บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1866

หลังจากที่ซาลาเปาช่วยปลุกเพื่อน ๆ ทั้งหลายจนตื่นขึ้นมาได้ ก็เริ่มแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการ ภายใต้สายตาที่งุนงงสับสนของพวกเขา

“ข้ามีชื่อว่าหยู่เหวินหลี่ ชื่อเล่นคือซาลาเปา ทุกคนเรียกข้าว่านักเรียนเปาต่อไปก็ได้ ท่านนี้คือเสด็จปู่ทวดของข้า ซึ่งเคยเป็นฮ่องเต้ของเป่ยถัง ตอนนี้สละตำแหน่งออกมาแล้ว มีสถานะเป็นอู๋ซ่างหวง ส่วนท่านนี้คืออดีตโสวฝู่ เกษียณจากงานราชการแล้วมาอยู่บ้าน ทุกคนสามารถเรียกเขาด้วยความเคารพได้ว่าท่านฉู่ แล้วก็ยังมีท่านนี้......”

เขายื่นมือออกไปดึงเซียวเหยากงที่เพิ่งเดินเข้าประตูมา เซียวเหยากงยังถือไหเหล้าใบหนึ่งอยู่ในมือ ท่าทางยังดูเมา ๆ ไม่ตื่นดีอยู่เกือบครึ่ง เมื่อคืนนี้เป็นเขาเองที่ดื่มกับอู๋ซ่างหวง วันนี้จึงตื่นสาย แต่ยังจะถือไหเหล้ามา แล้วพูดเสียดูดีว่าจะฟื้นฟูจิตวิญญาณให้กระชุ่มกระชวย

“ท่านนี้คือเซียวเหยากง” หลังจากที่ซาลาเปาแนะนำเสร็จ ก็มองดูพวกเพื่อน ๆ อย่างจริงจัง พอเห็นว่าทุกคนทำท่าเหมือนจะสลบเหมือดไปอีกครั้ง เขาก็รีบพูดขึ้นอย่างรวดเร็วว่า “อย่าสลบกันอีกนะ ไม่อย่างนั้นเสด็จแม่ของข้าคงต้องมาฉีดยาให้พวกเจ้าจริง ๆ แล้วล่ะ”

ประโยคนี้ทำให้พวกเขาต้องสูดหายใจเข้าปอดลึก ๆ แล้วยืดเอวขึ้น แต่หลังจากยืดเอวจนตรงดีแล้ว คนก็คุกเข่าลงไปกับพื้นจัง ๆ ริมฝีปากสั่นเทาไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี ในหัวขาวโพลน หูอื้อจนได้ยินแต่เสียงวิ้ง ๆ สมองยังคงพยายามย่อยคำพูดของนักเรียนเปาต่อ

เซียวเหยากงเห็นอย่างนั้น ก็พูดว่า “ดื่มสักอึกน่าจะดีขึ้นหน่อยกระมัง?”

พูดจบ เขาก็ยื่นไหเหล้าไปตรงหน้าโจวเม่า "มา เจ้าหนู กระดกสักอึกให้ชุ่มปอด!"

โจวเม่าวิงเวียนคลื่นเหียนไปหมด เห็นแต่ใบหน้าแดงก่ำกับไหเหล้ารูปทรงน้ำเต้าใบหนึ่งแกว่งไกวไปมาตรงหน้า เขาจึงอ้าปากออกโดยไม่รู้ตัว เหล้ารสชาติเผ็ดร้อนถูกกรอกลงปากไหลรินลงไปในลำคอตรง ๆ เขาแทบจะลืมวิธีกลืนไปแล้วด้วยซ้ำ เหล้าไหลล้นออกจากมุมปากของเขาไปไม่น้อย

แม้ว่าพูดได้ว่าเป็นกิริยาที่ไม่เหมาะสม แต่หลังจากดื่มเหล้าเข้าไปก็เริ่มขวัญกล้าขึ้นมาบ้าง คำพูดคำจาก็กล้าหาญขึ้นมาก คำพูดของเขาทำให้อู๋ซ่างหวงนึกชื่นชอบอย่างยิ่ง ยกนิ้วโป้งให้ซาลาเปา แล้วพูดว่า "ข้าแนะนำให้แล้วกันว่าจับตาไว้สักหน่อย เจียระไนสักนิด เอามาใช้งานเสียเถอะ"

นับตั้งแต่เปิดสอบคัดเลือกนักวิชาการเข้าราชสำนักเป็นต้นมา ขุนนางที่ถูกแนะนำโดยเน่ย์เก๋อก็มีอยู่ไม่น้อย ผู้ที่ถูกแนะนำไม่ได้เลือกเส้นทางของการสอบคัดเลือกนักวิชาการ ก็ยังสามารถเฉิดฉายส่องประกายได้ไม่ต่างกัน

ตอนนี้มีคนที่ได้รับการแนะนำจากอู๋ซ่างหวงโดยตรง แน่นอนว่าซาลาเปาย่อมวางใจที่จะใช้เขาแล้ว

พวกเขาพูดคุยกันไม่หยุด ระหว่างที่ดื่มเหล้า ยิ่งพูดก็ยิ่งมาก ยิ่งดื่มก็ยิ่งเมา จนสุดท้าย พวกเขาทั้งหมดก็ถูกกลุ่มชายชราชุดดำส่งกลับบ้านไป

หลังจากที่พวกเขาสร่างเมาขึ้นมา แต่ละคนก็กุมหน้าผากของตัวเองอยู่ในโรงเตี๊ยม พยายามอย่างหนักในการจดจำรายละเอียดเฉพาะเจาะจงที่ได้เจอมา

แต่ก็รู้สึกว่ามันเป็นแค่ความฝันฉากหนึ่ง ในความฝันมีชายชราคนหนึ่งบอกพวกเขาว่า ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันคือหลานชายของเขาเอง ยังบอกด้วยว่าฮองเฮาองค์ปัจจุบันจะมาฉีดยาให้พวกเขา ซึ่งฟังแล้วมหัศจรรย์พันลึกอย่างยิ่ง

พวกเขามารวมตัวกันอย่างเร่งด่วน ปะติดปะต่อความทรงจำที่ขาด ๆ หาย ๆ เข้าด้วยกัน แต่กลับยังไม่อยากเชื่อว่า ผู้ที่พวกเขาได้พบเมื่อคืนนี้จะเป็นอู๋ซ่างหวงจริง ๆ