บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1647

อาการของฮูหยินเหยาค่อยๆดีขึ้นเรื่อยๆ เลือดที่ส่งไปทดสอบในยุคปัจจุบันก็ส่งกลับมาแล้ว ที่มาพร้อมผลการตรวจเลือด ก็มีรายงานอย่างละเอียดของแมลงน้ำแข็งฉบับหนึ่งกลับมาด้วย ยังมียาไอบูโพรเฟนบางส่วนที่เจ้าห้าเคยใช้แล้ว

สารควบคุมการเกิดปฏิกิริยาเคมีของเจ้าห้าได้ถูกส่งไปแล้ว สามารถควบคุมน้ำได้ตามใจ ความสามารถนี้นับว่าเป็นความโชคดีสองชั้น เขาไม่ใช้มันง่ายๆ

ส่วนจะมีความสามารถอื่นอีกหรือไม่ ยังคงต้องรอให้ปรากฏขึ้นมาเรื่อยๆ

สารควบคุมปฏิกิริยาเคมีของหยวนชิงหลิงก็ค่อยๆลดจำนวนลงแล้ว เพราะว่านางต้องวิจัยยาที่ใช้รับมือกับแมลงน้ำแข็ง

หยุดการเต้นของหัวใจไว้ก่อนชั่วคราว หรือไม่ก็รอให้พบกับเจ้าของแล้ว ให้นางทำการวิจัยด้วยตนเอง

นางกับฉีฮั่วยังติดต่อกันเรื่อยๆ เพราะถ้าวิจัยยาออกมาแล้ว จำเป็นต้องให้ทางฉีฮั่วช่วยทำการทดสอบ

นางเองก็ได้ส่งจดหมายให้ฉีฮั่วบอกกล่าวกับจิ่งเทียน เพราะเมื่อยาถูกวิจัยออกมาแล้ว ต้องได้รับความร่วมมือจากจิ่งเทียนด้วย เขามีสิทธิ์ที่จะรับรู้

ฉีฮั่วไม่รู้จะบอกกับจิ่งเทียนอย่างไร แต่ผ่านไปไม่นาน หยวนชิงหลิงก็ได้รับจดหมายจากพิราบสื่อสารของฉีฮั่ว ในจดหมายเขียนมาว่า จิ่งเทียนกล่าวขอบคุณหยวนชิงหลิงที่ทำเพื่อเขา เขาจะใช้ทุกวิถีทางที่ทำได้เพื่อต่อต้านกับโชคชะตาที่เกิดขึ้น

และวันถัดมาก็ได้รับจดหมายอีกฉบับจากฉีฮั่ว บอกว่าจิ่งเทียนได้ส่งคนไปยังเมืองเจียงเป่ย เก็บหนังสือแต่งตั้งฮองเฮาคืนมาจากอ๋องอัน

ก่อนหน้านี้หยวนชิงหลิงรู้สึกว่าเรื่องการแต่งตั้งฮองเฮานั้นเป็นแค่การเล่นๆของเด็กๆเท่านั้น

แต่พอได้ยินฉีฮั่วบอกว่าจิ่งเทียนได้เก็บหนังสือแต่งตั้งกลับไปแล้ว นางก็รู้สึกปวดใจขึ้นมาเล็กน้อย

เขาพยายามทุกอย่างเพื่อต่อต้านโชคชะตา แต่ว่า ในขณะเดียวกันเขาก็วางแผนรับมือในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด ฉะนั้นจึงได้เก็บหนังสือแต่งตั้งกลับไป เพื่อลดผลกระทบที่เกิดขึ้นต่อกวาเอ๋อจากการแต่งตั้งฮองเฮาในครั้งนี้

นางได้พูดเรื่องนี้กับเจ้าห้า

เจ้าห้าฟังแล้ว ก็นิ่งขรึมลงไป เพราะว่าตอนที่ยายหยวนกำลังพูดถึงเรื่องนี้ ได้พูดออกมาประโยคหนึ่งว่า จิ่งเทียนกับเปาเอ๋ออายุห่างกันไม่มากนัก

