บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1841

เมื่อคืนทั้งสองพี่น้องเล่นเกมกัน จึงนอนยันพระอาทิตย์ขึ้น

พวกเขาแทบไม่ใส่ใจเลยสักนิด คงเพราะมีความมั่นใจอย่างมาก

ตอนกลาง หลังจากพี่ชายของหยวนชิงหลิงกลับมาอาบน้ำ แล้วก็เปิดคอมพิวเตอร์ ทุกคนรวมตัวล้อมรอบ ดูว่าผลคะแนนสอบออกหรือยัง

กดหลายรอบ ก็ยังไม่มี หยู่เหวินเย่บอกให้คุณลุงไปนอนก่อน รอผลคะแนนสอบออกแล้วค่อยบอกเขา

พี่ชายของหยวนชิงหลิงเพิ่งนอกลง เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้นมา เซียวเหยากงเปิดประตู เห็นครูใหญ่กับครูจางยืนอยู่หน้าประตู สีหน้าพวกเขาตื่นเต้นอย่างมาก

โพ่ตี้อวี้ยื่นหัวออกมาจากข้างหลัง พร้อมพูดขึ้นว่า “เรามารู้ผลสอบด้วย”

“ไม่เหมาะสมมั้ง?” เซียวเหยากงคิดว่าเรื่องผลคะแนนแบบนี้ ถือเป็นเรื่องส่วนตัวอย่างมาก มีครูผู้สอนที่ไหนมารอผลคะแนนสอบที่บ้านของนักเรียน?

หากผลคะแนนสอบไม่ดี จะไม่เป็นการอับอายหรือ?

เพื่อสุขภาพจิตของเด็กๆ เซียวเหยากงคิดว่าควรไล่พวกเขาออกไป

ท่านฉู่พลักเซียวเหยากง แล้วเชิญเขาเข้ามา

ทุกคนเห็นว่าผู้อำนวยการกับครูมา จึงรีบทักทายเชิญเข้ามา

ครูใหญ่พยายามแสดงท่าทีไม่ตื่นเต้นขนาดนั้น พร้อมยิ้มหัวเราะพูดขึ้นว่า “ข้าก็แค่ผ่านมา แลกพอดีวันนี้เป็นวันประกาศผลสอบ ดังนั้นจึงมาดู”

ที่จริงสองวันก่อนเขาก็หาคนไปสืบถามที่สำนักงานจังหวัดแล้ว แต่ทางนั้นเก็บความลับไว้เป็นอย่างดี ไม่บอกอะไรเลยแม้เพียงคำเดียว

เขากับครูจางเอาผลไม้ในมือวางบนโต๊ะ สายตามองจ้องไปที่คอมพิวเตอร์ในห้อง พร้อมพูดขึ้นว่า “ผลคะแนนสอบน่าจะออกแล้วมั้ง? ดูแล้วหรือยัง?”

เขาตื่นเต้นมากจริงๆ นี่อาจเป็นช่วงเวลาที่สดใสที่สุดของโรงเรียนมัธยมเซิ่งเย่ หลังจากการสอบเข้ามหาวิทยาลัยสิ้นสุดลง เขาก็รออย่างกระวนกระวายมาตลอด อยากรู้ผลคะแนนอย่างมาก

บนใบหน้าครูจาง ขอบตาดำคล้ำชัดเจนมาก

นอนไม่หลับ

เขามั่นใจในตัวหยู่เหวินหวง แต่ดูแลนักเรียนสอบเข้ามหาวิทยาลัยมาหลายรุ่นขนาดนี้ ขารู้ดีว่าการสอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่ใช่ดูแค่เรื่องความสามารถ ต้องขึ้นอยู่กับสุขภาพจิตและโชคด้วย

เขารู้ว่าไม่ควรเชื่อโชคชะตา แต่ก่อนหน้านี้ก็เคยลองกับนักเรียนบางคนที่คะแนนดี สามารถสอบได้คะแนนถึงสี่ร้อย สุดท้ายเมื่อถึงเวลาสอบแล้วสุขภาพจิตไม่ดี ตอบผิดทั้งหมด และก็มีหลายคนที่ไม่สบายในสนามสอบ ท้องเสียบ้าง ทำได้เพียงอดกลั้นสอบจนเสร็จ

เมื่อคืนเขาก็โทรคุยกับครูใหญ่แล้ว บอกว่าวันนี้จะไปดูผลคะแนนสอบพร้อมกับหยู่เหวินหวง

ในกระเป๋าของเขาเตรียมทิชชู่ไว้หนึ่งหอ

แต่เขาจะพยายามอดกลั้นไว้

ครูใหญ่ยังหัวเราะเยาะเขา บอกว่าไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี ก็ยอมรับด้วยจิตใจที่สงบ ร้องไห้ทำไม? เป็นครูสอนนักเรียนเหลวไหลมาตั้งหลายปีขนาดนี้ ผลคะแนนสอบน้อยขนาดไหนที่ไม่เคยเห็น?

หยู่เหวินหวงยกน้ำชามาให้ครูใหญ่กับครูผู้สอน และยังพูดปลอบพวกเขาว่า ไม่เป็นไร ผลคะแนนสอบไม่ดีก็เรียนซ้ำ