บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1804

สามยักษ์ใหญ่ซ่อนตัวแอบดูอยู่ไม่ไกล ถึงยังไงเด็ก ๆ ก็ไม่ได้ออกไปจับคน คงจะไม่ถูกลงโทษทางวินัย ขอแค่พวกเขาฉลาดพอ บอกไปว่าไม่รู้จักพวกเขา แค่นี้ก็รอดตัวแล้ว

เห็นเจ้าหน้าที่มาแต่ไกล ผลสุดท้ายพอเด็กๆ พูดไม่กี่คำ เจ้าหน้าที่ก็ปล่อยคนไปแต่โดยดีแล้ว

สามยักษ์ใหญ่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก รอจนเด็ก ๆ เดินขึ้นมา พวกเขาก็เขามาเซ้าซี้เตือนแล้วเตือนอีกว่า พอกลับบ้านไปห้ามพูดถึงเรื่องนี้เด็ดขาด

น่าขายหน้าเหลือเกินแล้ว

โค้กกับเซเว่นอัพแอบหัวเราะในใจ กลับไปพวกเขาไม่พูดก็ได้ แต่เรื่องนี้ปิดไม่อยู่แน่ ๆ หลังจากนี้ทันทีที่วิดีโอสั้นนั้นถูกโพสต์ลงโซเชียล น่ากลัวว่าพวกเขาคงจะดังแน่แล้ว

ปรากฏการณ์ทางสังคมประเภทนี้ที่จู่ ๆ ก็พลิกกลับแบบหักมุม ยังไงก็ต้องดังแน่นอน

ผลเป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้ คืนนั้นพี่ชายของหยวนชิงหลิงสไลด์เจอวิดีโอสั้นคลิปนั้นจนได้ หลังมื้อเย็น ตอนที่ทุกคนนั่งกินผลไม้อยู่ด้วยกัน เขาก็เอาวิดีโอนั้นให้ทุกคนดู แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า "พวกหลานสองคนดังแล้วล่ะ"

สามยักษ์ใหญ่รีบมาสุมหัวกันเพื่อดูวิดีโอ อู๋ซ่างหวงถามด้วยความประหลาดใจว่า "เกิดอะไรขึ้นกันล่ะนี่? ทำไมถึงมีตำรวจด้วย? เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่กัน?"

หยู่เหวินเห้านั่งถัดจากอู๋ซ่างหวง เมื่อได้ยินดังนั้นจึงถามว่า "วันนี้พวกท่านไม่ได้บอกไว้หรือ ว่าจะไปด่าคนน่ะ? เสด็จปู่ ท่านไม่ได้อยู่ที่นั่นด้วยหรอกรึ?"

“เราสามคนไปซื้อชานมให้พวกเขา ไม่รู้หรอกว่ามันเกิดอะไรขึ้น” อู๋ซ่างหวงมองดูเด็กทั้งสองคน แล้วกล่าวตำหนิออกไปว่า “เกิดเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ ทำไมพวกหลานไม่มาบอกพวกเราล่ะ? พวกเราไม่รู้เรื่องพวกนี้เลย”

หยู่เหวินเห้าดูวิดีโออย่างละเอียดอีกครั้ง ฟังเสียงสนทนาที่ดังเซ็งแซ่ เขาฟังได้ยินคำว่าชายชราสามคนอย่างชัดเจน นอกจากนี้ แม้ว่าภาพที่เล่นในวิดีโอซึ่งอยู่ในมือตำรวจจะดูเบลอ ๆ แต่หยู่เหวินเห้าก็มั่นใจมากว่าเป็นพวกเขาแน่ ๆ

เขาพูดว่า "ไม่ถูกนะ คนในนี้พูดถึงชายชราสามคน....."

อู๋ซ่างหวงเงยหน้าขึ้นทันควัน "เจ้าคิดว่าพวกเราเป็นชายชราอย่างนั้นรึ?"

หยู่เหวินเห้ามองดูเส้นผมสีขาวโพลนเกือบทั้งศีรษะของพวกเขา กำลังคิดจะถามกลับไปพอดีว่าพวกท่านไม่ใช่ชายชรา หรือว่าจะเป็นหญิงชราแทนล่ะ?

แต่หยวนชิงหลิงที่อยู่ข้าง ๆ ใช้ข้อศอกไปสะกิดเขาเบา ๆ เขาถึงค่อยสังเกตเห็นเซียวเหยากงกับท่านฉู่ที่นั่งสงบปากสงบคำอยู่ข้าง ๆ ทั้งสองคนดูสงบเสงี่ยมเรียบร้อยดีมาก แสดงแววตาอันสดใสไร้สิ่งเจือปน นั่งกินผลไม้ทีละคำ ๆ อย่างว่าง่าย เขาจึงยิ้มแล้วส่ายหน้า "พวกท่านไม่ใช่ชายชราอย่างแน่นอน"