หลังจากกินยาลงไป ไข้ของเจ้าเมืองโจว ก็ลดลง
หลังจากที่ไข้ลดลง สมองก็แจ่มชัดขึ้น ทั้งร่างก็สดชื่นตื่นตัวขึ้นมากทีเดียว เขาพยายามจะลุกขึ้นมาถวายบังคมฮองเฮา
หลังจากหยวนชิงหลิงดุให้เขานอนลงดี ๆ ก็คุยกับเขาเกี่ยวกับสถานการณ์การแพร่ระบาด สั่งให้เขาให้ความสำคัญให้มาก
เจ้าเมืองโจว ได้ยินดังนั้นก็ตกใจมาก “สถานการณ์โรคระบาดนี้ กระหม่อมได้ส่งคนไปถามที่สำนักการแพทย์ทุกวัน ให้เจ้าหน้าที่ของสำนักการแพทย์รายงานอย่างสม่ำเสมอ ที่ผ่านมาสถานการณ์ที่พวกเขารายงานในแต่ละวันค่อนข้างปกติ ถึงแม้จะเกิดสภาวะโรคระบาด แต่ก็ไม่ได้รุนแรงไปกว่าปีก่อน ๆ บรรดายาเวชภัณฑ์ก็มีครบเพียงพอ เหตุใดจู่ ๆ ถึงได้รุนแรงขึ้นมาเสียแล้ว?"
“ก็เพราะว่ามันเกิดขึ้นทุกปี ทั้งยังไม่ได้แพร่กระจายเป็นวงกว้าง ดังนั้น จึงไม่ได้รับความสนใจอย่างทันท่วงทีอย่างไรล่ะ” หยวนชิงหลิงพูด
“กระหม่อมจะเรียกใต้เท้าหลี่จากสำนักการแพทย์ เพื่อมาสอบถามสถานการณ์โดยละเอียดเดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ” เจ้าเมืองโจว หยัดกายลุกขึ้นยืน
“เมื่อวานข้าไปพบเขามาแล้ว สั่งให้เขานับจำนวนผู้ป่วยและผู้ตายให้แน่ชัด แต่เขายังไม่รู้ว่าจะหาพวกเราเจอได้ที่ไหน อย่างไรเจ้าก็ส่งคนไปแจ้งสักหน่อย ให้พวกเขามารายงานสถานการณ์โดยตรงที่จวนปกครองเลยแล้วกัน”
“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมน้อมรับพระบัญชา!”
เจ้าเมืองโจว รีบส่งคนออกไปทันที
ชายชุดน้ำเงินเป็นผู้ดูแลเรือนหลังจวนปกครอง ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วยาม เขาก็สามารถนับจำนวนผู้ป่วยในจวนปกครองได้ครบหมดแล้ว
มีคนในจวนปกครองที่แสดงอาการว่าติดโรคระบาดสิบแปดคน โดยสองคนในนั้นมีอาการป่วยหนัก ตอนนี้นอนพักอยู่ที่บ้าน
เจ้าเมืองโจว ไม่รู้เลยว่าในจวนปกครองจะมีคนติดโรคมากขนาดนี้ ทันทีที่ได้ยินผู้ดูแลมารายงาน เขาก็ตกใจจนผงะ
ใต้เท้าหลี่แห่งสำนักการแพทย์ได้วิ่งวนจนหัวหมุนเป็นเวลาหนึ่งวันกับหนึ่งคืนเต็ม ๆ ไม่กล้าหยุดพัก นายใหญ่ของสำนักงานแพทย์ถึงกับมาด้วยตนเอง จะอย่างไรเขาก็ต้องมีคำอธิบายให้
อีกทั้งเขาเชื่อมั่นมาตลอดว่า โรคระบาดไม่ได้ร้ายแรงไปกว่าปีก่อนๆ
แต่เมื่อเขาพาคนจากสำนักแพทย์ลงไปสำรวจตามอำเภอ กับตามโรงหมอต่าง ๆ เพื่อทำความเข้าใจเกี่ยวกับสถานการณ์แพร่ระบาด เขากลับพบว่าไข้หวัดใหญ่ครั้งนี้รุนแรงกว่าที่เขาคิดไว้มาก
จากเริ่มแรกแค่ตั้งใจจะหาคำอธิบายดี ๆ มาให้ใต้เท้าผู้ดูแลสำนักงานแพทย์ฟัง ภายหลังเมื่อพบว่าสถานการณ์ของโรคหนักหนามาก เขาก็เริ่มร้อนใจขึ้นมาแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...