บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1763

อ๋องอานตกตะลึง “เขาฝันอะไร? ฝันว่าพี่สามเกิดเรื่องหรือ?”

“ใช่!”

“ฝันเมื่อไร?”

หยวนชิงหลิงอ่อนล้าสุดขีด และไม่อาจตรึกตรองมาก เอ่ย “กลางคืนประมาณยามไฮ่”

อ๋องอานถาม “กลางคืนยามไฮ่? พวกเจ้าอยู่ที่เมืองเจียงเป่ยหรือ? กลางคืนยามไฮ่ฝัน เลยยามจื่อไปหน่อยเดียวเจ้าก็ถึงแล้ว”

หยวนชิงหลิงอึ้งเล็กน้อย แล้วถึงรู้ว่าตนไม่ทันระวังพูดผิดไป แต่ก็กลบเกลื่อนไม่ได้แล้ว เพราะถึงจะบอกว่าพูดผิด เป็นฝันเมื่อหลายวันก่อน เช่นนั้นเจ้าห้าก็ตามมาด้วยกันก็ได้ ไม่ใช่นางมาก่อนคนเดียว

แต่อ๋องอานกลับยังมองนาง

ที่จริงเขารู้ว่าฮองเฮามีพลังวิเศษ เพียงแต่ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับนางมักคลุมเครือไม่ชัดเจน ให้คนชมบุปผากลางสายหมอก แต่กลับไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

แต่เวลานี้เขาห่วงเจ้าสามอยู่จึงไม่ได้คิดให้มาก ที่จริงคิดไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะถึงนางจะร้ายกาจเพียงไรก็ไม่ทำร้ายเขา

หากจะเอาชีวิตก็ลงมือไปนานแล้ว

เขาเพียงสะท้อนใจว่าเจ้าสามเกิดเรื่อง เจ้าห้ากลับฝันถึง แล้วเมื่อฝันถึงก็ให้ความสำคัญเช่นนี้ ให้ฮองเฮารุดหน้ามาก่อน

บางทีการฝันถึงอาจไม่แปลก เพราะระหว่างพี่น้องมากน้อยก็ต้องมีสัมผัสอยู่บ้าง

แต่ฝันแล้วยังให้ความสำคัญ กระทั่งว่าให้ฮองเฮาเดินทางมาก่อนในยามวิกาล นี่มิใช่ใครก็ทำได้

เมื่อก่อนเขาก็เลื่อมใสเจ้าห้าแล้ว แต่ครั้งนี้ไม่เพียงแค่เลื่อมใส เขายังตระหนักอย่างลึกซึ้งถึงสายใยพี่น้องนี้ด้วย

หยวนชิงหลิงไม่พูดกับเขาอีก หมุนตัวเข้าห้องไป

หลังจากผ่าตัดเสร็จก็ใส่เครื่องช่วยหายใจและน้ำเกลือให้อ๋องเว่ย

จัดการบาดแผลฉกรรจ์แล้ว แต่แผลเล็กๆ บนใบหน้ากับมือยังไม่ได้จัดการ หยวนชิงหลิงเอาน้ำเกลือล้างแผลออกมา แล้วค่อยๆ ทำความสะอาดให้เขา

แผลหลายจุดบนใบหน้าเป็นรอยเล็กๆ น้อยๆ ที่มือมีมากกว่า เมื่อก่อนนางก็เคยได้ยินว่าเขาอยู่เมืองเจียงเป่ยไม่วางมาดแม่ทัพ ขึ้นเขาทำนากับเหล่าทหาร บาดแผลเล็กน้อยนี้ส่วนหนึ่งก็ได้มาจากตอนนั้น