บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1494

ท่านชายสี่เหลิ่งยื่นมือเข้ามา อยากจะกุมมือนางเอาไว้ เห็นหยวนชิงหลิงที่ขมวดคิ้วอยู่ข้างๆ ท่าทีค่อนข้างเคร่งขรึม จึงเก็บมือกลับไปอย่างละอายใจ ถามอย่างรู้สึกไม่สบายใจว่า “แล้ว แล้วตอนนี้จะทำอย่างไรดี กินยาได้หรือไม่ ”

หยวนชิงหลิงบอกว่า “กินยาอะไร ต้องกินอาหารอ่อนๆไปก่อน อดทนสักหน่อย ข้ารู้ว่าตั้งครรภ์แล้วความอยากอาหารอาจจะดื้อรั้นไปบ้าง แต่ว่าตอนนี้ครรภ์ใหญ่เกินไปแล้ว ตอนที่คลอดจะค่อนข้างลำบากและอันตราย จำเป็นต้องระมัดระวังให้มากจึงจะดี”

“พี่สะใภ้ห้าท่านวางใจเถอะ ข้าจะระวังให้มาก ข้าไม่กินอีกแล้ว”

“ต้องกิน กินอาหารอ่อนๆหน่อย กินน้อยๆแต่กินหลายมื้อ อดทนอีกสักหน่อย ใกล้เวลากำหนดคลอดแล้ว อดทนอีกสักสองเดือน ”หยวนชิงหลิงพูดกำชับอีกครั้ง

หยู่เหวินหลิงพูดด้วยดวงตาแดงก่ำว่า “รู้แล้ว”

หยวนชิงหลิงรู้ตัวว่าพูดจาเคร่งครัดจริงจังเกินไปแล้ว แต่จำเป็นต้องเคร่งครัดท่านชายสี่เหลิ่งจึงจะยอมใส่ใจ แต่ไหนแต่ไรมาเขามีสติสัมปชัญญะตลอด แต่เพื่อปรนเปรอความอยากของปากภรรยา ทำได้ไม่เหมือนคนที่มีสติสักเท่าไหร่

ก่อนหยวนชิงหลิงจะจากไป ได้กำหนดมื้ออาหารขึ้นด้วยตนเอง ให้หยู่เหวินหลิงกินตามรายการอาหาร ท่านชายสี่เหลิ่งหลังจากที่ผ่านเรื่องราวทุกข์ใจก็หวนนึกถึงความทุกข์นั้น สั่งให้ทุกคนในจวนกินอาหารตามรายการอาหารขององค์หญิงทุกคน ทุกมื้อล้วนกำหนดปริมาณที่แน่นอน

เพื่อเป็นการต้อนรับลูกของท่านชายสี่เหลิ่งที่กำลังจะเกิด เพื่อให้ตอนคลอดนายหญิงจะทรมานน้อยลงเสียหน่อย ทุกคนต่างก็ตอบรับเป็นอย่างดี ต่างก็ลดน้ำหนักเป็นเพื่อนหยวนชิงหลิง

อ๋องซุนได้ยินเรื่องนี้แล้ว ย่อมต้องรู้สึกสงสารน้องสาวเป็นอย่างยิ่ง และได้พาภรรยานั่นก็คือพระชายาซุนไปจวนเหลิ่งในวันที่สามของปีใหม่ คิดว่าจะถ่ายทอดเรื่องราวที่ตนเองลดน้ำหนักมาหลายปีให้น้องได้ฟัง

หลังจากมาถึงจวนเหลิ่ง ก็พูดกับหยู่เหวินหลิงว่า “เรื่องลดน้ำหนัก ในเป่ยถังนี้ พี่รองของเจ้ามีความรู้มากที่สุดแล้ว กินให้น้อย ขยับให้มาก วันหนึ่งกินห้ามื้อ ทุกมื้อกินแค่เล็กน้อย ในท้องมีอาหารอยู่เล็กน้อยก็พอ จากนั้นทุกเช้ากลางวันเย็นก็ต้องออกไปเดินออกกำลัง ต้องออกกำลังกายทุกวันวันละครึ่งชั่วยาม ขอเพียงทำตามวิธีการที่พี่รองบอก ก็สามารถผอมลงได้แน่”

“พี่รอง ท่านก็ทำตามวิธีการนี้หรือ”หยู่เหวินหลิงมองวิเคราะห์ร่างกายที่ค่อนข้างใหญ่โตของเขา รู้สึกสงสัยอยู่บ้าง

อ๋องซุนเอ่ยว่า “พี่ใช้วิธีการนี้ ก็เคยลดได้บ้างบางส่วน แต่ว่าภายหลังควบคุมปากของตัวเองไม่ได้ ก็อ้วนเหมือนเดิม ถามพี่สะใภ้รองของเจ้าได้ พี่ก็เคยผอมอยู่ช่วงหนึ่ง”

หยู่เหวินหลิงมองไปทางพระชายาซุน ยังคงเต็มไปด้วยความสงสัย

อ๋องซุนมองไปทางภรรยา “เจ้าพูดสิ”

พระชายาซุนอึกอักอยู่ชั่วครู่ “ผอมน่ะก็เคยผอมลงสองชั่ง แต่ข้าคิดว่า เขากินมื้อเดียวก็สามารถอ้วนขึ้นได้ห้าชั่ง สองชั่งที่ผอมไปจะนับอะไรได้”

หยู่เหวินหลิงทำหน้าไม่ถูกหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก

อ๋องซุนขุ่นเคือง “พูดจาเหลวไหลจริงๆ”

หยู่เหวินหลิงครุ่นคิด พูดว่า “ข้ากินตามรายการอาหารของพี่สะใภ้ห้าที่ให้ไว้ดีกว่า นางได้ระบุชัดเจนแล้ว ไม่กินตามนั้น ประเดี๋ยวนางจะโกรธเอาได้”

อ๋องซุนได้ยิน ก็นิ่งอึ้งไปชั่วครู่ “นางให้รายการอาหารหรือ”

“ให้สิ บอกว่ากินตามนี้ก็พอ”หยู่เหวินหลิงพูด

อ๋องซุนออหนึ่งเสียง สายตาเป็นประกาย “รายการอาหารนั่น ให้พี่ดูหน่อย”

หยู่เหวินหลิงจึงให้คนเอารายการอาหารมาให้เขา “ท่านมีประสบการณ์ในการลดน้ำหนักมากที่สุด ท่านลองดูสิว่ารายการอาหารของพี่สะใภ้ห้าจะใช้ได้ผลหรือไม่”

อ๋องซุนรีบเอามาเปิดออกดูทันที เมื่อดูทั้งหมดแล้ว ก็รีบยกมือขึ้น “คัดลอกให้ข้าหนึ่งฉบับ ข้าจะกลับไปทดสอบด้วยตนเอง”

หยู่เหวินหลิงหลุดเสียงหัวเราะออกมา “พี่รอง คิดไม่ถึงเลยว่าท่านมาเอารายการอาหารหรือนี่ ไม่สู้ท่านมาอยู่ที่นี่ซะเลย ตอนนี้ทุกคนในจวนเหลิ่งต่างก็กินตามรายการอาหาร คอยสอดส่องดูแลกัน มีเพื่อน ก็สามารถอดทนทำต่อไปได้ ถ้าท่านอยากจะลดน้ำหนักจริงๆละก็ มาอยู่ที่นี่เถอะ”