บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1493

หลังจากที่พวก“กากเดน”แห่งหอจัยซิงที่อาศัยอยู่จวนอ๋องซู่ได้ส่วนแบ่งแล้ว โดยมีอ๋องชินเฟิงอันเป็นผู้วางแผนเส้นทาง ออกจากจวนไปอย่างสบายอกสบายใจ

ตอนที่ออกจากจวน เสียงอึกทึกครึกโครม จนทำให้เซียวเหยากงตกใจตื่น เขาคลุมเสื้อแล้วเดินออกมาถามว่าเกิดอะไรขึ้น ได้ยินว่าเหล่าผู้อาวุโสชุดดำต่างก็ออกไปแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะถามอู๋ซ่างหวง “พวกเขาไปไหนกัน”

อู๋ซ่างหวงกำลังสูบบุหรี่อยู่ที่ใต้ระเบียง เหลือบมองด้วยสายตาหมดอาลัยตายอยาก “เมื่อคืนได้ยินพี่เหว่ยปลุกใจพวกเขา บอกว่าพวกเขาปกป้องเป่ยถังมาทั้งชีวิต สมควรออกไปเดินให้ทั่วทั้งแผ่นดินเหนือใต้ ดูว่าแผ่นดินที่พวกเขาปกป้องมานั้นมีหน้าตาเป็นอย่างไร”

โสวฝู่เดินเข้ามา พูดยิ้มๆว่า “ในเมื่อพี่เหว่ยพูดจายิ่งใหญ่เช่นนี้แล้ว ย่อมต้องมีเป้าหมายแน่ คาดว่าคงจะสั่งการให้พวกเขาจากไป”

“แล้วเจ้าคิดว่าเขาจะทำอะไรกันแน่”เซียวเหยากงนั่งลงถาม

“ไม่รู้ แต่สักพักก็คงจะรู้เอง”โสวฝู่สงบนิ่งมาก

เซียวเหยากงขยับตัวไปด้านข้างของอู๋ซ่างหวง ยื่นนิ้วมือสองนิ้วออกมา “เอามามวนหนึ่ง”

“ฝันไปเถอะ”อู๋ซ่างหวงค้อนให้เขาอย่างเฉยเมย หนึ่งเดือนได้สูบแค่นี้ ยังจะต้องแบ่งให้เขามวนหนึ่งอีกหรือ

“พรุ่งนี้พี่จูตี้มา ข้าจะฟ้อง”เซียวเหยากงเอ่ยขู่

อู๋ซ่างหวงโยนก้นบุหรี่ทิ้ง โมโหจนฟาดฝ่ามือลงไปที่หลังท้ายทอยของเขา“เจ้ากล้าหรือ ”

เซียวเหยากงนั่งลงไป เก็บก้นบุหรี่ที่ยังคงมีควันอยู่สูบไปคำหนึ่ง ปากก็พ่นควันบุหรี่ที่ออกมา ระหว่างที่ควันขาวโอบล้อมอยู่ก็เอ่ยอย่างอวดดีว่า

“ข้าไม่เพียงแต่จะฟ้องว่าท่านสูบบุหรี่ ยังจะฟ้องว่าเมื่อคืนท่านดื่มเหล้า แล้วยังตีข้าด้วย”

อู๋ซ่างหวงถอดรองเท้าจะเอามาตีเขา โสวฝู่ก็เข้ามาสงบศึก พูดกับอู๋ซ่างหวงว่า “ท่านให้เขาไปเถอะ ไม่เช่นนั้นก็จะพูดมากทั้งวัน ไม่จบไม่สิ้น ”

“ไม่ให้ ”อู๋ซ่างหวงเกลียดการข่มขู่จากน้องสิบแปดมากที่สุด

โสวฝู่ดันเขาเบาๆทีหนึ่ง ใช้สายตาส่งสัญญาณ “ให้เถอะให้เถอะ ประเดี๋ยวถ้าฟ้องขึ้นมาต้องถูกตรวจสอบ ในห้องของท่านยังซ่อนอยู่เท่าไหร่ท่านก็รู้ ในห้องข้าก็มีสมบัติซ่อนอยู่เช่นกัน ”

อู๋ซ่างหวงประหลาดใจมาก “ในห้องของเจ้ามีสมบัติอะไรซ่อนอยู่ ”

โสวฝู่เอ่ยอย่างระอาใจว่า “ครั้งที่แล้วเจ้าเมืองฉองโจวกลับมารายงานการทำงานได้เอาลูกหมากมาให้ข้า พี่จูตี้ไม่ให้กินสิ่งนั้น บอกว่าเป็นสารก่อมะเร็ง แต่ข้าก็ยังกินอยู่ดี ”

“ของนั่นไม่น่ากินจริงๆ เจ้าก็อย่ากินให้มาก”อู๋ซ่างหวงพูด

“สูบบุหรี่ก็ไม่มีอะไรน่าสูบ ทำไมท่านยังสูบอยู่เล่า”โสวฝู่ถามกลับ

เซียวเหยากงยื่นมือออกและถามอู๋ซ่างหวง “ท่านจะให้หรือไม่”

อู๋ซ่างหวงโยนให้เขามวนหนึ่งด้วยสีหน้าบูดบึ้ง “เจ้ามันเหลือทน”

ผ่านไปชั่วครู่ ก็มีคนเข้ามารายงานว่า สองสามีภรรยาอ๋องชินเฟิงอันแบกสัมภาระออกจากจวนไปแล้ว

“บอกหรือไม่ว่าจะไปที่ใด”อู๋ซ่างหวงถาม

“ไม่ได้บอก บอกแค่ว่าถ้ามีเวลาว่างจะมาพักที่นี่”

โสวฝู่บอกว่า “คาดว่าคงจะกลับไปแล้ว”