บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1825

เหตุผลที่เจ๋อหลานจะไปแหล่งกบดานเหลยถิงนั้นง่ายมาก

อย่างแรกเพราะโจรพวกนี้ได้ทำร้ายญาติของนางมาสองครั้งติดต่อกันแล้ว ท่านอาจารย์บอกว่ามาแล้วไม่ตอบกลับเป็นการเสียมารยาท การไปให้ของขวัญถึงที่เป็นสิ่งที่สำคัญมาก

อย่างที่สองเพราะภูเขาพีลี่ที่แหล่งกบดานเหลยถิงอาศัยอยู่ เป็นภูมิประเทศที่ยากลำบากต่อการต่อสู้ และอยู่บริเวณชายแดนเป่ยถังแคว้นจินกับเป่ยโม่สามประเทศ แต่แหล่งกบดานเหลยถิงเห็นแก่เงินไม่แก่คน ไม่ยอมรับการปกครองจากเป่ยโม่ สำหรับเป่ยโม่ ถือเป็นปัญหาที่น่าปวดหัว และก็อาจจะเป็นสาเหตุที่เป่ยโม่จ่ายเงินสั่งให้พวกเขาทำงาน เพราะเป่ยโม่ไม่มีทางยอมรับว่าตนเองจ่ายเงินเพื่อสร้างเรื่อง หากแหล่งกบดานเหลยถิงสร้างความเสียหายให้กับเป่ยถัง เป่ยถังส่งทหารมากำจัด เป่ยโม่ไม่เพียงได้รับประโยชน์โดยไม่ต้องทำอะไร ยังสามารถถือโอกาสส่งทหารมาช่วย สำหรับพวกเขาจึงมีแต่ประโยชน์ไม่มีผลร้าย

ด้วยสองเหตุผลนี้ เจ๋อหลานจึงให้ความสนใจแหล่งกบดานเหลยถิง เป่ยโม่ยุ่งไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่านางจะยุ่งไม่ได้ หากสามารถยึดครอบครองภูเขาพีลี่ได้ สำหรับเป่ยถังกับแคว้นจิน ก็ถือเป็นเรื่องที่ดีที่สุด

จิ่งเทียนได้ยินว่านางจะไป ในใจก็อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง จึงถามขึ้นว่า “เจ้าวางแผนที่จะพาน้องหมิงหยู่ไปด้วยแค่นั้นหรือ?”

“ใช่ แค่ไปทำลายรังโจร” ในทางด้านนี้เจ๋อหลานมีประสบการณ์อย่างมาก

เจ๋อหลานพูดออกมาได้อย่างง่ายดาย จิ่งเทียน ยังคงไม่วางใจและนางก็เป็นคนที่มีความคิดเป็นของตนเองเป็นเด็กผู้หญิงที่มีความสามารถหากเรื่องอะไรที่ตัดสินใจแล้วก็จะต้องไปทำให้ได้

เขาอยากตามไปอย่างไม่คิดอะไร แต่สถานะของเขาไม่สามารถที่จะทำอะไรอย่างเอาแต่ใจได้

จิ่งเทียนนิ่งเงียบ ถูกถุงหอมไปมาด้วยท่าทีเคร่งขรึม

ที่แหล่งกบดานเหลยถิงเป็นสถานที่อะไร เป็นที่ชุมนุมของกลุ่มโจรภูเขาดุร้าย อันตรายอย่างที่สุด

เขารู้ว่าเจ๋อหลานมีประสบการณ์ แต่ถ้าหาก เขาคิดว่าหากตนเองไม่ได้ไปด้วย เพียงแค่คิดแค่นี้ ความเสียใจก็ปลุกคลุมไปทั่วร่าง ราวกับจะกลืนกินเขา จนหายใจไม่ออก

ไม่มีคำว่าถ้าหาก เขาทำไม่ได้

“เจ๋อหลาน” จิ่งเทียนพูดขึ้นว่า “เจ้ารีบไปไหม?”

เจ๋อหลานคิดดูแล้ว พ่อน่าจะไม่เสร็จงานเร็วขนาดนั้น จึงพูดขึ้นว่า “น่าจะช้าหน่อยได้ ทำไมหรือ?”

จิ่งเทียนโล่งอก ยิ้มอย่างอ่อนโยนพร้อมพูดขึ้นว่า “รออีกหลายวันได้ไหม จะได้พาข้าไปดูโลกภายนอกด้วย”

“เจ้าก็อยากไป?” เจ๋อหลานอึ้งไปสักพัก จากนั้นก็ยิ้มหัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “ได้ งั้นค่ากับน้องชายเล่นต่ออีกหลายวัน เพื่อรอเจ้า”

นางเห็นว่า ตอนนี้แคว้นจินพัฒนาไปจนมั่นคงแล้ว พรรคพวกของอ๋องเจิ่นกั๋วล้วนถูกจิ่งเทียนจัดการหมดแล้ว คนสนิทของจิ่งเทียน ต่างก็ล้วนถูกฝึกฝนมาแล้ว ที่จริงเขาสามารถที่จะได้ปล่อยวางตนเองบ้าง ถือเป็นเรื่องที่สมควร เหมือนอย่างท่านพ่อ