บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1785

จังหวะเหมาะพอดีที่ตอนนี้ อ๋องชินเฟิงอันสองสามีภรรยากลับมาเมืองหลวง พวกเขากลับมาครั้งนี้ ถึงแม้จะเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางตะลอน ๆ แต่หลังจากกลับมาแล้วยังมีเงินแจกให้แก่คนชราชุดดำ คนละห้าตำลึง

เมื่อเจ้าหญิงรู้ข่าว ก็รีบเข้าวังมาบอกหยวนชิงหลิง ให้หยวนชิงหลิงไปช่วยถามเรื่องหมาป่าหิมะ

หยวนชิงหลิงก็ได้ยินเรื่องที่พวกเขากลับมาแจกเงิน กำลังวางแผนที่จะออกจากวังไปหาพวกเขาทั้งสอง เจ้าหญิงก็มาพอดี จึงพูดขึ้นว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เจ้าไปพร้อมกับข้า?”

เจ้าหญิงยินดีอยู่แล้ว แต่ก็ถามขึ้นอย่างเป็นกังวลว่า “มีข้าอยู่ด้วยแล้ว จะเป็นการไม่สะดวกที่จะพูดขึ้นมาหรือเปล่า?”

“ไม่ คิดว่าชายาเฟิงอันคงไม่เป็นเพราะว่ามีเจ้าอยู่ด้วยแล้วจะไม่กล้าพูดความจริง เพียงแต่ว่าอยากที่จะพูดหรือไม่เท่านั้น” หยวนชิงหลิงพูดขึ้น

“นั่นก็ถูก” เจ้าหญิงอยากที่จะรู้เป็นอันดับแรกอยู่แล้ว ดังนั้น จึงออกจากวังไปพร้อมกับหยวนชิงหลิงอย่างมีความสุข

มาถึงจวนอ๋องซู่ บรรยากาศทั้งหมดไม่เหมือนเดิมแล้ว ร่าเริงกันอย่างมาก บนใบหน้าของแต่ละคนต่างก็ยิ้มแย้ม ยังทำความเคารพหยวนชิงหลิงด้วย ต้องรู้ว่าก่อนหน้านี้พวกเขาเห็นฮองเฮาฉีดยาแล้วก็ต้องหลบ

เมื่อมีเงินแล้ว ก็ไม่เกรงกลัวฟ้าดินแล้ว

หยวนชิงหลิงกับเจ้าหญิงไปถวายพระพรอ๋องชินเฟิงอันก่อน

อ๋องชินเฟิงอันค่อนข้างเคร่งขรึมมาตลอด แต่วันนี้อารมณ์ดี ถามหยวนชิงหลิงกับเจ้าหญิงว่า “คืนนี้ในจวนปิ้งย่าง พวกเจ้าจะอยู่ร่วมไหม?”

อ๋องชินเฟิงอันเอ่ยปากชวนด้วยตนเอง รุ่นน้องทั้งสองไม่กล้าปฏิเสธอยู่แล้ว จึงพูดขึ้นว่า “ยินดีอย่างแน่นอน”

“สามารถพาคนในครอบครัวมาด้วยได้ ไม่ต้องสมทบเงิน” องครักษ์เงาดำพูดขึ้นอยู่ด้านข้างว่า “พวกเราจ่ายเงิน รวมทั้งเหล้าด้วย”

โอ๋ ใจกว้างจริงๆ เห็นทีคงจะได้กำไรมาไม่น้อย

หยวนชิงหลิงอิจฉามิตรภาพของพวกเขามาก มีเงินแล้ว ทุกคนก็ร่วมดื่มกินด้วยกัน สนุกสนานกันยิ่งกว่าตอนปีใหม่

อีกอย่าง พวกเขาชอบแบ่งปัน แบ่งปันของกินอร่อย แบ่งปันความเจริญรุ่งเรือง แบ่งปันความมั่งคั่ง และก็แบ่งปันความยากจน