฉี่หลอรับคำสั่ง

จุ้ยเยว่คุกเข่าลงกับพื้นอีกครั้ง ร้องไห้พร้อมพูดขึ้นว่า “หากองค์ชายรัชทายาทสามารถคืนความยุติธรรมให้พ่อของข้า ชั่วชีวิตนี้ของข้าซางชิวเตี๋ย ต่อให้ต้องเป็นวัวเป็นม้า ก็จะตอบแทนบุญคุณขององค์ชายรัชทายาทกับพระชายารัชทายาท”

“เอาล่ะ ไปเถอะ” หยวนชิงหลิงนวดหว่างคิ้ว เสียงร้องไห้อย่างหนักนี้ นางฟังจนปวดหูแล้ว

เรื่องนี้ โชคดีที่ยังไม่ส่งผลกระทบร้ายแรง และก็ไม่ถึงกับทำลายชื่อเสียงของเจ้าห้า

แต่เมื่อเกิดเรื่องนี้ เจ้าห้าส่งจดหมายมาทุกวัน ส่งมาถึงเมืองหลวง ม้าวิ่งจนตาย ต่อให้หยวนชิงหลิงตอบจดหมายกลับไปบอกเขา นางไม่ได้เชื่อคำพูดของจุ้ยเยว่ เขาก็ยังไม่วางใจ ยังเขียนส่งมาเรื่อยๆ

ในที่สุด หลังจากผ่านไปครึ่งเดือน คดีสืบสวนกระจ่างแล้ว ซางต้าเถียนไม่ได้มีส่วนร่วมกับเหตุการณ์แย่งชิงตำแหน่งองค์ชายรัชทายาทในตอนนั้นจริง และตอนที่เขาดำรงตำแหน่งเจ้าเมืองหงโจว ขุนนางน้อยใหญ่ในหงโจวก็เคารพนับถือเขา ประชาชนก็ชื่นชมเขา เรียกเขาว่าเป็นเหมือนดั่งพ่อแม่ที่ให้การคุ้มครองประชาชนเป็นอย่างดี