บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1701

เสียงคัดค้านอื้ออึงดังขึ้นในบัดดล!

หยู่เหวินเห้ายังคงนิ่งเฉย รู้อยู่แล้วว่าจะมีเสียงคัดค้าน ทุกครั้งที่ผลักดันนโยบายใหม่ล้วนต้องผ่านการคัดค้านจากคนกลุ่มนี้

ชินแล้ว

เขาดื่มน้ำไปอึกอย่างช้าๆ ให้มู่หรูกงกงถอยออกไป เขานั่งอยู่บนแท่นสูงสุดมองผู้คนเบื้องล่างวิพากษ์วิจารณ์ ตื่นตระหนกร้อนรน

การเปลี่ยนแปลงระบบแต่งงาน มิใช่เลียนแบบโลกทางฝั่งหยวนชิงหลิง แต่ครั้นเป็นเด็กเขาก็ผ่านประสบการณ์มาก เด็กอายุสิบสามสิบสี่รู้อะไร? สิบหกสิบเจ็ดก็เป็นช่วงกำลังเรียน สมองยังไม่เติบโตเต็มที่ นี่ยังรวมพวกที่มีสติปัญญาปราดเปรื่องเป็นพิเศษไว้ด้วย แต่ระบบแต่งงานใช้กับประชาชนเป่ยถังทั้งหมด นั่นล้วนแต่เป็นประชาชนคนธรรมดา

เขาเคยได้ยินเจ้าหยวนพูด ว่าหลายปีก่อนโลกของพวกเขาก็คลุมถุงชนเช่นเดียวกับเป่ยถัง ชั่วชีวิตไม่รู้ว่า ‘รัก’ คือสิ่งใด

จากมุมมองในการดำรงชีวิต การคลุมถุงชนก็มีข้อดีอยู่จริงๆ เพราะเรื่องแต่งงานล้วนถูกจัดการให้แบบเบ็ดเสร็จ

แต่มนุษย์มิใช่แค่มีชีวิตอยู่ มนุษย์มีความรู้สึก มีความรัก การคลุมถุงชนรวมไปถึงการที่ได้เจอคนที่ชอบที่เหมาะสม แต่อัตราส่วนน้อยเหลือเกิน

ในตระกูลสูงศักดิ์เน้นเรื่องความเหมาะสมทางครอบครัว

แต่ที่ประชาชนเลือกก็คือทำงานและให้กำเนิดทายาทเก่ง

ความรักกระทั่งไม่คู่ควรให้พูดถึง

บ้านเมืองมั่งคั่งแล้ว ด้านจิตใจก็ควรพัฒนาด้วย

แน่นอน เขารู้ว่ามิอาจดำเนินการได้อย่างรวดเร็วในเวลาอันสั้น แต่เรื่องนี้ก็ยังต้องมีคนเสนอ

ไม่มีกฎระเบียบในแคว้นใดที่มิอาจทำลาย

หากใช้กฎระเบียบเดิมๆ ในการปกครองบ้านเมือง สุดท้ายก็ต้องเข้าสู่เส้นทางหายนะ

ถกเถียงกันนั่นแหละดี ที่กลัวที่สุดก็คือนโยบายที่โยนไปแล้วกลับหายต๋อม นั่นแหละจึงจะเป็นลางร้าย

ครั้นถกเถียงกันพอประมาณ หยู่เหวินเห้าก็ประกาศยุติการประชุม บรรดาขุนนางพากันห้อมล้อมโสวฝู่เหลิ่ง ให้เขาไปเกลี้ยกล่อมฝ่าบาท

แต่... หยู่เหวินเห้าก็มีขุนนางใหญ่คนสนิทหลายคนเช่นกัน ซึ่งไม่ว่าหยู่เหวินเห้าจะตัดสินใจอย่างไร พวกเขาก็จะสนับสนุน รับผิดชอบดำเนินการ ซึ่งนำด้วยท่านชายสี่ โสวฝู่เหลิ่ง และอ๋องชินทั้งหลาย