บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1786

หลังจากเจ้าหญิงฟังแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะต้องพูดอย่างไรดี เหตุผลห่างไกลจากสิ่งที่นางคิดไว้อย่างมากมาย

แต่ก็พูดขึ้นในทันทีอีกว่า “ แต่เขาก็เล่นกับหมาป่าซาลาเปาหมาป่าทังหยวนได้เป็นอย่างดี ไม่ได้ต่อต้านเขานี่”

“ ไม่ได้ต่อต้าน?” พระชายาหัวเราะ พร้อมพูดขึ้นว่า “ เจ้าแน่ใจหรือ”

เจ้าหญิงคิดถึงตอนที่เขาเล่นกับหมาป่าหิมะ หมาป่าหิมะวิ่งไล่เขาเล่นกับเขา อีกอย่างไล่อย่างเร็วมากด้วย

“ ข้ามั่นใจ” เจ้าหญิงพยักหัวอย่างหนักแน่น

พระชายาพูดขึ้นว่า “ เจ้ากลับไปถามเขา ตอนที่เล่นกับหมาป่าหิมะถูกหมาป่าหิมะกระโจนใส่กี่ครั้ง? คนอื่นแก้แค้นก็ไม่รู้ตัว”

อืม…. เจ้าหญิงลองคิดดูแล้ว ตอนที่เขาเล่นกับหมาป่าหิมะก็มักจะสกปรกไปทั้งร่างกายทุกครั้งจริง ไม่พริ้วไสวราวกับเทพเหมือนดั่งที่ผ่านมา

“ แต่หมาป่าหิมะไม่เคยทำร้ายเขา” เจ้าหญิงพูดขึ้นมาด้วยเสียงอ่อน

“นั่นก็ไม่ถึงขั้นจะต้องทำร้ายเขา ในสายตาหมาป่าหิมะ เขาก็ถือเป็นพวกเดียวกัน เพราะเคยดื่มนมหมาป่าหิมะสามารถดมได้กลิ่น ก็เหมือนอย่างพวกเราไม่ยอมคลุกคลีเล่นกับพวกที่ชอบเอาแต่ใจ เล่นด้วยได้ครั้งสองครั้งเท่านั้น”

เจ้าหญิงหนักใจ เหตุผลนี้ไม่สามารถพูดกับเขาได้โดยตรง เขาชอบหมาป่าหิมะขนาดนั้น กลับถูกหมาป่าหิมะทั้งฝูงปฏิเสธ

ยังคงเป็นหยวนชิงหลิงที่ถามได้ถูกจุดว่า “อธิบายให้เข้าใจกันไม่ได้หรือ? หรือชดเชยหมาป่าหิมะ ลบล้างความผิด? เพื่อคลายสิ่งที่….เข้าใจผิด”

พระชายามองดูนาง พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าไม่เคยคิดถึงปัญหาข้อนี้ เดี๋ยวข้ากลับไปลองคิดดู ยังไงนี่ก็ไม่ใช่การเข้าใจผิด เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง หมาป่าหิมะอยู่ด้วยกันเป็นเผ่าพันธุ์ เรื่องเล็กแค่นี้ของเขาเป็นที่รู้กันไปทั่วทั้งฝูงหมาป่าหิมะ”

เจ้าหญิงถามขึ้นอย่างประหลาดใจว่า “สามารถเป็นเรื่องที่รู้กันไปทั่ว? ไม่สามารถพูดคุยกันได้ แล้วจะรู้กันไปทั่วได้อย่างไร?”

หยวนชิงหลิงกับพระชายาต่างไม่ตอบคำถามนี้ เจ้าหญิงมองดูทั้งสองคน รู้สึกว่าตนเองถามคำถามค่อนข้างงี่เง่า แต่งี่เง่าหรือ? ไม่ควรจะเป็นความจริงหรือ?

หยวนชิงหลิงเห็นนางโศกเศร้า จึงพูดขึ้นว่า “บางทีหมาป่าหิมะอาจจะมีวิธีสื่อสารกันและกัน”

“อ้อ ก็ถูก” เจ้าหญิงพยักหัวพร้อมพูดขึ้น