บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1686

หยวนชิงหลิงรู้ว่าพวกลูกๆกลับมา ก็รีบกลับมาจากจวนฮูหยินเหยา

รู้ว่าพวกเขาน่าจะต้องกลับมาแล้ว เพราะวันชาติจีนหยุดเรียน พวกลูกๆต้องกลับมาแน่

เมื่อกลับมาถึงบ้าน เห็นผู้ชายตัวโตผมสั้นสองคน ถึงแม้จะเปลี่ยนใส่ชุดที่นี่แล้ว แต่หยวนชิงหลิงก็ยังมองเห็นถึงความเป็นนักเรียน

พวกลูกชายวิ่งไปกอดแม่ หยวนชิงหลิงลูบใบหน้าของพวกเขา พร้อมพูดขึ้นว่า “ขาวขึ้นแล้ว กินดีอยู่ดีจริงๆ”

“แน่นอนสิ อยู่แต่ในห้องแอร์ ห้องเรียน หอพัก กลับบ้านทุกวัน เห็นพระอาทิตย์แค่ไม่กี่ครั้ง” โค้กดึงแม่มานั่งลง แล้วก็แอบเอาผลคะแนนสอบของเขากับน้องชายออกมาจากในกระเป๋า พร้อมพูดขึ้นว่า “ดูสิ นี่เป็นผลคะแนนทดลองสอบทั้งสองครั้งของเรา”

หยวนชิงหลิงรับมาดู จริงไม่ต้องดูด้วยซ้ำ ยังไงก็ได้คะแนนเต็ม แต่นางก็ยังทำเป็นตื่นเต้นพร้อมพูดขึ้นว่า “ว้าว เก่งมากเลย ได้คะแนนเต็มด้วย”

โค้กกับเซเว่นอัพมองตากัน แล้วก็แอบหัวเราะ ท่านแม่แสดงได้แย่มาก

แต่หยู่เหวินเห้าคว้าเอามาดู พร้อมพูดขึ้นว่า “ได้คะแนนเต็ม? แสดงว่าสอบได้ดีมากหรือ? ครูสอนชื่นชมหรือ?”

โค้กยักไหล่ พร้อมพูดขึ้นว่า “ก็ไม่ถือว่าเก่งมาก ก็แค่ได้อันดับหนึ่งในห้องอันดับหนึ่งในระดับชั้น”

หยู่เหวินเห้าถามขึ้นว่า “งั้นทั้งระดับของพวกเจ้ามีกี่คน?”

“แปดร้อยกว่าคน” โค้กพูดขึ้น

“ของข้ามีสามร้อยกว่าคน”เซเว่นอัพพูดขึ้น

หยู่เหวินเห้ารู้สึกภาคภูมิใจขึ้นมา สอบได้ที่หนึ่งในหลายร้อยคน นั่นถือเป็นเรื่องที่เก่งอย่างมาก

หยวนชิงหลิงหัวเราะพร้อมพูดกับเขาว่า “เจ้าห้า คะแนนของพวกเขานี้ เรียกว่าเป็นความภาคภูมิใจของชาติ”

“ความภาคภูมิใจระดับชาติ? นั่นก็จะได้เป็นจอหงวนหรือ?” ลูกตาหยู่เหวินเห้าแทบตกลงมา รู้ว่าลูกชายเก่ง แต่ไม่รู้ว่าจะเก่งขนาดนี้

“ท่านพ่อ นี่ไม่ใช่คะแนนสอบมัธยมปลาย นี่แค่ทดลองสอบ” เซเว่นอัพหัวเราะพร้อมพูดอธิบาย

“งั้นหัวข้อสอบมัธยมปลายยากยิ่งกว่าหรือ?”

“นี่ไม่แน่ ใครจะไปเดาหัวข้อสอบได้ล่ะ?” หยู่เหวินเย่พูดขึ้น

“งั้นหากครั้งนี้พวกเจ้าสอบได้ดี ข้อสอบมัธยมปลายก็ต้องสอบได้ดีแน่” หยู่เหวินเห้าพูดสรุป