บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1581

หลังจากไปเดินเล่นกับยายชิวกลับมา หยวนชิงหลิงค่อยดึงท่านชายสี่ไปแอบถามว่า “พระชายามีลูกหรือ?”

ท่านชายสี่ถามขึ้นว่า “พี่ชายลุ่ยกับพี่หญิงจวิ้น”

หยวนชิงหลิงรีบพยักหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “พี่ชายลุ่ยกับพี่หญิงจวิ้น พวกเขาอยู่ที่ไหน?”

“ไม่อยู่ที่เป่ยถัง แต่ได้ยินอาจารย์พูดว่าบอกให้พวกเขามาหาป้าชิวแล้ว” ท่านชายสี่เรียกยายชิวว่าป้า เพราะยายชิวกับพระชายาเป็นรุ่นเดียวกัน

“พวกเขาจะกลับมารึ? จริงหรือ?” หยวนชิงหลิงรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เมื่อก่อนไม่รู้ว่าพวกเขามีลูก คิดว่าเป่ยถังเอาเปรียบพวกเขา ทำให้พวกเขาไม่สามารถมีลูกเป็นของตัวเอง ตอนนี้ได้รู้ว่าพวกเขามีลูก จึงรู้สึกดีใจมากจริงๆ

“อืม ไม่รู้ว่าจะกลับมาไหม แต่คิดว่าน่าจะกลับมานะ อาจารย์พ่อสั่งไปแล้ว พวกเขาไม่กล้าขัดคำสั่ง”

“อยากเจอพวกเขาสักครั้งจริงๆ เชื่อว่าเจ้าห้าก็อยากเจอมาก แต่ว่าทำไมพวกเขาไม่อยู่ข้างกายท่านอ๋องกับพระชายาล่ะ?” หยวนชิงหลิงพูดขึ้น

“สถานการณ์คร่าวๆเจ้าก็น่าจะรู้ อาจารย์พ่อของข้าเคยเกือบได้เป็นว่าที่กษัตริย์ ก่อนหน้านั้นพวกเขาไม่ยอมปรากฏตัว ตอนนี้อู๋ซ่างหวงสละบัลลังก์ พ่อตาสละบัลลังก์ เจ้าห้าขึ้นครองราชย์แล้ว แผ่นดินเปลี่ยนกษัตริย์หลายคนแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลขนาดนั้นแล้ว”

“พวกเขาระวังมากเกินไปไหม? ข้าคิดว่าไม่จำเป็นขนาดนั้น” หยวนชิงหลิงพูดขึ้น

ท่านชายสี่หัวเราะ พร้อมพูดขึ้นว่า “บางทีอาจจะไม่ต้องทำถึงขนาดนั้น มีอันตรายสักนิดก็ไม่ได้ไง เมื่อมีการเคลื่อนไหว ยังไงก็ต้องมีคนคอยหาเรื่อง”

หยวนชิงหลิงคิดดูแล้วก็ถูก ปัญหามากน้อยทั้งภายในภายนอก หลายสิบปีแล้วก็ยังไม่สามารถแก้ปัญหาได้อย่างถึงที่สุด มีเรื่องน้อยก็ทุกข์น้อย

เมื่อคิดดูดีๆแล้ว เป่ยถังยังคงติดค้างพวกเขา

ช่วงพลบค่ำหยวนชิงหลิงหาเวลาว่างเข้ามาในวัง นอกจากบอกข่าวดีนี้ให้กับหยู่เหวินเห้าแล้ว ยังอยากอยู่ทานข้าวกับพวกเขาสองพ่อลูกสักมื้อ

กลับมาถึงวัง ทั่วทั้งตำหนักเสี้ยวเยว่ไม่เห็นเงาสองพ่อลูก ถามลู่หยา ลู่หยาบอกว่าหลังจากฝ่าบาทเสร็จงานราชการแล้วก็พาเจ้าหญิงออกไปแล้ว ไม่รู้ว่าไปไหน

หยวนชิงหลิงแปลกใจ นี่ก็ค่ำแล้ว ยังจะไปไหนได้? หรือออกจากวังไปหานาง?

“ไปจวนอ๋องซู่หรือ?” หยวนชิงหลิงถามลู่หยา

“ไม่รู้เหมือนกัน ไม่ได้บอก ใต้เท้าสวีอยากตามไปด้วย ฝ่าบาทไม่ให้ไป เดิมมู่หรูกงกงไล่ตามไปถึงหน้าประตูแล้ว ยังถูก ฝ่าบาทไล่กลับมา” ลู่หยาพูดพร้อมหัวเราะ มู่หรูกงกงน่าสงสารมาก

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นอย่างยิ้มแย้มว่า “น่าจะไปหาข้าที่จวนอ๋องซู่ ข้าขี่ม้ามาไม่ได้มาทางถนนชิงหลวน ถึงไม่เจอพวกเขา ได้ ข้ากลับไปหาพวกเขา”

หยวนชิงหลิงพูดจบ ก็รีบไปอย่างเร่งรีบแล้ว

ลู่หยาอึ้ง ฝ่าบาทกับเจ้าหญิงไปจวนอ๋องซู่หรือ? แล้วทำไมถึงเอาคันเบ็ดไปด้วย? อ้อ ใช่ จวนอ๋องซู่มีทะเลสาบ สามารถตกปลาในทะเลสาบได้

หยวนชิงหลิงกลับมาถึงจวนอ๋องซู่ ถามองครักษ์เงาดำว่าเจ้าห้ามาที่นี่ไหม

ช่วงนี้องครักษ์เงาดำมักเฝ้าอยู่หน้าประตู เขาจะรู้ดีที่สุด

“ไม่นี่ ไม่เห็น” องครักษ์เงาดำแทะกัดกินเนื้อแห้ง พร้อมพูดขึ้น

“ไม่หรอ? เป็นไปได้อย่างไร?” หยวนชิงหลิงอยากถามอะไรอีก กลับเห็นเขาหันไปเล่นกับหู่เย่แล้ว จึงคิดว่าตอนที่เจ้าห้ามา เป็นไปได้ว่าเขาอาจจะกำลังเล่นอยู่ จึงไม่เห็น จึงตรงไปยังเรือนทิงหยู่เซวียน

หากเจ้าห้ากับกวาเอ๋อมา จะต้องไปถวายพระพรอู๋ซ่างหวงที่เรือนทิงหยู่เซวียนแน่ ตามหลักที่ผ่านมา อู๋ซ่างหวงจะชอบถามโน่นถามนี่ ยืดยื้อให้เจ้าห้าอยู่กับเขานานหน่อย