บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1844

เป่ยโม่ หน่วยทลายกองโจรแคว้นจินมาถึงหมู่บ้านตีนดอยภูเขาพีลี่

แต่ที่น่าแปลกก็คือ จากข้อมูลที่ได้มา หลายปีก่อนโจรภูเขาอาละวาด ฆ่าล้างทำลายผู้คน หมู่บ้านโดยรอบต่างประสบภัย น่าจะถูกทิ้งล้างโดยสิ้นเชิง ไม่มีใครอยู่ถึงจะถูก

แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นคือหมู่บ้านที่มีชีวิตชีวา สตรีตั้งครรภ์สองคนนั่งเพลิดเพลินอยู่ใต้ร่มเงาที่ทางเข้าหมู่บ้าน ผู้หญิงมากมาย กำลังกระจัดกระจายยุ่งอยู่ในทุ่งที่ทางเข้าหมู่บ้าน ควันฟุ้งจากการทำอาหารในหมู่บ้าน เด็กๆเล่นกันอยู่อย่างสนุกสนาน หัวไชเท้าแห้งและเนื้อห้อยตากอยู่หน้าบ้าน ดูเหมือนไม่มีกองโจรอยู่ข้างๆเลย

เมื่อมองเห็นพวกเขา หญิงตั้งครรภ์ที่ทางเข้าหมู่บ้านเดินมาหา รู้ว่าพวกเขามาจากแคว้นจิน กำลังจะไปเยี่ยมญาติที่ชายแดนเป่ยโม่ ก็ได้ต้อนรับพวกเขาเข้าไปในหมู่บ้านอย่างอบอุ่น

“ที่นี่ห่างจากชายแดนยังอีกไกล ยังต้องเดินทางภูเขาอีกกว่า 5 ชั่วยาม ในป่าเขามีสัตว์ร้าย ตอนกลางคืนไม่ปลอดภัยอย่างมาก หากไม่รังเกียจ สามารถพักในหมู่บ้านของพวกเราก่อนสักคืน พรุ่งนี้ค่อยตื่นเช้าแล้วเดินทางต่อ”

ในป่าเขามีเพียงสัตว์อะไรหรือ?

เจ๋อหลานกับจิ่งเทียนมองตากัน พยักหน้าตอบรับคำเชิญของพวกนาง

พวกผู้หญิงที่ยุ่งอยู่ในทุ่งก็ต่างล้างมือขึ้นมาแล้วเหมือนกัน ผู้นำพวกผู้หญิงแนะนำตนเองว่าชื่อป้าหลิว เป็นฮูหยินของผู้ใหญ่บ้าน หญิงตั้งครรภ์สองคนเมื่อกี้เป็นลูกสะใภ้ของนาง

ป้าหลิวเห็นเจ๋อหลานแล้วก็ชอบมาก เรียกว่าลูกสาวอย่างไม่ขาดคำ พร้อมพูดขึ้นว่า “บ้านของข้ามีห้องเยอะ ลูกสาวเจ้าเข้ามาเลือกก่อน"

เจ๋อหลานไม่ได้บอกปัด ปล่อยให้นางดึงพาตนเองไป

ผู้หญิงที่เหลือก็เชิญก็เชิญคนที่เหลือ

“ไม่รบกวนทุกคน พรุ่งนี้เช้าพวกเราก็จะรีบออกเดินทางแล้ว พวกเราพี่น้องนอนอยู่ด้วยกันก็พอ” พวกจิ่งเทียนเดินตามหลังเจ๋อหลานอยู่อย่างระมัดระวัง

ถึงแม้จะถูกปฏิเสธ แต่ความกระตือรือร้นของผู้หญิงพวกนั้นก็ไม่ลดน้อยลง แห่กันพาพวกเขาเข้าไปในหมู่บ้าน

ป้าหลิวเดินไปด้วยพูดแนะนำไปด้วยว่า “หมู่บ้านของพวกเรามีชื่อเรียกว่าหมู่บ้านเสว่ยวี่ พวกเจ้ามาได้ถูกจังหวะ คืนนี้หมู่บ้านของพวกเรามีเรื่องน่ายินดีพอดี”