บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1857

การแต่งงานของพี่หญิงหยวน มีการกำหนดแผนการไว้นานแล้ว

แม้ว่าพวกเขาจะยังไม่ได้จัดพิธี แต่พ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายต่างก็มีความเห็นพ้องกันโดยปริยาย และพี่หญิงหยวนก็ดูจะชอบพี่หู่มากเช่นกัน

ดังนั้น เจ้าห้าจึงอดใจไม่ได้ที่จะคุยเรื่องนี้กับหยวนชิงหลิง คุยไปพลางก็บ่นไปพลางว่า "เจ้าว่าตอนนี้พี่หญิงหยวนเพิ่งจะอายุเท่าไหร่เอง? ก็เริ่มเตรียมสินเดิมเจ้าสาวกันให้วุ่นแล้ว จะเตรียมก็เตรียมกันไปสิ เตรียมกันแบบเงียบ ๆ หน่อยไม่ได้หรือไร ? ทำไมจะต้องพูดออกมาให้บรรยากาศมันตึงเครียดกังวลไปหมดด้วย พูดจนทำให้ข้ารู้สึกจิตตกไปด้วยแล้ว”

หยวนชิงหลิงพูดว่า “จริง ๆ แล้ว เรื่องนี้พวกเราไม่รีบร้อน เมื่อสองวันก่อน ฮูหยินเหยาถึงขั้นมาคุยกับข้าเรื่องของซาลาเปา ว่าเขาเป็นถึงองค์ชายรัชทายาท ไม่ใช่ว่าควรจะเริ่มคัดเลือกเพื่อกำหนดตัวพระชายารัชทายาทก่อนได้แล้วหรอกหรือ?"

“อันที่จริงเรื่องนี้ก็หารือกับราชสำนักมาระยะหนึ่งแล้ว แต่ใคร ๆ ก็บอกให้ข้าระงับเอาไว้ก่อน” การที่พระราชพิธีบรมราชาภิเษกของรัชทายาทล่าช้าออกไป ก็เพราะสาเหตุนี้นี่เอง

แต่หยู่เหวินเห้ารู้ว่า เวลาที่คนอื่นพูด ไม่แน่ว่าเจ้าหยวนจะเก็บมาใส่ใจเท่าไหร่ แต่ถ้าฮูหยินเหยาเป็นคนพูด นางมักจะเก็บมาพิจารณาเสมอ

ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจคุยเรื่องนี้กับเจ้าหยวนเงียบ ๆ แล้วถามออกไปตรง ๆ ว่า "เจ้ามีความคิดเห็นว่าอย่างไร?"

“ที่ข้าคิดคือ อายุน้อยเกินไปแล้วแต่งงานไม่ใช่เรื่องดี”

แต่นางก็เข้าใจอยู่ ว่าหากมีการกำหนดตำแหน่งพระชายารัชทายาทออกมาได้เร็วสักหน่อย จะมีผลดีต่อความมั่นคงของสถานการณ์ภายในราชสำนัก

เป็นเพราะว่า เปาเอ๋อนั้นไม่ว่าในแง่ของบุคลิกภาพหรือรูปลักษณ์ ก็ล้วนจัดว่าเป็นชั้นหนึ่งไม่เป็นสองรองใคร มีขุนนางหลายคนที่หมายตามองอยู่ แอบสร้างความสัมพันธ์ลับหลัง คิดจะส่งรายชื่อลูกสาวของตัวเองไปอยู่ตรงหน้าเขา

เพื่อเรื่องนี้ จึงเกิดมีปัญหามากมายขึ้นมาพอสมควรทีเดียว

เมื่อไม่นานมานี้หยวนชิงผิงได้เข้าวัง มาเล่าให้ฟังว่ากู้ซือกลับมาบ้านแล้วบ่นไปหลายประโยค ว่ามีคนคิดจะสร้างความสัมพันธ์ในกองทัพ คิดจะแอบส่งลูกสาวมาที่ค่ายทหาร เพื่อจะสร้างโอกาสให้ได้พบกับเปาเอ๋อโดยบังเอิญ

แนวโน้มของเรื่องนี้จึงยิ่งมีทีท่าว่าจะเลวร้ายลงไปทุกขณะ

ค่ายทหารเป็นพื้นที่หวงห้ามเฉพาะ คนที่ไม่เกี่ยวข้องไม่สามารถเข้าไปได้

ไม่ต้องพูดถึงผู้หญิง ต่อให้เป็นขุนนางในราชสำนัก จะเข้าไปในค่ายทหารก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ

การกระทำที่ประมาทเลินเล่อเช่นนี้ แสดงว่าไม่ได้เห็นความสำคัญของวินัยทหารอยู่ในสายตา

แต่เพราะเหตุนี้จึงทำให้เห็นได้ว่า มีคนจำนวนมากที่โลภตำแหน่งพระชายารัชทายาท ดังนั้น จึงทำทุกอย่างโดยไม่สนวิธีการ ยอมแหกกฎเพื่อให้ตัวเองบรรลุเป้าหมาย

ราชสำนักไม่เคยสงบนิ่งอย่างแท้จริง ต่างคนก็ต่างจิตต่างใจ จำเป็นต้องถูกเคาะ ๆ เตือนสติให้ตื่นรู้อยู่เสมอ