บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1567

เมื่อเข้าไปในเรือนแล้ว หรงเยว่ก็พูดขึ้นมาอย่างอดรนทนไม่ไหว “ก่อนหน้านี้ข้าก็รู้สึกว่าเขาไม่ชอบมาพากลแล้ว ออกไปข้างนอกทั้งวันทั้งคืน แม้แต่วันหยุดก็ไม่อยู่บ้านเป็นเพื่อนลูก กลางดึกยามเกิง(23.00น.-01.00น.)ก็ยังไม่เห็นเขากลับมา เดิมทีข้าคิดว่าเขามีงานยุ่ง ภายหลังถามคนในกรมแล้ว จึงรู้ว่าไม่ใช่ เขานั้นมีเวลาส่วนตัวมาก ไปเที่ยวเล่นเป็นเพื่อนคนอื่นแล้ว คืนวันนั้น ข้ารอจนถึงยามเกิง(23.00น.-01.00น.)ก็ไม่เห็นเขากลับมา จึงได้ให้คนไปสืบว่าเขาอยู่ที่ไหน ได้ข่าวว่าเขาอยู่ที่หอทิงจุ้ย จึงรีบไปหาเขา ตอนที่ผลักประตูห้องส่วนตัวเข้าไป เขากับหญิงสาวคนหนึ่งกำลังดื่มเหล้าอยู่ในนั้น ดื่มเหล้ากันสองต่อสอง ไม่มีคนอื่นอยู่ด้วย”

หยวนชิงหลิงอยากจะพยายามพลิกสถานการณ์สักหน่อย “ก็แค่ดื่มเหล้า ไม่มีอย่างอื่น เจ้าคิดมากไปเองหรือไม่”

หรงเยว่เลิกคิ้วขึ้น “ถ้าหากเจ้าห้ากับหญิงสาวคนหนึ่งกำลังดื่มเหล้ากันอยู่ในห้องส่วนตัว เจ้าจะคิดว่าเจ้าคิดมากไปหรือไม่”

หยวนชิงหลิงครุ่นคิด ข้ออ้างนี้ใช้ไม่ได้จริงๆ

“เช่นนั้นหลังจากที่เจ้าเข้าไปแล้ว เขาว่าอย่างไรบ้าง”หยวนชิงหลิงถาม

หรงเยว่จึงรู้สึกโมโหเป็นอย่างยิ่ง “เขาบอกกับหญิงสาวผู้นั้นว่าข้าเป็นน้องสาวนาง เจ้าว่าเขาทำเกินไปหรือไม่”

“หา？”หยวนชิงหลิงตกตะลึง น้องสาว ช่างไม่ได้เรื่องจริงๆเลย หรือหญิงสาวคนนั้นจะไม่รู้ว่าอ๋องหวยได้แต่งงานมีครอบครัวแล้ว

“เช่นนั้นเจ้าจึงระเบิดอารมณ์หรือ”หยวนชิงหลิงคิดว่าด้วยนิสัยของหรงเยว่ นางคงต้องคว่ำโต๊ะแน่

“ไม่คุ้มที่จะทำเช่นนั้น ในเมื่อเขาบอกว่าข้าเป็นน้องสาว เช่นนั้นข้าก็เรียกเขาว่าพี่ชายคำหนึ่งแล้วก็จากไป คนสารเลวเช่นนี้ ควรค่าที่ข้าจะระเบิดอารมณ์ด้วยหรือ หลังจากข้าจากมาแล้วก็เก็บข้าวของออกจากจวนทันที ลูกข้าก็ไม่เอา ”หรงเยว่เอ่ยเสียงเย็น

หยวนชิงหลิงถามขึ้น “เขามีความลำบากใจอะไรหรือไม่ เจ้าจะลองคิดทบทวนอย่างมีเหตุผลดีๆสักหน่อยหรือไม่”

“เรื่องนี้ หากไม่มีหญิงสาวสามารถใช้เหตุผลได้ ข้าไม่อยากคิดทบทวน ถ้าหากเขามีเรื่องลำบากใจจริงๆ ข้ามาที่จวนอ๋องฉู่ถึงสามวันแล้ว ทำไมเขาไม่ตามมาอธิบาย แม้แต่แม่สามีข้าก็ตามมาแล้ว เขากลับไม่มา ”

