บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1558

จดหมายและพิราบสื่อสารทั้งหมดที่ออกจากเมืองโร่ตูล้วนต้องผ่านกรงเล็บของนกฟีนิกซ์น้อยทั้งนั้น เพื่อให้มั่นใจว่าจะไม่เล็ดลอดเรื่องที่เจ้าหญิงอยู่ที่นี่ออกไป

หูหมิงส่งจดหมายหาทังหยาง ย่อมเอ่ยเรื่องที่เจ๋อหลานอยู่ที่เมืองโร่ตู แต่จดหมายฉบับนี้เมื่อถึงมือทังหยางกลับไม่เอ่ยถึงเรื่องนี้แม้แต่น้อย แค่รายงานว่าปลอดภัยดีตามปกติ แล้วก็บอกว่าตนทำงานอยู่ที่เมืองโร่ตู ถามทังหยางว่าอนุญาตหรือไม่

พิราบสื่อสารของทังหยางก็ถูกนกฟีนิกซ์น้อยขวางไว้เช่นกัน

ยังคงเป็นลายมือที่เจ๋อหลานลอกเลียนแบบทังหยางเช่นเดิม บอกให้เขาช่วยเจ้าหญิงที่เมืองโร่ตูดีๆ ดูแลเมืองโร่ตูให้เรียบร้อย

ครั้นหูหมิงได้รับจดหมายจึงจะวางใจ ในเมื่อราชสำนักอนุญาตให้ทำงาน เช่นนั้นเขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะจากไป

อีกอย่างเจ้าหญิงก็อยู่ที่นี่ เขาไม่วางใจไปด้วย

ดังนั้นหูหมิงจึงอยู่ที่เมืองโร่ตูทั้งอย่างนั้น รับผิดชอบดูแลความสงบ

ก่อนหน้านี้แม่นางโจวเกรงว่าจะทำให้ประชาชนไม่พอใจราชสำนัก จึงไม่ได้ปกครองอย่างเข้มงวด ทำให้ปัญหาไม่หมดสิ้น

แต่หูหมิงได้รับการแนะนำจากเจ๋อหลาน ดำเนินมาตรการเข้ม จับพวกฉก ชิง ฉุด หลอก แย่ง มาลงโทษหนักทั้งหมด

ในเวลาสองเดือนสั้นๆ ก็จับกุมได้ร้อยกว่าคน ทั้งหมดถูกส่งไปอยู่ในตาราง เป็นที่สะเทือนขวัญคนที่มีใจคิดร้าย และเปลี่ยนโฉมหน้าใหม่ของเมืองโร่ตู

บัดนี้เมืองโร่ตูมีคนพรั่งพร้อม ให้ความร่วมมือทางการตรวจสอบคนร่อนเร่ได้

ผู้ใดที่สืบค้นประวัติไม่ได้ก็ขับไล่ออกจากเมืองหมด การคัดกรองนี้ตรวจสอบเจอคนแคว้นจินมากมาย พวกเขาอยู่ในเมืองโร่ตูไม่ได้ทำการค้า ไม่ได้ทำงาน แต่กลับมีเงินใช้ ย่อมเป็นพวกสอดแนมที่แคว้นจินส่งมาดูลาดเลา

ใครจะคิดว่าครั้นเด็กแปดขวบมา ปัญหาคาราคาซังหลายปีของเมืองโร่ตูจะเกิดความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่?

ข่าวของสายสืบส่งไปถึงแคว้นจิน หลังจากอ๋องเจิ่นกั๋วของแคว้นจินเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดชัดแล้ว สงสัยว่าเด็กแปดขวบนี้ก็คือเจ้าเมืองของเมืองโร่ตู องค์หญิงเจิ่นกั๋วธิดาของหยู่เหวินเห้าฮ่องเต้เป่ยถังนั่นเอง

แต่เด็กแปดขวบกลับทำลายเครือข่ายข่าวสารของเขาได้ นี่จะให้ยอมได้อย่างไร

อีกอย่าง เขาเป็นถึงอ๋องเจิ่นกั๋ว กลับแพ้ให้องค์หญิงเจิ่นกั๋วที่อายุแปดขวบ จะให้เอาหน้าไปไว้ที่ไหน

เขาร้อนรนขึ้นมาเล็กน้อย แผนการสองปีกลับสูญเสียคนไปกว่าครึ่ง แม้แต่โจรไร้หลักแหล่งบนเขาลั่งซานก็ถูกกำจัดด้วย เช่นนี้แล้วเมื่อไรจึงจะได้เมืองโร่ตู?

