สรุปเนื้อหา บทที่ 1708 มิเช่นนั้นปีหน้าค่อยกลับแล้วกัน – บัลลังก์หมอยาเซียน โดย ลิ่วเยว่
บท บทที่ 1708 มิเช่นนั้นปีหน้าค่อยกลับแล้วกัน ของ บัลลังก์หมอยาเซียน ในหมวดนิยายนิยาย จีน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ลิ่วเยว่ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ที่เขาคิดไม่ถึงก็คือ เขาไม่ได้เกิดความรู้สึกกับเจ้าตาทับทิมสักเท่าไร แต่มันกลับพึ่งพิงเขาถึงเพียงนี้
มันรักสนุกขนาดนั้น แต่พอปล่อยให้มันอยู่ในป่าเขาลึก มันกลับไม่ไปไหน รอเขาอยู่ที่เดิม
“กลับไป? กลับไปกับข้าหรือ?” ซาลาเปาลูบหัวน้อยๆ ของมัน ดึงหญ้าเขียวในขนออก
อุ้มมือน้อยๆ เกาะมือเขาแน่น ไม่ยอมปล่อย
ไม่ยอมให้เขาไป และไม่ยอมให้เขาทิ้งมันด้วย
ซาลาเปาถอนใจเสียงหนึ่ง “ได้ พาเจ้ากลับไปแล้วกัน รอเจ้าโตแล้ว อยากกลับสู่ป่าเขาข้าค่อยส่งเจ้ากลับมา”
เมื่อนั้นหมาป่าต้าเปาก็เดินนำอยู่ข้างหน้าอย่างองอาจ
พอกลับถึงค่ายทหาร เจ้าตาทับทิมก็กินน้ำไปชามใหญ่ แล้วกินเนื้อชิ้นโตไปอีก จากนั้นก็นอนอยู่ที่พื้นอย่างอิ่มเอมใจ
ซาลาเปายังเอาเบาะเล็กให้มัน แต่มันกลับไม่นอน มันติดซาลาเปามาก
ซาลาเปานอนอยู่บนเตียง มันกระโดดขึ้นไม่ได้ จึงหมอบนอนอยู่ข้างล่างเตียง
หลังจากนั้นอีกหลายวัน ซาลาเปาไปไหนมันก็ตามไปทุกที่
แม้ซาลาเปาจะไปวิ่งตอนเช้า มันก็วิ่งตามอยู่ไกลๆ ขณะที่ฝึก มันก็หมอบอยู่ใกล้ๆ รอให้ซาลาเปาฝึกเสร็จกลับมาอุ้มมัน มันก็จะเป็นเด็กดีขดตัวอยู่ในอ้อมแขนซาลาเปา
ใกล้สิ้นปีแล้ว ค่ายทหารก็เริ่มผลัดเปลี่ยนกันหยุด ให้ทหารได้กลับไปเยี่ยมครอบครัว
วันหยุดซาลาเปาจัดอยู่ในช่วงปีใหม่ เพราะว่าน้องชายน้องสาวจะกลับมา
เซเว่นอัพกับโค้กมีช่วงวันหยุดสั้นๆ แค่แปดวันเท่านั้น น่าจะกลับมาช่วงใกล้ถึงวันสิ้นปี
ดังนั้นเวลาที่ทุกคนจะได้อยู่พร้อมหน้าจึงมีเพียงแปดวันเท่านั้น เขาวางแผนเวลาแปดวันนี้ แล้วบอกกล่าวกับเสด็จพ่อเสด็จแม่
หยู่เหวินเห้าลำบากใจมาก
“ก็จริง!” หยวนชิงหลิงก็เริ่มเครียดตาม
ฉลองปีใหม่ลำบากใจจริงๆ
“มิเช่นนั้นเจ้าไปหารือกับเสด็จปู่ บอกว่าไว้ปีหน้าค่อยไป” หยู่เหวินเห้าไม่อยากถูกทิ้งไว้ จึงได้แต่เกลี้ยกล่อมอู๋ซ่างหวง
แต่ไรมาอู๋ซ่างหวงก็ค่อนข้างเชื่อฟังเจ้าหยวน
แต่หยวนชิงหลิงกลับคิดว่าไม่ได้ เพราะอู๋ซ่างหวงตั้งตารอคอยมานานแล้ว ทั้งยังลงมือกระทำ หากตอนนี้ไปบอกพวกเขาว่าไปไม่ได้ ไฟได้ลุกไหม้จวนอ๋องซู่แน่
แต่เจ้าห้ายืนกรานให้นางไปพูด ด้วยความจนใจนางจึงต้องออกวังไปจวนอ๋องซู่ในตอนกลางวัน
หลังจากพูดเป็นพิธีร่วมกันแล้ว ก็เข้าประเด็นหลัก อึกๆ อักๆ ถามอู๋ซ่างหวง “ไม่ทราบว่า...หากค่อยไปทางนั้นปีหน้า จะดีกว่าหรือไม่?”
สามใหญ่หันมามองขวับทันที นัยน์ตาเข้มเย็นชา ราวกับคมมีดแหลมทะลุกลางใจ รอยยิ้มหยวนชิงหลิงพลันแข็งอยู่ที่มุมปาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
OMG ไม่คิดว่าจะอ่านจบ 2105 หน้าสุดปัง เรื่องสนุกมาก ดำเนินเรื่องได้น่าติดตาม มีความเรียลจนบางตอนมีน้ำตาซึมตามเพีาะความประทับใจ สนุกมากจริงๆทอยากให้มีภาคลูกไปบ้าง...
กลับมาอ่านอีกครั้ง สนุกจริง...
สนุกมากค่ะ มีต่อไหมคะ...
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...