เขาไม่ชอบจิ่งเทียนมาตลอด เขาไม่ชอบใครก็ตามที่หวังจะได้ตัวกวาเอ๋อของเขา

แต่ว่า แม้ว่าจะเป็นฮ่องเต้องค์หนึ่ง แต่ที่จริงก็เป็นแค่เด็กคนหนึ่งเท่านั้น อีกทั้งพ่อแม่ยังเสียชีวิตแล้วทั้งคู่ บนบ่ายังต้องแบกรับภาระที่หนักอึ้ง

ข้างกายไม่มีผู้อาวุโสที่สามารถพึ่งพาได้ เขาเผชิญหน้ากับความตายตามลำพัง ความโดดเดี่ยวและไร้ที่พึ่งเช่นนี้ ได้แต่แบกรับเอาไว้เองเงียบๆ

“ไม่มีทางอื่นแล้วหรือ”หยู่เหวินเห้าถามขึ้น

“ข้ากำลังศึกษาอยู่ แต่ว่า ความคืบหน้ายังคงช้ามาก ข้าก็ไม่สามารถทิ้งที่นี่เพื่อกลับไปยังยุคปัจจุบันได้ ครรภ์ของฮูหยินเหยายังต้องดูแลปกป้องกันต่อไป อีกอย่าง แม้ว่าข้าจะกลับไปได้ก็ไม่แน่ว่าจะสามารถวิจัยออกมาได้ก่อนกำหนดการของเขาจะมาถึง ตอนนี้ต้องเร่งทำเวลาบ้างแล้ว”

หยู่เหวินเห้ามองนาง“เจ้ามีวิธีเร่งเวลาได้หรือ”

นางบอกว่าจะเร่งทำเวลา เช่นนั้นในใจคงจะมีความมั่นใจหรือไม่ก็วิธีการอยู่บ้าง

หยวนชิงหลิงยิ้ม ที่สุดแล้วก็จิตใจสื่อถึงกันได้

“วิธีการยืดอายุขัยของเขา ก่อนอื่นต้องใช้เลือดของท่านมาควบคุมแมลงน้ำแข็งก่อน เพราะว่าท่านได้หายเป็นปกติดีแล้ว และการหายดีของท่านนั้นไม่สามารถลอกเลียนได้ เดินผิดก้าวเดียว ล้วนเป็นไปได้ว่าอาจถึงแก่ชีวิตเขา แต่ในเลือดของท่านมีประสิทธิภาพในการควบคุมแมลงน้ำแข็งอย่างน่าอัศจรรย์ อาจต้องให้ท่านถ่ายเลือดจำนวนสองร้อยซีซี เพื่อควบคุมการเคลื่อนไหวของแมลงน้ำแข็งเป็นการชั่วคราว แต่ถ้าหากท่านตัดสินใจจะช่วยเขา ก็ต้องเตรียมใจไว้ด้วย บางที อาจไม่ได้ถ่ายเลือดแค่ครั้งเดียว ข้าคาดว่าอาจจะต้องใช้ประมาณสองสามครั้ง แต่ท่านวางใจได้ จะไม่เป็นผลร้ายต่อร่างกายของท่านแน่นอน”

หยู่เหวินเห้าพูดยิ้มๆว่า “ถ้ามีผลร้ายจริงๆละก็ เจ้าก็คงไม่เห็นด้วยแน่”

“นั่นก็จริง”หยวนชิงหลิงก็ยิ้มออกมา

มองเขา ตอนนี้เจ้าห้าช่างมีความเห็นอกเห็นใจจริงๆ เดิมคิดว่าเขาจะไม่ยินดีช่วยจิ่งเทียนเสียอีก

เจ้าห้ามองรอยยิ้มหยอกเย้าบนใบหน้าของนาง ก็กอดนางเอาไว้ “ทำไม คิดว่าข้าจะไม่ช่วยเขาหรือ ข้าเป็นคนเลือดเย็นเช่นนั้นเชียวหรือ”

“ไม่ใช่ เจ้าห้าของพวกเรานั้นเป็นผู้ที่มีความเห็นใจผู้อื่นที่สุดในโลกแล้ว”หยวนชิงหลิงอิงแอบในอ้อมอกของเขา พูดอย่างภูมิใจ

เจ้าห้าชะงักไป ยอมรับคำชื่นชมนี้อย่างยินดี เพราะว่า นั่นเป็นเด็กที่คิดจะแต่งงานกับกวากวา เข้ายังยินดีช่วยเหลือ เห็นได้ชัดว่าเขามีเมตตามากทีเดียว