บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1700

หยวนชิงหลิงขำขึ้นมาทันที

ซาลาเปายังเด็ก เลือกพระชายารัชทายาทอะไร?

“บอกปัดไป” หยวนชิงหลิงพูดขึ้น

หยู่เหวินเห้าบอกปัดอยู่แล้ว ดีที่ฎีกาฉบับนี้ โสวฝู่เหลิ่งเก็บไว้ให้เขา ไม่ได้ตอบแทนเขา

หลังจากอ่านแล้ว หยู่เหวินเห้าขมวดคิ้วพร้อมพูดขึ้นว่า “คาดว่ามีครั้งแรก ก็จะต้องมีครั้งที่สองครั้งที่สาม เรื่องคู่ครองของซาลาเปา เราไม่บังคับ ให้เขาเป็นคนเลือกเอง”

หลังจากเจ้าห้าไปยุคปัจจุบันมา สิ่งที่เรียนรู้ได้ดีที่สุดก็คือการมีความรักอย่างอิสระ เลือกคู่ครองด้วยตนเอง

เพราะอีกครึ่งหนึ่งของชีวิตในอนาคตเป็นการอยู่กับตนไปตลอดชีวิต ไม่ใช่การอยู่กับพ่อแม่ไปตลอดชีวิต ไม่ใช่การอยู่กับขุนนางในราชสำนักไปตลอดชีวิต พวกเขาไม่ควรตัดสินใจแทน ตนเองรักชอบก็พอ

ยังไงหยวนชิงหลิงก็รับไม่ได้ที่พวกลูกๆจะต้องแต่งงานมีลูกตอนอายุสิบหกสิบเจ็ด

โชคดีที่เจ้าห้ามีความคิดเช่นเดียวกับนาง ไม่อย่างนั้น สองสามีภรรยาคงจะต้องทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้

หลังจากบอกปัดฎีกาไปแล้ว กลับคิดไม่ถึงว่าในที่ว่าราชการเช้า มีขุนนางพูดเสนอขึ้นมา บอกว่าองค์ชายรัชทายาทควรเลือกพระชายาได้แล้ว

เมื่อเป็นว่าที่กษัตริย์แล้ว การมีครอบครัวก็กลายเป็นเรื่องใหญ่

นอกจากฮ่องเต้แล้ว อ๋องชินคนอื่นๆมีบุตรชายไม่เยอะ นี่คือเหตุผลของพวกเขา เลือกพระชายาเร็วหน่อย จะได้มีหลานเร็วๆ ราชสำนักกับประชาชนก็จะได้วางใจ

จะว่าไปแล้ว สิ่งที่พวกเขาอยากเห็นก็คือ หลานชายก็สามารถให้กำเนิดลูกชายได้ แผ่นดินตระกูลหยู่เหวินมีผู้สืบทอดแล้ว ถึงจะวางใจ

และองค์ชายรัชทายาทก็อายุไม่น้อยแล้ว คนอื่นอายุสิบสี่ก็แต่งงานแล้ว

อีกอย่างเลือกพระชายาตอนนี้ ก็ไม่ต้องรีบแต่งงาน รอได้อีกสองปี

หยู่เหวินเห้าไม่อยากพูดคุยถึงเรื่องนี้ จึงพูดขึ้นเพียงว่า “ต่อไปองค์ชายรัชทายาทอยากแต่งงานกับผู้หญิงแบบไหน เขาเป็นคนเลือกเอง ข้าไม่ยุ่งเกี่ยว”