บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1762

ด้วยความเร็วสูงสุดห้องผ่าตัดเตรียมเสร็จเรียบร้อยแล้ว หยวนชิงหลิงไปฆ่าเชื้อด้วยตัวเอง หลังจากนั้นก็ห้ามไม่ให้ใครเข้าไปอีก

ถัดมาก็ย้ายอ๋องเว่ยเข้าไป คนที่ขนย้ายก็ต้องฆ่าเชื้อทั้งหมด

ครั้นปิดประตู ก็เป็นการเริ่มต้นของการผ่าตัดใหญ่

หยวนชิงหลิงทุกข์ใจมาก

หากเว้นเรื่องส่วนตัวไม่พูดถึงเรื่องเมื่อสิบกว่ายี่สิบปีก่อน เขาก็เป็นขุนนางที่ดี หัวหน้าและพี่น้องที่ดีจริงๆ

หลายปีมานี้เขาลำบากมาก ทุกคนต่างรู้อยู่แก่ใจ

หลายคนบอกว่าเพื่อเป็นการไถ่บาป เขาจึงหาเรื่องใส่ตัว แต่นางไม่คิดเช่นนั้น

คนที่ไม่มีตราบาป ไหนเลยจะไถ่บาป

และคนที่มีตราบาปก็มีวิธีไถ่บาปมากมาย หรือไม่แค่ปีสองปีก็ถือว่าพูดกับคนรอบข้างตัวเองได้แล้ว

แต่เขากลับเฝ้าอยู่ชายแดนอันข้นแค้นนี้สิบปีดั่งวันแรก เจอกับอุปสรรคมากมาย ได้รับความลำบากเหลือแสน ใช้ชีวิตอย่างลำเค็ญ อาจมีส่วนที่เขาลงโทษตัวเอง แต่นางคิดว่าสาเหตุที่สำคัญที่สุดก็เพราะเขาอยากเฝ้าชายแดนให้เป่ยถัง

สมัยก่อนหยวนชิงหลิงเคยโกรธเขาจัด แต่บัดนี้ไม่แล้ว มีเพียงการนับถือเลื่อมใส และเห็นเขาเป็นพี่ชาย เป็นครอบครัวจริงๆ

ดังนั้นขณะที่ผ่าตัดให้แล้วได้เห็นเขาเห็นแผลเก่าแผลใหม่ นางก็ปวดใจนัก

หากนางมาช้าอีกครึ่งชั่วโมง บางทีอาจช่วยไม่ได้แล้ว

เรื่องนี้ย่อมมีความดีความชอบของอ๋องอาน

และก็เป็นลมทรายของเมืองชายแดนนี้ ที่ทำให้พวกเขาสองพี่น้องเข้าใจกัน มีกันและกันในหัวใจจริงๆ

ตอนแรกที่เสด็จพ่อให้เขามาหัวเมืองชายแดน เป็นการให้โอกาสเขาได้กลับตัวใหม่ และนำพาความสงบสุขหลายสิบปีให้ชายแดนเป่ยถังจริงๆ

บาดแผลที่ท้องลึกเกินไป ที่ไหล่และหลังก็ถูกมีด ตอนที่บาดเจ็บเลือดออกอาการหนักมาก นี่หมายถึงเขาอันตรายยิ่ง

กว่าการผ่าตัดจะเสร็จสิ้นก็ฟ้าสางแล้ว

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หยวนชิงหลิงผ่าตัดเพียงคนเดียว สิบกว่าปีมานี้ชำนาญการแล้ว

แต่ครั้งนี้อันตรายมาก อันตรายที่นางอาจมาช้าเกินไป