หยู่เหวินหวงยื่นกระดาษทิชชูให้เขา เดิมตัวเขาเองไม่รู้สึกตื่นเต้น แต่เห็นครูใหญ่กับครูจางเป็นแบบนี้ เขาก็น้ำตาคลอ
ครูจางโอบกอดเขา แล้วก็ร้องไห้
เดิมพวกเขาสองพี่น้องสอบได้คะแนนเต็ม คนที่ตื่นเต้นที่สุดน่าจะเป็นคนในครอบครัว แต่ตอนนี้ถูกครูใหญ่กับครูจางนำหน้าไปแล้ว ทำให้พวกเขาดูเหมือนดีใจอย่างค่อนข้างเพิกเฉย หากร้องไห้เสียงไม่ดังเท่าพวกเขา ก็รู้สึกเหมือนไม่ดีใจเท่าพวกเขา
ดังนั้น สุดท้ายยังคงเป็นคนที่เฒ่าทั้งสาม กับคนในตระกูลหยวนปลอบโยนครูใหญ่กับครูจาง รอพวกเขาหยุดร้องไห้แล้ว ก็นั่งอยู่บนเก้าอี้แล้วก็จ้องมองดูคะแนนเต็มนั้น ท่าทีเคร่งขรึมมีความสุขแบบนั้น สะท้อนให้เห็นถึงความน่ารักของครูชาวบ้านอย่างเต็มเปี่ยม
หยู่เหวินเย่กำลังโทรศัพท์อยู่อีกด้าน บอกผลคะแนนสอบให้ครูประจำชั้นของตนเองทราบ ในโทรศัพท์มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นมา
เดิมโรงเรียนหยู่เหวินเย่เป็นโรงเรียนมัธยมที่สำคัญ มีผลคะแนนสอบที่ดีทุกปี แต่ผลคะแนนเต็มตั้งแต่ก่อตั้งโรงเรียนมายังไม่เคยมี
โรงเรียนของพวกเขาเคยสอบได้คะแนนสูงที่สุด คือ 718 คะแนน ความสำเร็จนี้ทำให้พวกเขาพูดถึงมานานหลายปีแล้ว
ตอนนี้คะแนนเต็ม ยังไงคืนนี้ทุกคนไม่ต้องนอนแล้ว
ส่งครูใหญ่กับครูจางที่ร้องไห้จนตาบวมแดงกลับไปแล้ว ทุกคนก็มีความสุขขึ้นมา
แม่หยวนชิงหลินก็ไม่ทำกับข้าวแล้ว สั่งให้พี่ชายของหยวนชิงหลิงรีบโทรไปจองโต๊ะอาหาร อยากกินอะไรก็กินอันนั้น กินให้หนำท้องไปเลย อยากดื่มชานมก็ดื่มชานม ไม่ต้องสนใจว่าจะส่งผลกระทบต่อร่างกาย เมื่อลูกอยากกินก็จัดให้กินเต็มที่
หลังจากผลคะแนนออกมาแล้วก็รีบกลับไปเลยไม่ได้ ยังต้องกรอกข้อมูลสาขาวิชาที่อยากเรียน
แม่หยวนชิงหลินถามพวกเด็กๆ ต้องปรึกษาพ่อกับแม่ไหม?
หยู่เหวินเย่พูดขึ้นว่า “พ่อกับแม่ต่างพูดแล้ว พวกเราอยากเรียนอะไรก็สมัครอันนั้น"
“งั้น...งั้นก็ได้” แม่หยวนชิงหลินคิดว่า ยังไงลูกๆก็ไม่ต้องกังวลถึงอนาคตหรืออะไรทั้งสิ้น ปล่อยให้พวกเขาทำในสิ่งที่ชอบทำ
วันนั้น มหาวิทยาลัยต่างๆ กระหน่ำโทรมาจนโทรศัพท์แทบระเบิด ต่างชักชวนแนะนำให้พวกเขาไปเรียน
เป็นเวลาสักพักหนึ่ง คึกคักอย่างไม่ธรรมดา ช่วงเวลาแห่งความรุ่งโรจน์ของตระกูลหยวนมาถึงแล้ว แม่หยวนชิงหลินเช็ดน้ำตาอยู่ตลอดพร้อมพูดว่า ตอนนั้นแม่ของพวกเขา ตอนที่สอบเข้ามหาวิทยาลัยก็เกือบได้คะแนนเต็ม แต่ก็ขาดไปนิดเดียวนิดเดียวเท่านั้นเอง
หยู่เหวินเย่สมัครเข้าเรียนมหาวิทยาลัยชิง เขาบอกว่าชอบคณะวิชาการบินและอวกาศของมหาวิทยาลัยชิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บัลลังก์หมอยาเซียน
สองขาของหยู่เหวินเห้าก็คดงอคุกเข่าลงอย่างช่วยไม่ได้ เอ่ยอย่างไม่เต็มใจเลยสักนิดว่า “ลูกยินดียอมรับโทษทัณฑ์ที่เหลือของเสด็จพ่อ ชอบข้อความบทนี้ตลกดีคะพระเอก ตอน 394...
1...
1...
เพิ่งอ่านได้ 2ร้อยกว่าหน้า สนุกน่าติดตามมาก แต่ทั้งเรื่องมี2พันกว่าหน้า ทำไงจะอ่านจบ...
ขอบคุณผู้แต่ง และ novelones มากๆค่ะ ดีที่สุด อ่านรอบที่ 4 แล้วก็ยังสนุกครบรส ❤️...
เรื่องนี้ถือว่าสมบูรณ์มากสนุกต้นถึงจบ อยากให้เป็นซีรี่ย์...
สนุก ตลกดี เนื้อเรื่องชวนติดตามแต่คำผิดเยอะไปหน่อยค่ะ...