บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1410

ศาสตราจารย์หยวนเป็นหมอมาหลายปี จิตใจมีเมตตาทักษะการรักษาล้ำเลิศ แม้ว่าจะรักษาบุคคลชั้นยอดของแต่ละสาขาอาชีพมาก่อน แม้กระทั่งมหาเศรษฐีระดับสูงที่สุด แต่ว่า เขาก็ไม่เคยรับอั่งเปา ไม่รับผลประโยชน์ ไม่ว่าจะเป็นคนฐานะไหน ถูกส่งมาอยู่ตรงต่อหน้าเขา ล้วนมีเพียงสถานะเดียว นั่นก็คือคนไข้

ทว่า ก็กลับคบหาสมาคมกับผู้คนมากมาย หนึ่งในนั้นมีคนผู้หนึ่งที่เพิ่งจะเพิ่มเข้ามาไม่นาน เป็นประธานของเครือข่ายหนึ่ง เมื่อไม่กี่วันก่อนเป็นโรคหัวใจขาดเลือดเฉียบพลัน เป็นศาสตราจารย์หยวนที่ผ่าตัดทำทางเบี่ยงหลอดเลือดหัวใจให้เขา หลังจากออกจากโรงพยาบาลก็ส่งเงินมาให้ศาสตราจารย์หยวนโดยตลอด ก็ถูกศาสตราจารย์หยวนปฏิเสธอย่างอ้อมค้อมทั้งหมด

ชื่อเสียงของประธานท่านนี้ค่อนข้างใหญ่โต ไม่เพียงแค่เพราะบริษัทที่ทำจนใหญ่โต แต่เขาโด่งดังเรื่องการชอบเก็บสะสม เครื่องลายคราม เครื่องหยก เครื่องไม้ ภาพวาดที่มีชื่อเสียง เครื่องประดับอัญมณี และค่อนข้างชื่นชอบวัตถุโบราณโดยเฉพาะ

ศาสตราจารย์หยวนเองก็รู้ว่าเขามีงานอดิเรกเช่นนี้ ดังนั้น ตอนที่หยวนชิงหลิงให้เขาถามเขาว่ามีนักเก็บสะสมที่เชื่อถือได้หรือไม่ แวบแรกเขาก็นึกถึงประธานท่านนี้แล้ว ส่งข้อความวีแชทให้เขา นัดเขาออกมาพูดคุย บอกว่ามีสิ่งของไม่กี่ชิ้นจะเชิญให้เขามาดู หากว่าเหมาะสม ก็อยากจะขายทิ้ง

ประธานท่านนี้มาตามนัดด้วยความยินดี และเขาไม่ได้เชื่อว่าศาสตราจารย์หยวนจะเอาของสะสมอะไรออกมา เพียงแต่รู้สึกว่าก่อนหน้านี้อีกฝ่ายได้ปฏิเสธผลประโยชน์ของเขาอย่างอ้อมค้อม เพราะสำรวมไว้ ตอนนี้นัดออกมาเป็นการส่วนตัว กลัวว่าจะขู่เข็ญเอาผลประโยชน์โดยผ่านวิธีการนี้

เขาก็ไม่ได้สนใจเงิน เพียงคิดว่า อย่างน้อยชีวิตของตัวเองก็เป็นคนอื่นเขาเก็บกลับมา ควรตอบแทน ดังนั้น ก่อนที่เขาจะมาก็คิดไว้ดีแล้ว เพียงแค่ฝ่ายตรงข้ามไม่ได้บอกเงื่อนไขมาสูง ที่เรียกว่าของสะสมเหล่านั้น ก็รับไว้แล้ว

ตระกูลหมอเก่าแก่ จะมีของสะสมอะไรได้? ในเมื่อซื้อไม่ได้ ก็รับไม่ได้

ศาสตราจารย์หยวนนัดเขาที่ร้านกาแฟร้านหนึ่ง เขามาพร้อมกับหยวนชิงหลิง หยวนชิงหลิงกลัวคุณพ่อซื่อตรงเกินไป จะถูกคนกดราคา ช่วงเวลาเหล่านั้นที่นางฝึกฝนอยู่ที่เป่ยถัง จิตใจก็ไม่ได้อ่อนเหมือนเมื่อก่อนเช่นนั้นแล้ว สามารถแยกแยะว่าใครเป็นพ่อค้าที่มีฐานะได้ ใครเป็นคนปลิ้นปล้อนได้

“ประธานหยู!”

“ศาสตราจารย์หยวน!”

ทั้งสองพบหน้า ก็พูดตามมารยาทรอบหนึ่ง ประธานหยูมองไปทางหยวนชิงหลิง แปลกใจเล็กน้อย เป็นผู้หญิงที่ช่างสวยงามนักเชียว “ท่านนี้คือ?”

“นี่คือลูกสาวของผม......ลูกสาวบุญธรรม ชื่อหยวนหลิง หลิงจื่อ ท่านนี้คือประธานหยู!” ศาสตราจารย์หยวนแนะนำด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย

“สวัสดีค่ะประธานหยู!” หยวนชิงหลิงยื่นมือออกไป จับมือทักทายกับประธานหยู

“สวัสดีครับคุณหยวน!” ประธานหยูจับมือของหยวนชิงหลิง

แม้ว่าหยวนชิงหลิงจะเห็นแววตาที่แพรวพราวเขา แต่กลับไม่เหมือนกับคนที่แต่งตัวงามจนเกินพอดีเหล่านั้น แค่ชมรูปลักษณ์ภายนอกของเธอไม่กี่คำ อีกทั้งเห็นว่าดูเที่ยงธรรม พ่อค้าผู้หนึ่งที่คลุกคลีกับการค้าสามารถมีแววตาที่เที่ยงธรรมเช่นนั้นได้ เห็นได้ว่าจิตใจบริสุทธิ์

ศาสตราจารย์หยวนก็ไม่ได้พูดอะไร เข้าประเด็นหลักตรงๆ “ลูกสาวบุญธรรมของผมมีของสะสมไม่กี่ชิ้น ระยะนี้ขาดแคลนเงิน รู้ว่าประธานหยูเชี่ยวชาญทางด้านนี้อย่างลึกซึ้ง จึงอยากเชิญประธานหยูวิเคราะห์แยกแยะดู หากว่าประธานหยูถูกใจ ก็ขายให้กับประธานหยูได้ หากว่าประธานหยูไม่ถูกใจ ก็เชิญประธานหยูประเมินราคา พวกเราค่อยเอาไปขาย ก็จะไม่ถึงขั้นถูกหลอกและเสียเปรียบ”

“ได้ ผมดูหน่อย!” ประธานหยูยิ้มเล็กน้อยแล้วกล่าว

หยวนชิงหลิงเอาถุงออกมา วางไว้บนโต๊ะแล้วเปิดออก “ประธานหยู เชิญคุณดูค่ะ!”

ประธานหยูจึงดูแวบหนึ่ง และไม่ได้หยิบขึ้นมาพิจารณาดูอย่างละเอียดในมือ ก็เอ่ยถาม“ไม่ทราบว่าต้องการขายชิ้นไหนครับ? ไม่จำเป็นต้องเอาไปขาย ผมเอาครับ”