บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1693

ในเมืองหลวง เมื่อวันหยุดของพวกเด็กๆหมดลงแล้ว อาการของฮูหยินเหยาก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ดังนั้นหยวนชิงหลิงจึงคิดว่าจะกลับไปยุคปัจจุบันกับพวกเด็กๆ

นอกจากฉีดยายับยั้งแล้ว ที่สำคัญคือพวกหยู่เหวินหวงบอกว่าใกล้จะต้องประชุมผู้ปกครองแล้ว

การประชุมผู้ปกครองมัธยมที่หก เรียกได้ว่าบ่อยมาก แต่การประชุมผู้ปกครองครั้งแรกถือว่าสำคัญมาก

แต่ก่อนที่จะออกเดินทาง ถามพวกเขาว่าประชุมผู้ปกครองวันไหน กลับต่างก็ประชุมวันที่สิบเดือนสิบตอนทุ่มครึ่ง

นั่นก็แสดงว่า หยวนชิงหลิงสามารถไปได้แค่โรงเรียนของลูกคนใดคนหนึ่ง

แล้วจะไปโรงเรียนใครล่ะ? นี่ทำให้หยวนชิงหลิงค่อนข้างลำบากใจ

โค้กพูดขึ้นอย่างว่าง่ายว่า “แม่ ให้อาไปโรงเรียนข้า แม่ไปโรงเรียนเซเว่นอัพ"

ยังไงก็เรียนเก่งทั้งคู่ และก็ไม่มีปัญหาทางสภาพจิตใจที่ต้องระวัง เป็นเพียงการให้ความร่วมมือ พวกลูกๆก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องให้ความสำคัญกับการประชุมผู้ปกครองนี้

แต่หยวนชิงหลิงให้ความสำคัญ

ก่อนหน้านี้พวกเด็กๆเรียนอยู่ที่ยุคปัจจุบัน ก็ไม่ค่อยได้ไปงานประชุมผู้ปกครอง

ในขณะที่กำลังลำบากใจ หยู่เหวินเห้าก็พูดเสนอขึ้นว่า “ไม่งั้น ข้าไปกับพวกเจ้า? ไปไม่กี่วันไม่เป็นไร จากนั้นพวกเราก็สามารถแบ่งกันไปประชุมผู้ปกครองแล้ว”

นี่ถือเป็นข้อเสนอที่ดี

“แต่การประชุมผู้ปกครองคืออะไรล่ะ?” เจ้าห้าไม่ค่อยเข้าใจ

เซเว่นอัพรีบพูดขึ้นว่า “ก็เหมือนกับตอนที่พ่อขึ้นว่าราชการ ข้างล่างมีคนฟังมากมาย พูดถึงเรื่องที่ผู้ปกครองกับนักเรียนควรระวัง จากนั้นก็พูดถึงคำขวัญพร้อมกัน ปลุกเร้าความกระตือรือร้นของทุกคน”

เจ้าห้าพูดขึ้นว่า “แต่ ข้าไม่รู้ว่าควรพูดว่าอะไร?”

“พ่อไม่ต้องพูด พ่อกับผู้ปกครองคนอื่นๆนั่งฟังอยู่ข้างล่าง คุณครูพูดอยู่บนเวที”

เจ้าห้าหัวเราะ พร้อมพูดขึ้นว่า “งั้นก็เป็นการแลกเปลี่ยนบทบาทกันใช่ไหม? ข้าเป็นขุนนาง ได้ ในเมื่อข้าไม่ต้องพูดอะไร งั้นก็ง่ายมาก ข้าไป”

ไปดูเป็นความรู้ก็ดี และฟังพวกเขาพูด การประชุมผู้ปกครองก็น่าสนุกดี เป็นส่วนสำคัญของช่วงการเจริญเติบโตของเด็กๆ ต้องไปด้วยตนเอง