บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1401

ก่อนที่ตำรวจจราจรจะมาถึง ก็ได้รับแจ้งจากผู้บังคับบัญชาว่า ผู้บาดเจ็บทั้งสองมีอาการประสาทหลอนเล็กน้อยหรือปานกลาง ดังนั้น เมื่อได้เห็นการแสดงออกของผู้ได้รับบาดเจ็บทั้งสองแล้ว พวกเขาก็ไม่ได้แสดงอาการประหลาดใจมาก แม้ พวกเขาจะคิดว่าอาการนี้ไม่ใช่อาการระดับปานกลาง อาจเป็นถึงกระทั่งอาการที่สาหัสที่สุด

ไถ่ถามชื่อและการงานก่อน เซียวเหยากงก็ทำตามคำกำชับของหยวนชิงหลิง ไม่รู้อะไรเลย แม้แต่ชื่อก็จำไม่ได้ พวกเขาบอกว่าเพียงแค่บอกว่าจำไม่ได้ ก็ไม่จำเป็นต้องเอาหลักฐานอะไรมายืนยัน

คิ้วของตำรวจจราจรขมวดเข้าหากันหนักขึ้น แบบนั้นสิ่งที่ถามนี้ก็ไม่ได้มีความหมายมากนัก แม้แต่ชื่อตัวเองก็ยังจำไม่ได้ แล้วยังจำเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นได้หรือ?

ทว่า ขณะที่บรรยายลำดับการเกิดเรื่อง ก็กลับทั้งชัดเจนและ.......สับสน

ตำรวจจราจรจดคำหลักไว้เงียบๆ มีรถม้าที่ไม่มีม้าสองคันชนพวกเขาตามลำดับก่อนหลัง ขณะที่รถม้าคันแรกชน เอวเกือบหัก ขาก็เกือบหัก ตอนที่รถม้าคันที่สองชน เพราะใช้วิชาตัวเบา แต่วิชาตัวเบาไม่ได้แสดงออกมา ด้วยเหตุนี้ก็ยังถูกชนเข้าอีก ครั้งที่สองไม่ได้นับว่าเจ็บมาก แค่ตกใจจนไม่กล้าลุกขึ้น กลัวถูกรถม้าชนอีก

จากนั้นก็มีรถม้าที่ไม่มีม้าคันที่สามเข้ามาอีก มีคนชุดขาวหลายคน มีทั้งชายหญิง เอาพวกเขาหามขึ้นบนรถคันนั้น และเพราะว่าฝ่ายตรงข้ามมีอาวุธที่จู่โจมพิเศษ อีกทั้งพวกเขาก็ไม่คุ้นเคยกับที่ทาง ไม่มีผู้สนับสนุนเบื้องหลังในสถานที่แห่งนี้ ไม่กล้าเคลื่อนไหวมั่วซั่ว จึงถูกส่งตัวเข้ามาด้วยความลำบากเช่นนี้แล้ว ต่อมาถึงได้รู้ว่าเป็นการรักษาอาการบาดเจ็บให้พวกเขา ก็น่าจะเป็นคนดี

หลังจากตำรวจจราจรได้จดบันทึกด้วยคำพูดที่ไม่สามารถอธิบายได้คำเดียว เอ่ยถาม“คนขับรถที่ชนพวกคุณบาดเจ็บก็พาพวกคุณมาส่งที่โรงพยาบาลด้วย แต่พวกเขาไม่ได้สำรองจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้พวกคุณก็จากไปแล้ว พวกเขาได้บอกพวกคุณหรือไม่ว่าพวกเขากลับไปเตรียมเงินแต่ไม่ใช่ว่าหนีไปแล้ว?”

“ไม่มี สองคนนั้นพูดพล่ามไม่หยุด ตามรถม้ามาตลอดทาง พูดเรื่องเพ้อเจ้อมากมาย อันที่จริงก็แค่สองคำ ไม่มีเงิน” เซียวเหยากงพูดพลางก็หยิบถุงกีบม้าทองคำออกมาจากด้านข้างถุงหนึ่ง กล่าวอย่างภูมิใจเล็กน้อย“พวกเขาไม่มีเงิน พวกเรามี ค่ายานี่เราสามารถจ่ายได้”

ตำรวจจราจรมองดูถุงกีบม้าทองคำ ก็อึ้งไปแล้ว “ให้พวกเราดูได้ไหม?”

“ดูก็สามารถดูได้” เซียวเหยากงให้พวกเขาดูด้วยความใจกว้าง อย่างไรก็เป็นคนของราชสำนัก เชื่อถือได้

ตำรวจจราจรหยิบถุงกีบม้าทองคำออกมาดู แม้จะไม่มีความสามารถในการทดสอบอย่างครบครัน แต่ว่า ของสิ่งนี้หนักมาก แล้วก็ดูเหมือนทองคำแท้ กลับกันเมื่อมองไปตรงตัวอักษรที่สลักด้านใต้ของกีบม้าทองคำ ทั้งสองคนก็ตะลึงเล็กน้อย คงไม่ใช่ของเก่าแก่หรอกนะ? งั้นก็มีค่ามากเชียว

กีบม้าทองคำสมบูรณ์แบบและไม่เคยถูกกัดกร่อนมาก่อน กระทั่งตัวอักษรที่สลักด้านใต้ก็ไม่ได้ถูกขูดขีดเสียหายมาก่อนเลย จะเป็นของที่ฝังไปพร้อมกับศพหรือไม่? พวกเขาสองคน จะเป็นโจรที่ขโมยของจากสุสานหรือไม่?

ฟางหวูเห็นสีหน้าประหลาดใจของพวกเขา จึงคว้ากลับมา กล่าวว่า“นี่เป็นอุปกรณ์การแสดงของกองละคร”

แต่ตำรวจจราจรกลับรู้สึกว่าไม่เหมือนอุปกรณ์การแสดง อุปกรณ์การแสดงของกองถ่ายนั้นทำขึ้นตบตาและไม่ได้ประณีต แต่กีบม้าทองคำเหล่านี้ดูเหมือนทองโบราณที่ไม่ได้ผ่านการขัดเงาหลายครั้งมาก่อน

“อุปกรณ์การแสดงอะไร? เป็นของข้า ทองคำของข้า” เซียวเหยากงไม่เชื่อใจฟางหวูเป็นอย่างมาก บอกให้นางเอากลับมา

ต้องเชื่อฟางหวู เชื่อถือเจ้าหน้าที่ราชการยังจะดีซะกว่า

“ผู้เฒ่า ทองคำนี้คุณเอามาจากที่ไหน?” ตำรวจจราจรเอ่ยถาม

ที่มาของทองคำนี้ อธิบายไปเกือบครึ่งชั่วโมง เซียวเหยากงยืนกรานว่าเป็นของตัวเอง แรกเริ่มฟางหวูยังกระวนกระวายเล็กน้อย แต่ เห็นว่าสามารถถ่วงเวลาได้ ก็ไม่ได้สนใจแล้ว

ในที่สุด โทรศัพท์ก็ดังแล้ว หยวนชิงโจวโทรศัพท์ออกมา น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความเหนื่อยล้าและความดีใจ “การผ่าตัดสำเร็จแล้ว จะส่งกลับไปที่ห้องผู้ป่วยเดี๋ยวนี้”

ฟางหวูวางสายโทรศัพท์ กล่าวกับตำรวจจราจรทั้งสอง“พวกคุณถามไปก่อน ฉันยังมีธุระต้องทำ ต้องไปจัดการก่อนแล้ว”