เขากังวลว่าแร่ของเมืองโร่ตูจะถูกนำมาใช้ประโยชน์ แคว้นจินก็อาศัยการขายแร่ตั้งตัวขึ้นมา ต้องยึดเมืองโร่ตูให้ได้ นำแร่ออกมาขายให้แคว้นต้าเยว่กับต้าซิงต่อ แคว้นจินจึงจะรุ่งเรืองมั่งคั่ง

แคว้นจินพัฒนาแล้วจึงจะเขี่ยฮ่องเต้องค์น้อยได้ ทำให้ประชาชนยอมรับจากใจ ให้เขาขึ้นเป็นฮ่องเต้แทน

ปีนี้ฮ่องเต้องค์น้อยอายุสิบขวบ หากในสองสามปีนี้ยังเขี่ยเขาทิ้งไม่ได้ วันข้างหน้าเขาเติบใหญ่ขึ้นทุกวัน พอมีความสามารถ จะปลดเขาก็เป็นเรื่องยากแล้ว

อีกอย่างเจ้าเด็กนี่ตอนนี้แม้ดูใสซื่อ แต่ลับหลังเขากลับมีแผนการมากมาย

จะรอไม่ได้อีก เขาต้องชิงเมืองโร่ตูมาให้ได้

ดังนั้นเขาจึงสั่งการทันที ให้จับตัวเจ้าหญิงน้อยกลับมา ใช้นางข่มขู่หยู่เหวินเห้าฮ่องเต้เป่ยถัง บีบให้เขามอบเมืองโร่ตูมาเสีย

เขารู้ว่าเวลานี้เป่ยถังไม่อาจทำสงครามได้ กับแค่เมืองโร่ตูเมืองเดียว เป็นเมืองไร้ความหมายของเป่ยถัง หยู่เหวินเห้าต้องยินดีแลกเมืองกับธิดาตนแน่

เขารู้ว่าเมืองโร่ตูคัดกรองสายสืบได้แล้วส่วนหนึ่ง แต่ยังดีที่เขายังมีทางอื่น วางแผนให้ยอดฝีมืออู่หลินจำนวนหนึ่งแอบแฝงอยู่ในเมือง แค่สั่งการไป การลักพาตัวเจ้าหญิงน้อยมาก็ไม่เป็นปัญหา

ไม่มีทางที่จะให้คนส่งสารเข้าไปได้อีก ประตูเมืองตรวจสอบเคร่งครัด ดีที่ปกติใช้พิราบสื่อสาร ดังนั้นจึงเลี้ยงพิราบสื่อสารไว้อยู่แล้วจำนวนหนึ่ง

อ๋องเจิ่นกั๋วใช้พิราบสื่อสารถ่ายทอดคำสั่งไปยังเมืองโร่ตู ให้ยอดฝีมือที่แทรกซึมอยู่ในเมืองจับตัวเจ้าหญิงน้อย หากสำเร็จจะตกรางวัลให้หนึ่งแสนตำลึง

นกฟีนิกซ์น้อยขวางพิราบสำคัญตัวนี้ได้ ดังนั้นจดหมายจึงตกอยู่ในมือเจ๋อหลาน

เจ๋อหลานอ่านคำสั่ง ขมวดคิ้วถอนหายใจเบา “ถ้าให้เสด็จพ่อข้าเห็นจดหมายฉบับนี้คงต้องโมโหตายแน่ พวกเขาเป็นแค่แคว้นจินเล็กๆ ลงขันทีก็แสนตำลึงแล้ว ถ้าให้เสด็จพ่อซื้อหัวคน ก็คงมีให้ได้แค่พันตำลึงกระมัง”

เทียบกันไปเทียบกันมา น่าโมโหชะมัด

นางเรียกแม่นางโจวเข้ามา