บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1900

หยู่เหวินเห้ารู้ว่าต้าหมอจิตใจบริสุทธิ์ และซาบซึ้งเป็นที่สุดที่เขาส่งยามาให้มู่หรู จึงพาเขาไปเดินเล่นที่อุทยานอวี้ฮัวครู่หนึ่ง ต้าหมอมีพลังวิเศษชนิดหนึ่ง สามารถทำให้จิตใจที่ร้อนรนกระวนกระวายของเขาสงบนิ่งลงมาได้ เขาชอบอยู่กับต้าหมอเป็นอย่างมาก

ต้าหมอก็แสดงออกมาว่าดีใจมากเช่นกัน บอกว่าอยากอยู่ที่นี่สองสามวัน แน่นอนว่าเป็นความปรารถนาที่หาไม่ได้ของหยู่เหวินเห้า

ตลอดทางขณะที่สนทนา ต้าหมอเห็นว่าหยู่เหวินเห้าเป็นห่วงมู่หรูกงกง จึงกล่าวว่า “เขาจะไม่เป็นอะไร หากว่าเขาตาย ข้าก็สามารถช่วยให้เขากลับมาได้”

หยู่เหวินเห้ายิ้มให้เขา กล่าวขอบคุณคำหนึ่ง

อันที่จริงในก้นบึ้งจิตใจของเขาค่อนข้างเป็นทุกข์ ครั้งนี้ที่มู่หรูเกิดเรื่อง แม่นมสี่เกิดเรื่อง ทำให้เขาตระหนักได้อีกครั้งว่า เวลานี้ก็คือมีดเล่มหนึ่ง ยังคงต้องการนำพาเอาผู้อาวุโสที่อยู่ข้างกายของเขาไปทีละคนๆ

ครั้งนี้มู่หรูและแม่นมสี่น่าจะก้าวข้ามไปได้ แต่วันนั้นก็จะต้องมาถึงแน่

ต้าหมอเข้าใจความคิดจิตใจทั้งหมดของเขา กล่าวว่า “ชีวิตดูเหมือนจะไม่มีอะไรแน่นอน แต่ทุกเรื่องล้วนมีระเบียบกฎเกณฑ์ ชีวิตนี้คนที่สามารถอยู่รวมตัวกันได้ก็เพราะมีวาสนา คนที่มีวาสนาจะได้พบเจอกันเสมอ คนเหล่านั้นที่อยู่ในโลกนี้น่ะ ไปๆมาๆก็ล้วนอยู่วนอยู่ในแวดวงเดียวกัน”

หยู่เหวินเห้ารู้สึกว่าประโยคนี้ค่อนข้างมีมนต์ขลังเล็กน้อย แต่ว่า เมื่อคิดอย่างถี่ถ้วนสุดท้ายก็เป็นเช่นนี้

“ผู้คนสามารถรู้สึกได้ถึงกาลเวลาที่หนุ่มเวียนไปอย่างรวดเร็ว นี่ทำให้ผู้คนยิ่งตระหนักถึงทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัว อีกทั้งวัฏจักรเวียนกลับมาอย่างรวดเร็ว ประสบการณ์ที่ได้รับและสติปัญญาที่ได้รับก็มีมากมาย คนมีความยอดเยี่ยมมากจริงๆ ยิ่งใหญ่เป็นอย่างมาก พลังของคนหากว่านำไปใช้ในทางเดียว ก็จะยึดครองสามโลกได้”

แล้วเขาก็หัวเราะอีก “แต่ว่า คนมีความเห็นแก่ตัว นี่ทำให้ไม่สามารถรวบรวมพลังงานทั้งหมดได้ชั่วนิรันดร”

หยู่เหวินเห้ารู้สึกว่าคำพูดของต้าหมอทำให้คนสบายใจจริงๆ มักจะพูดถึงทัศนะที่แท้จริงและชัดเจนบางอย่างอยู่เสมอ และหลังจากที่เขาเข้าใจหลักการปฏิบัติตัวในโลกทั้งหมดได้แล้ว ก็ยังสามารถรักษาจิตใจที่บริสุทธิ์เช่นนี้ได้ ช่างทำให้คนชื่นชอบจริงๆ

เดินไปเดินไป หยวนชิงหลิงทางนั้นก็ส่งคนให้มาแจ้งข่าวดี มู่หรูกงกงฟื้นแล้ว และพ้นจากอันตรายแล้ว

ทว่า ไม่สามารถปรนนิบัติเจ้าห้าได้ชั่วขณะ สารพิษโจมตีปอดของเขา จำเป็นต้องได้รับการบำรุงอย่างดีสักระยะเวลาหนึ่งจึงจะดีขึ้นได้

หยู่เหวินเห้าและต้าหมอไปเยี่ยมมู่หรูกงกง ใบหน้าของมู่หรูกงกงซีดเซียว ครั้งนี้เขาหนีจากความตายได้ หลังจากที่ฟื้นขึ้นมาแล้วก็ยังคงหวาดกลัว แต่กลับไม่ได้กลัวตาย แต่เขากลัวว่าเวลาที่ตาย จะไม่สามารถบอกลาฮ่องเต้ดีๆได้

เมื่อเขาเห็นฮ่องเต้เข้ามา เขาเรียกเพียงฝ่าบาทคำหนึ่ง แล้วก็น้ำตาก็หลั่งริน