บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1464

ขณะที่อ๋องหวยรับตำแหน่งกรมวัง บัญชีก็ชัดเจนดี ภายหลังยังให้คนจัดเก็บอีกครั้ง แยกรายจ่ายออกมาให้เข้าใจชัดเจน เมื่อไท่ซ่างหวงบอกจะตรวจสอบก็ง่ายมาก สั่งให้คนขนย้ายบัญชีไป

เนื่องจากไม่รู้ว่าไท่ซ่างหวงอยากตรวจสอบบัญชีของเสด็จพ่อเพราะเหตุใด อ๋องหวยกังวลเล็กน้อยจึงเรียกหยู่เหวินเห้าให้ไปด้วยกัน

หยู่เหวินเห้าก็รู้สึกแปลกเช่นกัน เหตุใดอยู่ดีๆ ก็จะตรวจสอบบัญชีของกรมวัง? หรือว่าไท่ซ่างหวงเข้าใจอะไรเสด็จพ่อผิด?

เมื่ออ๋องหวยเรียกเขาไป เขาจึงตามไปดูด้วย ทั้งยังดูการใช้จ่ายของกรมวัง สั่งสมประสบการณ์ให้กับตนเอง

เมื่อวางบัญชีลง ไท่ซ่างหวงก็ให้โสวฝู่มาดู โสวฝู่ดูทีละเล่ม ทว่าอ๋องชินเฟิงอันเอ่ย “เจ้ามิต้องยุ่งยากขนาดนี้ ดูของปีนี้ก็พอ”

โสวฝู่หาบัญชีของปีนี้ บัญชีแบ่งเป็นเดือน แค่เดือนเดียวก็มีหลายเล่มแล้ว เขาดูไปครึ่งชั่วยามเต็มๆ ถึงจะดูจบหนึ่งเดือน ตาลายเล็กน้อย “การใช้จ่ายพวกนี้มีปัญหาอะไร? ข้าดูแล้วก็ปกติดีนี่ ล้วนเป็นรายจ่ายที่จำเป็นทั้งนั้น”

“เป็นรายจ่ายที่จำเป็น แต่เจ้าดูแต่ส่วนที่เป็นการมอบรางวัลสิ”

โสวฝู่จึงค้นหาตามจุดประสงค์ ดึงเงินมอบรางวัลในกรมวังออกมา คัดลอกใส่สมุดอีกเล่ม

นอกจากคัดลอกการมอบรางวัลของบรรดาจวนอ๋องชินแล้ว ของราชวงศ์และขุนนางอื่นก็แยกออกมาด้วย การมอบรางวัลหนึ่งปีไม่น้อยเลยทีเดียว แต่เพราะหลายจวนให้กำเนิดทายาท การมอบรางวัลก็สมควรอยู่

แต่...หยู่เหวินเห้าก็ต้องตกตะลึง ดูที่เสด็จพ่อประทานให้จวนของเขา “เยอะขนาดนี้เชียวหรือ?”

สิบกว่ารายการ จำนวนเงินมากถึงแปดหมื่นกว่าตำลึง หนึ่งในนั้นยังมีพวกข้าวสารธัญพืช ปีนี้กวากวาเกิด เสด็จพ่อประทานมาครั้งหนึ่ง แล้วยังมอบของขวัญอีก เขาดูอย่างจริงจัง ...ไม่ถูกนี่! นี่เป็นของปีที่แล้ว ปีที่แล้วเสด็จพ่อประทานให้มากขนาดนี้เชียวหรือ? ไม่เห็นเจ้าหยวนเคยบอกเลย?

ไม่เพียงแต่เขา อ๋องหวยก็ตะลึงด้วย เสด็จพ่อประทานเงินให้เขามากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร? ในทางกลับกันยังเป็นหรงเยว่ที่ส่งเงินเข้าวังมาช่วยอีก

อ๋องชินเฟิงอันเอ่ยเรียบ “แล้วลองดูหนังสือกู้ยืมที่เขียนว่ามีอยู่เท่าไร”

อ๋องหวยรีบค้นหาบัญชีอีกเล่ม นั่นเป็นบัญชีที่บันทึกหนังสือกู้ยืมโดยเฉพาะ

ฉู่โสวฝู่เทียบดู “หนังสือกู้ยืมน่าจะเป็นของจริง แต่ในบัญชีอีกเล่มบันทึกว่าคืนเงินแล้ว เหตุใดหนังสือกู้ยืมไม่ทำลายทิ้งเล่า?”

อ๋องหวยชะงักงัน “ส่วน...ส่วนหนังสือกู้ยืม นี้มู่หรูกงกงเป็นคนทำพ่ะย่ะค่ะ”

ไท่ซ่างหวงหน้าเขียวปัด

พูดไปพูดมาหนังสือกู้ยืมเขียนแล้ว แต่กลับเอาเงินจากกรมวังอีก เอาเงินแล้วก็ไม่ให้ไป เก็บในกระเป๋าตัวเอง?

โสวฝู่เทียบบัญชี เอ่ย “หนังสือกู้ยืมบางฉบับคืนไปแล้วส่วนหนึ่ง อย่างสามพันตำลึงที่ประทานให้ราชครูเหว่ยเป็นของขวัญวันเกิดตอนก่อนตรุษจีน ทำหนังสือกู้ยืมแล้วหมายเหตุว่าจ่ายแล้วพันตำลึง แต่ในหนังสือกู้ยืมยังเขียนว่าสามพันตำลึง ไม่ได้แก้ จนถึงเดือนสามของปีนี้ก็เอาเงินอีกสองพันตำลึงที่ให้ราชครูเหว่ย หนังสือกู้ยืมกลับเป็นพันตำลึง หรือก็พูดได้ว่าเงินก้อนนี้ หักแล้วไม่รู้ว่าพันตำลึงหายไปไหนอีก”

ไท่ซ่างหวงเอ่ย “ดูอย่างอื่นอีกสิ เป็นเช่นนี้หรือไม่?”

โสวฝู่กับอ๋องหวยตรวจสอบทีละจุด ดูจนตาลาย พบว่าโดยรวมก็ลงบัญชีแบบนี้

อ๋องหวยปาดเหงื่อที่หน้าผาก “นี่...เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร? ก่อนหน้านี้ข้าไม่เห็นว่ามีอะไรผิดนี่ เพราะหนังสือกู้ยืมเยอะเกินไป แค่ในมือราชครูเหว่ยก็มีหนังสือกู้ยืมสามสีฉบับ ตัวเลขข้างงไปหมดแล้ว”

อ๋องชินเฟิงอันถามหยู่เหวินเห้า “เงินมอบรางวัลที่เสด็จพ่อเจ้ามอบให้เจ้า เท่ากันหรือไม่?”

เจ้าห้าตาโตมองอยู่นาน แก้มร้อนเล็กน้อย “ก็...ประมาณนั้นกระมังพ่ะย่ะค่ะ? หม่อมฉันก็ไม่แน่ใจ หม่อมฉันไม่ได้ดูแลเรื่องบัญชีพ่ะย่ะค่ะ”