บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 162

หยวนชิงผิงเห็นนางมีท่าทีเหมือนไม่รู้เรื่องอะไร จึงพูดอธิบายขึ้นว่า “เข้าใจ ฉู่หมิงชุ่ยจะเปิดโรงโจ๊กนอกเมือง บรรเทาทุกข์ขอทานในเมือง และสองวันก่อน พระชายาจี้ไปยังวัดชิงฮัวเพื่ออธิษฐาน ขอพรให้ประชาชนพ้นจากภัยน้ำท่วมทั้งที่ยังป่วยอยู่ โดยคุกเข่าอยู่ทั้งคืน”

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นว่า “พระชายาจี้ไปขอพรทั้งที่ยังป่วยอยู่หรือ? คุกเข่าทั้งคืนแบบนี้ อาการป่วยคงแย่ยิ่งกว่าเดิมไหม?”

“ใช่ ได้ยินว่าอาการหนักขึ้น ฮ่องเต้ยังประทานยามาให้ด้วย” หยวนชิงผิงจู่ๆก็มองดูนางด้วยความประหลาดใจ พร้อมพูดว่า “ไม่ถูกนี่ เจ้าเป็นถึงพระชายาอ๋องฉู่กลับไม่รู้เรื่องพวกนี้หรือ? เรื่องพวกนี้แม้แต่ข้ายังรู้เลย”

หยวนชิงหลิงยิ้มพูดว่า “ข้าเป็นกบในกะลา”

แม้แต่เรื่องภัยน้ำท่วมนางก็ไม่รู้

อดทนไว้ แล้วนางก็ถามขึ้นว่า “น้ำท่วมที่ไหน?”

“ใครจะไปรู้ ได้ยินว่าเป็นเมืองเล็กเมืองหนึ่งแถวชายแดน”

“เดี๋ยวข้าค่อยไปถามหยู่เหวินเห้า”หยวนชิงหลิงพูดขึ้น

หยวนชิงผิงมองดูนาง พูดขึ้นด้วยคิ้วตาตกตะลึงว่า “นี่เจ้าเรียกชื่อท่านอ๋องแบบนี้เลยหรือ?”

“ไม่เช่นนั้นล่ะ?”หยวนชิงหลิงยังไม่รู้ตัว ในใจยังกำลังคิดว่าน้ำท่วมในเมืองเล็กๆที่ชายแดนไหน? หากเป็นเรื่องจริง หยู่เหวินเห้าน่าจะรู้สิ

“หากท่านพ่อได้ยิน เขาตีเจ้าตายแน่”หยวนชิงผิงพูดขึ้น

หยวนชิงหลิงยิ้มพูดขึ้นว่า “เขาไม่ได้ยิน และก็ไม่ได้เจอข้า”

“แต่ตอนนี้เขาก็ไม่ต้องตีเจ้าหรอก” หยวนชิงผิงยักไหล่ เม้นปาก พร้อมพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “ช่วงนี้ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ชอบพาแขกกลับมาบ้าน แล้วก็เรียกข้าออกมา”

“ไม่ใช่มั้ง? ล้วนเป็นใครบ้างหรือ? เมื่อก่อนเจ้าเคยเห็นไหม?”หยวนชิงหลิงถามขึ้น

“ไม่เคยเห็น ส่วนคนอะไรนั้น ข้าจะไปรู้ได้อย่างไร? แต่ก็สามารถเดาได้”หยวนชิงผิงพูดขึ้นอย่างเบื่อหน่าย

หยวนชิงหลิงมองดูแล้วก็พูดขึ้นทันใดว่า “เรื่องคู่ครองของเจ้า?”

หยวนชิงผิงมองดูด้านนอก พร้อมพูดขึ้นว่า “ไม่อย่างนั้นจะด้วยเห็นผลอะไรล่ะ?”

หยวนชิงหลิงถามขึ้นว่า “ตัวเจ้าเองมีความคิดเห็นอย่างไร?”

หยวนชิงผิงมองดูนางแวบหนึ่ง แล้วพูดขึ้นอย่างประชดว่า “ข้าจะสามารถมีความคิดเห็นอะไร? หากไม่ใช่เหมือนตระกูลฉู่ก่อนหน้านี้ที่ต้องการเอาชีวิตข้า ข้าก็ไม่มีอะไรที่จะสามารถตอบโต้หรือปฏิเสธได้แล้ว”

สำหรับอนาคต นางไม่สามารถที่จะยังมีความต้องการอย่างอื่น

เรื่องแต่งงาน นางไม่เคยได้แสดงความคิดเห็น

ก่อนหน้านี้ที่ต่อต้าน เพราะดาบเล่มใหญ่ของตระกูลฉู่จ่ออยู่บนคอ แต่งงานไป นางก็ต้องตายอย่างเดียว

คิดถึงที่หยวนชิงหลิงเคยเกือบตายเพราะนาง ในใจลึกๆก็เกิดความรู้สึกสับสนขึ้นมา

เมื่อก่อนนางคิดว่าพี่สาวคนนี้ขี้ขลาดไร้ประโยชน์ และยังละโลบโลภมาก

ตอนนี้เปลี่ยนไปอย่างมากแล้ว

“พี่ใหญ่ระวังไว้บ้างเถอะ ตอนนี้เจ้าเป็นพระชายาอ๋องฉู่ ต่อให้เจ้าไม่ไปหาเรื่องคนอื่น ก็ใช่ว่าคนอื่นจะยอมให้เจ้าอยู่อย่างสงบสุข”

หยวนชิงหลิงอึ้งไปสักพัก เมื่อกี้ยังพูดถึงงานแต่งงานของนางอยู่ไม่ใช่หรือ?

ทำไมถึงกลายเป็นพูดเตือนนางขึ้นมาเสียล่ะ? ความคิดของน้องสาวคนนี้เปลี่ยนแปลงเร็วจริงๆ

“พรุ่งนี้ ฉู่หมิงชุ่ยจะเปิดโรงทานโจ๊ก เราไปดูกันไหม?” หยวนชิงหลิงพูดขึ้น

“มีอะไรน่าดู? ไปสนับสนุนนางหรือ?”หยวนชิงผิงไม่เข้าใจ

“ฉู่หมิงชุ่ยดูไม่เหมือนคนดี หากเพื่อชื่อเสียงแล้วนางยอมที่จะทำเรื่องที่เป็นประโยชน์ต่อคนที่ยากลำบาก ก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องที่ไม่ดี”

หยวนชิงผิงมองดูนาง พร้อมพูดขึ้นว่า “มีประโยชน์ต่อคนยากลำบาก ส่งผลดีต่อเจ้าอย่างไร? เจ้าไม่ใช่คนยากลำบากสักหน่อย นี่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเจ้า”