หยวนชิงหลิงรู้สึกว่าหลู่ไท่เฟยก็นับว่าไม่เลว แม่ทั่วไปต่างก็รู้เห็นเป็นใจกับลูกชายของตัวเอง การแต่งงานรับอนุภรรยาในยุคนี้ก็ไม่นับว่าเป็นเรื่องแปลกอะไร

แต่เรื่องนี้ไม่ว่าอย่างไรก็มีความน่าประหลาดใจอยู่ บางทีอาจจะเป็นเพราะนางเชื่ออย่างสนิทใจว่าเจ้าหกไม่ใช่คนเช่นนั้น แค่ที่สำคัญคือ หรงเยว่ถึงกับทั้งลูกชายลูกสาวทั้งคู่เอาไว้ ที่ทำให้รู้สึกคาดคิดไม่ถึงจริงๆ

แต่ว่าบางทีหรงเยว่อาจจะพูดถูก ในด้านนี้ หญิงสาวไม่มีทางครองความมีเหตุผลไว้ได้

นอกเสียจากจะไม่รักแล้ว

“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร เจ้ารู้หรือไม่”หยวนชิงหลิงถาม

“ไม่รู้ ข้าเองก็ไม่อยากถาม ที่ข้าถือสาคือเขาทำผิดต่อข้า หญิงสาวคนอื่นอยากจะได้ตัวสามีข้า ข้าโมโหก็ส่วนโมโห แต่ถ้าหากเขายินดี บัญชีนี้ก็ไม่ต้องไปคิดกับคนอื่นแล้ว ไม่ใช่นางก็ยังมีหญิงสาวคนอื่นอีก”

หยวนชิงหลิงรู้สึกว่าความคิดของหรงเยว่ค่อนข้างล้ำหน้าอยู่

เพียงแต่ ทำไมเรื่องนี้จึงเป็นเช่นนี้ไปได้เล่า

“เช่นนั้นทำไมเจ้าจึงต้องทิ้งลูกไว้ด้วย”หยวนชิงหลิงถาม

หรงเยว่ทำเสียงขึ้นจมูก “ข้าจะได้มีชีวิตที่ผ่อนคลายสบายใจแล้ว จะเอาลูกๆไปด้วยทำไม ให้เขาเลี้ยงลูกไปเถอะ ใช่ว่าจะเลี้ยงไม่ได้เสียหน่อย ถ้าหากหลังจากหย่ากันแล้ว เขาจะแต่งงานกับหญิงคนนั้น แล้วกล้าใจดำกับลูกข้า ข้าต้องกลับไปฆ่าพวกเขาแน่”

หยวนชิงหลิงรู้สึกทำหน้าไม่ถูกอยู่บ้าง คิดไปถึงขั้นนั้นแล้วหรือ แม้แต่แต่งแม่เลี้ยงเข้าบ้านก็คิดไปเองแล้ว

หยุดชะงักไปชั่วครู่ หรงเยว่ก็เอ่ยด้วยใบหน้าเย็นชาว่า “อีกอย่าง ข้าไม่อยู่ในจวน อย่างไรเสียเขาก็ต้องกลับไปดูลูก ยังจะมีเวลาไปมีความสุขกับหญิงสาวหรือ ลูกหญิงชายคู่หนึ่ง พอที่จะทำให้เขาทรมานได้”

“เจ้าไม่คิดถึงความเป็นไปได้อย่างอื่นเลยหรือ”หยวนชิงหลิงถาม

“เคยคิด แต่เขาไม่มาอธิบาย ข้าให้โอกาสเขาแล้ว”หรงเยว่เอ่ยเสียวเรียบ

หยวนชิงหลิงรู้สึกว่านางเองก็ไม่ได้เสียใจขนาดนั้น กลับเหมือนชีวิตของทั้งสองคนราบเรียบอยู่บ้าง อยากจะหาเรื่องมากระตุ้นตัวเองเสียหน่อย เพื่อเสริมความรู้สึก

นางต้องไปหาเจ้าหกเพื่อถามให้รู้เรื่อง ทางที่ดีที่สุดคืออย่าเอาเรื่องนี้ไปให้เจ้าห้าต้องปวดหัวอีก